پرش به محتوا

زبان‌های آواری–اندی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
زبان‌های آواری-اندی
پراکنش:داغستان
تبار:زبان‌های قفقازی شمال شرقی
  • زبان‌های آواری-اندی
زیرگروه‌ها:
گلاتولوگNone
{{{mapalt}}}
  Avar–Andic

زبان‌های آواری-اندی (انگلیسی: Avar–Andic languages) یکی از هفت شاخه اصلی خانواده زبان‌های قفقازی شمال شرقی است. این شاخه به دو شاخه فرعی زبان آواری و زبان‌های اندی تقسیم شده است، که از این میان زبان آواری با ۸۰۰٬۰۰۰ گویشور، به عنوان زبان نوشتار ۶۰٬۰۰۰ گویشور زبان‌های اندی و همین‌طور زبان‌های تسزی به کار می‌رود.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

پانویس

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]