رامتین (موسیقیدان)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

رامتین (نام‌های دیگر: رام، رامی، رامین و رامنین) از موسیقی‌دانان به نام ایران در دوران پادشاهی ساسانیان و هم عصر دیگر موسیقی‌دانانی چون باربد و نکیسا است. او را واضع چنگ و استاد در نواختن این ساز می‌دانند[۱] و برخی وی را همان رامین عاشق ویس می‌شناسند. دکتر معین در فرهنگ فارسی اعلام خود در معرفی رام (رامتین) معشوق ویس چنین آورده است: «آن را نام شخصی دانسته‌اند که واضع چنگ بوده است. رامتین واژه‌ای فارسی به معنای آرامش بخش و آرامش دهنده می‌باشد» .[۲]

نام[ویرایش]

برخی بر این باورند که "رامتین"، خطاشدهٔ "رامنین" است. اسعد گرگانی از "رامنین" یا "رامین" نام برده، و به باور دکتر محمد معین، "رامنین" با افزودن یک نقطه "رامتین" شده‌است. البته در گواه‌های دیگری، واژهٔ "رامتین"، که امروزه معمول‌تر است، دیده می‌شود.[۳]

شعر[ویرایش]

در اشعار فارسی نیز نام رامتین ذکر شده است:

(منوچهری)
حاسدم خواهد که شعر او بُوَد تنها و بسبازنشناسد کسی بربط ز چنگ رامتین
(فخرالدین اسعد گرگانی)
نشان است او که چنگ با آفرین کردکه او را نام، چنگِ رامتین کرد

پانویس[ویرایش]

  1. لغت نامه دهخدا
  2. نام‌های پارسی-نوشتهٔ هومر آبرامیان
  3. ستایشگر، مهدی. نام‌نامهٔ موسیقی ایران‌زمین جلد سوّم. چاپ اوّل، تهران: اطلاعات، ۱۳۷۶، شابک ‎۹۶۴−۴۲۳−۳۷۷−۸ (جلد ۳)، صفحهٔ ۲۴۲.