رمجت بوسارد
رمجت بوسارد یک مدل تئوری پیشران فضایی است که در سال ۱۹۶۰ توسط رابرت دبلیو. بوسارد فیزیکدان آمریکایی مطرح شد. این مدل با رمان «تاو صفر» اثر پول اندرسون، مجموعه کتاب‌های «فضای شناخته» شده اثر لری نیون، مجموعه «مناطق تفکر» اثر ورنر وینج و همچنین اشارات کارل سیگان در مجموعه تلویزیونی و کتاب «کیهان» به شهرت رسید.
بوسارد[۱] رمجتی که نوعی از یک راکت همجوشی بود ارائه داد که توانایی سفر میان ستاره ای دارد. این رمجت از یک میدان مغناطیسی بسیار بزرگ (با قطری به اندازه کیلومترها تا چندین هزار کیلومتر) برای جمع‌آوری و فشرده سازی هیدروژن از فضای میان ستاره ای استفاده می‌کند. در این سازوکار سرعت‌های بالا جرم واکنشی را وارد یک میدان مغناطیسی منقبض شونده کرده و آن را فشرده سازی می‌کنند تا زمانی که همجوشی هسته ای رخ دهد. پس از آن میدان مغناطیسی انرژی را به عنوان خروجی راکت در جهتی خلاف جهت مورد نظر برای حرکت فضاپیما هدایت می‌کند و بدین سان فضاپیما شتاب می‌گیرد.
منابع[ویرایش]
- ↑ Bussard, Robert W. (1960). "Galactic Matter and Interstellar Flight" (PDF). Astronautica Acta. 6: 179–195. Archived from the original (PDF) on 2018-04-17. Retrieved 2014-10-04.
 | این یک مقالهٔ خرد مرتبط با فضا یا پرواز فضایی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |