رآکتور آب جوشان

راکتور آب جوشان معروف به رآکتورهای BWR،(به انگلیسی: Boiling-Water Reactor) یکی از انواع رآکتور هسته‌ای صنعتی در نیروگاه‌های هسته‌ای در جهان است که از انرژی هسته‌ای استفاده می‌کند.

این رآکتورها معمولاً در فشارهای آبی بالا (مثل ۷ مگاپاسکال یا ۹۰۰ پی اس آی) کار می‌کنند. و از آنجایی که آب درون این سیستم‌ها به صورت بخار است، رآکتور احتیاج به مبادله گرهای گرمایی (heat exchanger) جهت تولید انرژی (همانند رآکتورهای آب فشرده) ندارد و بخار آب مستقیماً به توربینها هدایت می‌شوند. به همین خاطر، این نوع رآکتورها با سیکل مستقیم کار می‌کنند.

لذا بازده کل این نوع رآکتور بین ۳۳٪ تا ۳۴٪ تخمین زده می‌شود.

این رآکتور یکی از دو نوع راکتورهای LWR است، و همانند رآکتورهای آبی فشرده، از ساچمه‌های UO₂ به عنوان سوخت استفاده می‌کند.

انواع دیگر BWRها

ABWR

ABWR

شرکت جنرال الکتریک با ارائه طرحی نوین مبادرت به ساخت نوعی ویژه از رآکتورهای BWR نموده که به ABWR معروف گشته‌است. ABWR مخفف (به انگلیسی: Advanced Boiling Water Reactor) بوده و بمعنای راکتور آبی جوشان پیشرفته است. در این طرح، پمپ‌های بازچرخشی (به انگلیسی: recirculation pumps) دیگر دیده نمی‌شوند.

نیروگاه هسته‌ای کاشیوازاکی کاریوا، دارای ۲ رآکتور از این نمونه است.

SBWR

SBWR مخفف Simplified Boiling Water Reactor است، و بجای نیروی رانشی مصنوعی، از قوه جاذبه در سیستم چرخش سیالات خود بهره می‌برد. این رآکتور ساخت شرکت ژنرال الکتریک است.

RBMK

RBMKها ساخت فناوری کشورهای سابق بلوک شرق هستند. ویژگی مهم این رآکتورها، قابلیت سوختگیری آن‌ها بر روی خط (online refueling) است. از آن‌ها برای تولید پلوتونیوم نیز می‌توان استفاده کرد. رآکتور حادثهٔ چرنوبیل از این نوع است.

در سال ۲۰۰۴، از ۱۶ رآکتور این نوع، ۲ تا در اوکراین، و باقی در روسیه قرار داشتند.

جستارهای مربوطه

• رآکتور آب فشرده