زبان آموری
| زبان آموری | |
|---|---|
Default
| |
| کدهای زبان | |
| ایزو ۳–۶۳۹ | ندارد |
زبان آموری یک زبان سامی منقرض شده است که در عصر برنز توسط قبایل آموریان در خاور نزدیک باستان تکلم میشد.[۱] این زبان از طریق زبان اوگاریتی که توسط برخی به عنوان غربیترین گویش آن طبقهبندی میشود،[۲] و همچنین از طریق نامهای خاص غیراکدی ثبت شده توسط کاتبان زبان اکدی در دورههای حکومت آموریان در بابل (پایان هزاره سوم و آغاز هزاره دوم پیش از میلاد) شناخته شده است.[۳]
ویژگیهای زبانی
[ویرایش]زبان آموری یک زبان سامی شمال غربی باستانی محسوب میشود. ویژگیهای قابل توجه آن شامل:
- تمایز میان وجه ناتمام و تام: مثلاً Yantin-Dagan به معنای "داگان میدهد"
- وجود شکل فعلی با حرف دوم مشدد: Yabanni-Il به معنای "خدا میآفریند"
- در مواردی که در اکدی "š" وجود دارد، در آموری مانند زبان عربی "h" وجود دارد
- صورت اول شخص مفرد کامل با پسوند -ti و جمع با -nu، مشابه زبانهای کنعانی
کشفیات جدید
[ویرایش]در سال ۲۰۲۲، دو لوح بزرگ ۳۸۰۰ ساله دوزبانه (آموری-اکدی) منتشر شد که شامل گنجینهای از متون زبانهای سامی شمال غربی بود.[۴] این متون که به زبان آموری/کنعانی هستند، شباهت قابل توجهی به زبان عبری نشان میدهند و ثابت میکنند که زبانی بسیار نزدیک به عبری در هزاره دوم پیش از میلاد وجود داشته است.[۵]
یادداشتها
[ویرایش]- ↑ Woodard, Roger D. (2008). The Ancient Languages of Syria-Palestine and Arabia. Cambridge University Press. p. 5. ISBN 9781139469340.
- ↑ Goetze, Albrecht (1941). "Is Ugaritic a Canaanite Dialect?". Language. 17 (2): 127–138. doi:10.2307/409619.
- ↑ Kaye, Alan S. (2007). Morphologies of Asia and Africa. Eisenbrauns. p. 49. ISBN 9781575061092.
- ↑ George, Andrew; Krebernik, Manfred (2022). "Two Remarkable Vocabularies: Amorite-Akkadian Bilinguals". Revue d'assyriologie. 116 (1): 113–166. doi:10.3917/assy.116.0113.
- ↑ Aderet, Ofer (20 January 2023). "Two 3,800-year-old Cuneiform Tablets Found in Iraq Give First Glimpse of Hebrew Precursor". Haaretz.
منابع برای مطالعه بیشتر
[ویرایش]- Andrason، A.؛ Vita، J.-P. (۲۰۱۸). «Amorite: A Northwest Semitic Language?». Journal of Semitic Studies. ۶۳ (۱): ۱۹–۵۸. doi:10.1093/jss/fgx035.
- Cohen، D. (۱۹۸۵). Les langues chamito-semitiques. Paris: CNRS.
- Gelb، I. (۱۹۵۸). «La lingua degli amoriti». Rendiconti Lincei. ۸ (۱۳): ۱۴۳–۱۶۳.
