رمانس شوالیهای
رمانس شوالیهای به عنوان یک سبک ادبی، نوعی روایت منثور و منظوم است که در دربارهای اشراف قرون وسطی و اوایل دوران مدرن اروپا رواج داشت. این رمانسها داستانهای خارقالعادهای درباره ماجراجوییهای پُرشگفتی بودند که اغلب درباره یک شوالیه جوانمرد و ماجراجو بودند که با ویژگیهای قهرمانانه به تصویر کشیده میشد و پیش به سوی یک چالش میرفت. با گذشت زمان، این سبک از حماسهها بیشتر توسعه یافتند؛ به ویژه، «تأکید بر عشق و رفتارهای درباری، آن را از اشعار حماسی فرانسوی باستان و سایر انواع حماسه که در آنها قهرمانی نظامی و مردانه غالب است، متمایز میکند.»[۱]
ادبیات عامهپسند نیز از مضامین رمانتیک بهره میبرد، اما با نیت تَهَکُّم، طنز و کنایه یا هجو. رمانسها، افسانهها، قصههای پریان و تاریخ را برای تطبیق با سلیقه خوانندگان و شنوندگانشانشان بازسازی میکردند و در حدود ۱۶۰۰ میلادی از مد افتاند. میگل د سروانتس، رمانسهای شوالیهای را به طرز مشهوری در رمان خود، دن کیشوت، به صورت مضحکی به تصویر میکشید. با این حال، تصور مدرن از «قرون وسطیٰ» و چیزهای قرون وسطایی، بیش از هر ژانر قرون وسطاییِ دیگری تحت تأثیر این رمانسها شکل گرفته است و کلمه »قرون وسطایی»، شوالیهها، دوشیزگان رنجدیده، اژدها و اینگونه استعارههای رمانتیک را تداعی میکند.[۲]
در اصل، سبک رمانس به زبانهای فرانسوی باستان (از جمله آنگلو-نورمن)، اکسیتان باستان و فرانسوی-پرووانسال نخستین و بعدها به زبانهای پرتغالی باستان، اسپانیایی باستان، انگلیسی میانه، ایتالیایی باستان (شعر سیسیلی) و آلمانی علیای میانه نوشته میشد. در اوایل شده سیزدهم میلای، رمانسها )رمانهای عاشقانه) به طور فزایندهای به صورت نثر نوشته میشدند. در رمانسهای بعدی، به ویژه آنهایی که ریشه فرانسوی داشتند، تمایلِ چشمگیری به تأکید بر مضامین عشق درباری مانند وفاداری در سختیها، وجود داشت.
منابع
[ویرایش]- ↑ Chris Baldick (2008). "Chivalric Romance". The Oxford Dictionary of Literary Terms (3rd ed.). Oxford University Press. ISBN 978-0-19-172717-7. OCLC 4811919031.
- ↑ Lewis, C. S. (1994) [1964]. The Discarded Image (Canto ed.). Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-47735-2.|page=9}}
کتابنامه
[ویرایش]پیوند به بیرون
[ویرایش]
پروندههای رسانهای مربوط به Chivalric romances در ویکیانبار - انجمن بینالمللی ادبیات درباری
