ریشارد گراملیش

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ریشارد گراملیش (۶ اوت ۱۹۲۵ در مانهایم؛ ۲۳ سپتامبر ۲۰۰۶ در اونترهاخینگ) یک دین‌شناسِ آلمانی بود. وی را محققی مهم در عرصهٔ تصوف (عرفان اسلامی) می‌دانند.

زندگی[ویرایش]

ریشارد گراملیش در سال ۱۹۴۶ به طریقتِ یسوعیان (انجمنِ عیسی) پیوست. در سال ۱۹۶۹ دکترای خود را از دانشگاه بازل دریافت کرد و در سال ۱۹۷۱ به عنوان استادِ تاریخ‌شناسیِ دین در دانشکده الهیات دانشگاه فرایبورگ منصوب شد. وی در سال ۱۹۸۷ بازنشسته شد و در نزدیکی بازل در سوئیس به زندگی ادامه داد.

در سال ۲۰۰۴ کتابخانه مهم وی به‌طور دائمی به کتابخانه ایالتی بایرن در مونیخ واگذار شد.[۱]

آثار (گزیده)[ویرایش]

  • طریقت‌های شیعی در ایران. سه جلد. اشتاینر، ویسبادن ۱۹۶۵، ۱۹۷۶، ۱۹۸۱
  • معجزاتِ دوستانِ خدا (اولیاءالله): الهیات و مظاهر معجزه نزد مقدسینِ مسلمان. ۱۹۸۷
  • عرفان اسلامی. متون صوفیانه از ده قرن پیش. سال ۱۹۹۲
  • الگوهای کهنِ تصوف. قسمت ۱. شیوخِ مغرب. ۱۹۹۵
  • الگوهای کهنِ تصوف. قسمت ۲. شیوخِ مشرق ۱۹۹۶
  • چشم‌پوشی از جهان: مبانی و شیوه‌های زهد اسلامی. ۱۹۹۷
  • خدای یگانه: ویژگی‌های اساسی عرفانِ توحیدیِ اسلامی. ۱۹۹۸

او علاوه بر این آثار، تعداد قابل توجهی ترجمه و شرح از نوشته‌های پیشگامان عرفای اسلامی نوشته‌است که بیشتر آن‌ها در مجموعه مطالعات اسلامی فرایبورگ منتشر شده‌اند.

اسناد صوتی[ویرایش]

  • ابعاد اخلاقی و عرفانی تجربهٔ اسلامیِ ایمان. درسگفتار ارائه شده در تاریخ ۲۳. مارس ۱۹۷۳ در آکادمی کاتولیک اسقف اعظم فرایبورگ - منتشر شده در سال ۲۰۰۶ توسط کتابخانه دانشگاه فرایبورگ - منبع آنلاین.

آثار دربارهٔ او[ویرایش]

پیوندهای آنلاین[ویرایش]

ملاحظات[ویرایش]

  1. Mitteilung des Jesuitenordens بایگانی‌شده در ۲۵ سپتامبر ۲۰۱۵ توسط Wayback Machine.