زادَشم در شاهنامه نام دو تن است. اولی پسر جمشید و دوم پسر تور است و پدر پشنگ و پادشاه توران بود. روزگار ایرانیان و تورانیان در دوران زمامداری زادشم به آشتی گذشت.
فردوسی در بیتی از شاهنامه، از زادشم، چنین یاد کرده‌است:
اوضاع زادشم در شاهنامه مشوّش است و صراحتاً اشاره‌ای نگشته که او چه کسی است، فقط زمانی که پشنگ از مرگ منوچهر پادشاه ایران آگاه می‌گردد جسور شده موضوع حمله به ایران را در میان سرداران و ولیعهد خویش افراسیاب در میان می‌گذارد. پشنگ مسئله کین نیا زادشم را بهانه قرار می‌دهد و چون هیچ سندی در باب قتل نیا زادشم در شاهنامه عنوان نمی‌شود بنا بر این به ظن غالب زادشم باید لقب تور باشد یا ممکن است تور لقب زادشم باشد.[۲]
