رپرتاژ آگهی
رپرتاژ آگهی (به انگلیسی: Advertorial) به شکلی از آگهی گفته می‌شود که در قالب گزارش ارائه شود. یعنی، مخاطبان رسانه‌ای تصور کنند که یک گزارش بی طرفه به آنها ارائه می‌شود، در حالی که آنچه آنها می‌بینند، می‌شنوند و می‌خوانند، در واقع تلاشی سازمان یافته برای تقویت جنبه‌های ذهنی یک محصول یا خدمت در ذهن آنها است.[۱] اصطلاح رپرتاژ آگهی برای اولین بار در سال ۱۹۴۵ به ادبیات انتقادی رسانه‌ها اضافه شد. به دلیل اعتماد به مخاطبان به رسانه‌ها، رپرتاژ آگهی‌ها بسیار موثرند و به همین دلیل در کشورهای پیشرفته قوانین بسیار سختی علیه رپرتاژ آگهی‌ها تصویب شده و می‌شود. دیوان بین‌المللی تجارتدر قانون آگهی‌های خود که در سال ۱۹۹۷ به تصویب رسانده خواهان مشخص کردن تبلیغات می‌شود تا مخاطبان قادر به تشخیص آن شوند[۲] در سال‌های اخیر مواردی برجسته از این پدیده در تلویزیون دولتی ایران مشاهده شده که از جمله می‌توان از برنامه عمو پورنگ که داریوش فرضیایی آن را تهیه کرده نام برد.[۳] از آن گذشته، موارد دیگری از رپرتاژ آگهی در رسانه‌های ایران وجود دارد که منتقدان را وادار کرده خواهان تصویب قوانینی برای مقابله با رپرتاژ آگهی‌ها شوند.
امروزه نیز بعد دیگری از رپرتاژ را در فضای اینترنت مشاهده می کنیم به گونه ای که یک مقاله در قالب یک پست عادی به یک سایت اضافه می شود که درحالت عادی یک مطلب معمولی و یا خبری است اما در اصل یک متن کاملا تبلیغاتی است که کاملا سازمان یافته و با اهداف تبلیغ یک محصول یا یک سایت است که شامل چندین لینک به سمت وب سایت تبلیغ کننده است ، هم اکنون سایت ها و شرکت هایی هستند که در قبال ثبت رپرتاژ آگهی مبالغی نیز از شرکت تبلیغ کننده دریافت می کنند.
منابع[ویرایش]
- ↑ شاه قاسمی، الف، معصومی، ح. (۱۳۹۳) آگهی با ماسک گزارش: رپرتاژ آگهی در ایران، مجله ارتباطات و فرهنگ.
- ↑ Erjavec, K. , & Poler Kovacic, M. (2010). Relations with the media: Who are the main actors in an advertorial production process in Slovenia?. [I]Journalism[/I], 11, 1, 91-109
- ↑ شاه قاسمی، احسان (۱۳۹۳). نقدی بر پخش رپرتاژآگهی در برنامه کودک و یک سؤال از عمو پورنگ. شفقنا رسانه
شرکت بک لینک فا بیش از یک سال است که به ازای مبالغ متعدد اقدام به انتشار رپرتاژ آگهی در چند صد وب سایت اینترنتی را انجام می دهد.
