روشن‌بینی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

روشن‌بینی عبارت است از درک اشیا یا رویدادهایی که برای حس‌های پنجگانه، هیچ‌گونه محرکی که قابل احساس باشد را ارائه نمی‌دهد. روشن‌بینی در زبان فارسی جا افتاده‌است و به معنای واقعی واژهٔ clair به معنای روشن و voyance به معنای بینایی و بینش است. به کسی که توانایی روشن‌بینی داشته باشد، clairvoyant می‌گویند، یعنی کسی که روشن و واضح می‌بیند.[۱]

منابع[ویرایش]

  1. گنجی، مهدی. حمزه گنجی، ویراستار. زمینهٔ روان‌شناسی اتکینسون و هیلگارد. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۶۰۹-۶۴-۷. بیش از یک پارامتر |نویسنده= و |نام خانوادگی= داده‌شده است (کمک)