رضا فاضلی

صفحه نیمه‌حفاظت‌شده
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
رضا فاضلی
زادهٔ۱۲ تیر ۱۳۱۴
محله عودلاجان، تهران، ایران
درگذشت۲۴ فروردین ۱۳۸۸ (۷۳ سال)، ۱۳ آوریل ۲۰۰۹
لس آنجلس، کالیفرنیا، ایالات متحده آمریکا
علت مرگسرطان
آرامگاهلس‌آنجلس
محل زندگیایران آمریکا
ملیتایرانیایران
دیگر نام‌هامحمدرضا فاضلی
پیشهبازیگر، کارگردان تهیه‌کننده، مجری برنامه‌های تلویزیونی، فعال سیاسی و نویسنده
سال‌های فعالیت۱۳۴۰–۱۳۸۸
آثاربازمانده (به انگلیسی: Survivor) (۲۰۰۱)
سبکخردگرایی
تلویزیونشبکه ۱ پارس
مخالف(ها)جمهوری اسلامی
فرزنداندختر ارشد: بهار فاضلی
یک پسر: بیژن فاضلی (ترور)
یک دختر: (سرطان)
وبگاه

رضا فاضلی (۱۲ تیر ۱۳۱۴ – ۲۴ فروردین ۱۳۸۸) بازیگر سینما،[۱] فعال سیاسی ملی‌گرا، نویسنده، مجری و مدیر تلویزیون سیاسی مخالف حکومت جمهوری اسلامی ایران بود. مطالعات وی در فلسفه ادیان بود.[۱][۲] وی پیش از انقلاب ایران در سینما فعالیت داشت اما پس از مهاجرت به خارج از کشور در سال ۱۳۵۷ به فعالیت علیه جمهوری اسلامی و به طرفداری از نظام سلطنتی مشروطه [نیازمند منبع]و علیه ادیان و نقد خرافات دینی پرداخت.[۱]

گزیدهٔ فیلم‌شناسی

فیلم‌های ایرانی

فیلم‌های غیرایرانی

زندگی‌نامه

رضا فاضلی در دوازدهم تیر سال ۱۳۱۴ در عودلاجان تهران به دنیا آمد.[۳] وی دوران کودکی اش را در خیابان اسماعیل‌بزّاز کوچه صالحی گذرانده‌است. دوران ابتدایی را در مدارس نوشیروان و خیام گذراند و دوره متوسطه را در دبیرستان‌های پهلوی و فرخی بپایان رسانید.[۱]

پس از استخدام در نیروی هوایی شاهنشاهی ایران و گذشت یکسال آموزش در شهریور ۱۳۳۲ تهران را ترک کرد و پس از هشت سال به کشورهای حوزهٔ خلیج فارس، مصر، و لبنان مهاجرت و سپس از سال ۱۹۵۴ تا ۱۹۵۹ در کشورهای فرانسه، آلمان، انگلیس، و در نهایت آمریکا به کار و تحصیل مشغول گردید.[۱]

رضا فاضلی، داریوش مهرجویی (کارگردان), مصطفی عالمیان، جمشید الوندی و رافی، پشت صحنه‌ای از "الماس ۳۳ (۱۳۴۶)"

وی پس از بازگشت به ایران به خاطر داشتن پیشینه سیاسی به سوی شغل آزاد رفت و سپس وارد سینما شد. با فیلم «خانم عوضی گرفتی» کار خود را در سینما شروع کرد و تا سال ۱۳۵۶ در هفده فیلم ایرانی بازی، در یک فیلم کارگردان و در یک فیلم تهیه‌کننده و کارگردان بود. آخرین فیلم او سفر سنگ به کارگردانی مسعود کیمیایی در سال ۱۳۵۶ بود.[۴]

پس از انقلاب مجدداً ایران را ترک کرد و خود را به اروپا رسانید. به محض دریافت پناهندگی در لندن با همراهی دوستانش سازمان کی‌وی‌سی (K.V.C) را در خیابان کنزینگتن (Kensington) دایر نمود. وی در طول سال‌های ۱۹۸۱ تا ۱۹۹۰ پنجاه و دو نوار ویدئوئی را علیه جمهوری اسلامی منتشر نمود.[۱] از این مجموعه با عنوان «واریته آخوندی» نام برده می‌شود. در این مجموعه فیلم‌ها بازیگرانی با پوشش شبیه‌سازی‌شده با مقام‌های جمهوری اسلامی برنامه نمایشی طنز اجرا می‌کنند.

در ۲۸ مرداد ۱۳۶۵ برابر با ۱۹ اوت ۱۹۸۶ با انفجار بمبی در محل کار او در لندن پسر ۲۲ ساله‌اش بیژن کشته شد.[۱]

در بهار ۱۹۹۲ به توصیه پلیس انگلیس خاک آن کشور را ترک و به آمریکا رفت و تا سال ۲۰۰۱ که شهروندی آمریکا را به‌دست نیاورده بود اجباراً در شرق آمریکا در دهکدهٔ دور افتاده‌ای زندگی می‌کرد.[۱] وی از سال ۲۰۰۱ بقیهٔ عمر خود را در شهر لس آنجلس آمریکا زندگی کرد.

سرگذشت رضا فاضلی از ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ تا ۲۸ مرداد ۱۳۶۵ در کتابی به نام بازمانده (به انگلیسی: Survivor) توسط شرکت First Book در سال ۲۰۰۱ در آمریکا بچاپ رسید.[۱]

رضا فاضلی در ۲۴ فروردین ۱۳۸۸ در سن ۷۴ سالگی بر اثر سرطان درگذشت.[۵]

نقل قول همیشگی او در پایان صحبت‌هایش این بود:

آنقدر خوب و عزیزی که به هنگام وداع، حیفم آید که تو را دست خدا بسپارم.

فعالیت رسانه‌ای

پس از دریافت شهروندی آمریکا با کمک دوستانش تلویزیون آزادی را در نوامبر ۲۰۰۲ راه‌اندازی کرد. این شبکه تا بیست و هفتم ژانویه ۲۰۰۵ به‌طور ۲۴ ساعته از طریق ماهواره پخش می‌شد.[نیازمند منبع] از ماه ژوئیه ۲۰۰۵ رضا فاضلی به دعوت امیر شجره به شبکه تلویزیونی پارس دعوت شد و پس از اتمام همکاریش با تلویزیون پارس، به دعوت شهرام همایون به تلویزیون کانال یک رفت و تا ۲۰۰۹ همکاری خود را با پخش برنامه «نوید آزادی» که از تلویزیون آزادی شروع شده بود ادامه داد.[۱]

جستارهای وابسته

پانویس

  1. ۱٫۰۰ ۱٫۰۱ ۱٫۰۲ ۱٫۰۳ ۱٫۰۴ ۱٫۰۵ ۱٫۰۶ ۱٫۰۷ ۱٫۰۸ ۱٫۰۹ «بیوگرافی رضا فاضلی». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ آوریل ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۱۴ آوریل ۲۰۰۹.
  2. «سرگذشت رضا فاضلی از زبان علیرضا نوری‌زاده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۸ ژانویه ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۲۰ آوریل ۲۰۰۹.
  3. «بیوگرافی رضا فاضلی». www.rezafazeli.com. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۵ آوریل ۲۰۲۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۴-۱۵.
  4. وبگاه IMDb
  5. «استکهلمیان». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ آوریل ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۱۶ آوریل ۲۰۰۹.

منابع

پیوند به بیرون