زبان‌های چوکیایی–پوناپیایی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
چوکیایی-پوناپیایی
تروکیایایی-پوناپیایی
پراکنش:میکرونزی
تبار:زبان‌های آسترونزیایی
زیرگروه‌ها:
گلاتولوگpona1247[۱]

زبان‌های چوکیایی-پوناپیایی یا تروکیایایی-پوناپیایی زیربخشی از زبان‌های میکرونزیایی هستند که از دو زنجیره گویشی زبان چوکیایی و زبان‌های پوناپیایی پدید آمده‌اند. زبان‌های چوکیایی-پوناپیایی، غربی‌ترین و تازه‌ترین[۲] زبان‌های میکرونزیایی هستند.[۳]

نوآوری‌های ویژه[ویرایش]

زبان‌های چوکیایی-پوناپیایی چندین نوآوری ویژه بسیاری دارند که آنها را از دیگر گروه زبان‌های میکرونزیایی، جدا می‌کند. تغییرات صدای تاریخی، نسبت به زبان میکرونزیایی نخستین، برجسته‌ترین تفاوت است.

تغییرات صدای تاریخی[ویرایش]

زبان‌های چوکیایی-پوناپیایی، چندگونه تغییرات صدای تاریخی از زبان اقیانوسیه‌ای نخستین و زبان میکرونزیایی نخستین را همرسانی می‌کنند. زبان چوکیایی و زبان پوناپیایی بعدها به صورت جداگانه، دیگر نوآوری‌ها را با یکدیگر همرسانی کردند.

پانویس[ویرایش]

  1. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Ponapeic–Trukic". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. {{cite book}}: Invalid |display-editors=4 (help)
  2. Blust, Robert (2013). The Austronesian Languages. Canberra, Australia: Asia Pacific Linguistics. ISBN 9781922185075.
  3. Lynch, John; Malcolm Ross; Terry Crowley (2002). The Oceanic languages. Richmond, Surrey: Curzon. ISBN 978-0-7007-1128-4. OCLC 48929366.

منابع[ویرایش]