روچرو بونگی
روچرو بونگی (به انگلیسی: Ruggero Bonghi)؛ (۲۰ مارس ۱۸۲۶ –۲۲ اکتبر ۱۸۹۵)[۱] محقق، نویسنده و سیاستمدار ایتالیایی بود.[۲]
زندگی‌نامه[ویرایش]
روچرو بونگی در ناپل به دنیا آمد و پس از بیوه شدن مادرش در سال ۱۸۴۰ با ساوریو بالداک‌کینی که تأثیر زیادی بر بونگی داشت، ازدواج کرد. در نتیجه جنبش در سال ۱۸۴۸ از شهر زادگاهش تبعید شد. او به توسکانی پناه برد و از آنجا مجبور شد به دلیل یک مقاله تند علیه دودمان بوربون به تورین فرار کند.
در تورین مطالعات فلسفی و ترجمه فلسفه افلاطون را از سر گرفت. اما در سال ۱۸۵۸ از دریافت کرسی استادی زبان یونانی در پاویا، تحت حکومت اتریش، امتناع کرد ولی در سال ۱۸۵۹ پس آزادی از لمباردی، آن را از دولت ایتالیا پذیرفت.
در سال ۱۸۶۰ با حزب کاوور با کار جوزپه گاریبالدی، فرانچسکو کریسپی و آگوستینو برتانی در ناپل مخالفت کرد.[۳]
منابع[ویرایش]
- ↑ «BONGHI, Ruggiero in "Dizionario Biografico"». www.treccani.it (به ایتالیایی). دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۶-۲۸.
- ↑ «Bónghi, Ruggiero nell'Enciclopedia Treccani». www.treccani.it (به ایتالیایی). دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۶-۲۸.
- ↑ "Ruggero Bonghi". Dictionnaires et Encyclopédies sur 'Academic' (به فرانسوی). Retrieved 2022-07-01.
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| واژه‌نامه‌های زندگی‌نامه‌ای | |
| پایگاه‌های دادهٔ علمی | |
| سایر | |
