ذخیره‌گاه زیستکره
ذخیره‌گاه زیستکره، مناطق حفاظت‌شده طبیعی-زیستی بین‌المللی هستند که علاوه بر حفاظت، دستاوردهایی نظیر ارائه سایتهای مطالعاتی کم‌نظیر به دانشمندان و تجربه مهارت انسان در پشتیبانی از توسعه پایدار را نمایان می‌سازند. اعلام ذخیره‌گاه‌های زیست کره برای جلوگیری از تغییرات برگشت‌ناپذیر و بهره‌برداری ناپایدار از منابع طبیعی، در عین نیاز به بهره‌برداری از طبیعت (باتوجه به رشد روزافزون جمعیت) شکل گرفته‌است و به یکی از تقسیم بندیهای مهم حفاظتی جهان بدل شده‌است.[۱]
این مناطق حفاظت شده از طرف یونسکو تحت پوشش دفتر شورای هماهنگی بین‌المللی برنامه انسان و کره مسکون (MAB) قرار دارند. از آغاز اجرای آن (دهه ۱۹۶۰ میلادی) تاکنون ۵۵۳ ذخیره گاه زیستکره در ۱۰۷ کشور جهان به ثبت رسیده‌است.[۲]
برنامه انسان و زیستکره[ویرایش]
در سال ۱۹۷۱ سازمان جهانی یونسکو با توجه به نیاز کشورهای در حال توسعه و توسعه‌یافته، برنامه‌ای تحت عنوان انسان و زیستکره (MAB) در سطح جهانی به مرحله انجام درآورد، جلسات شورای هماهنگی هر دو سال یکبار و اجلاس‌های عمومی و منطقه‌ای نیز در فاصله دو سال به‌طور مرتب تشکیل می‌گردد. برنامه انسان و زیستکره دارای ۱۴ طرح جهت معرفی و حفاظت از ذخیره‌گاه‌های زیستکره می‌باشد.[۳]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ ذخیره گاه زیست کره چیست؟ سایت تورهای طبیعت گردی البرز
- ↑ پس از ۳۴ سال دو ذخیره گاه جدید زیستکره ایران در فهرست جهانی ثبت شد: دنا و تنگ صیاد در فهرست یونسکو بایگانی‌شده در ۸ فوریه ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine روزنامه مردمسالاری، نسخه شماره ۲۲۸۷–۱۳۸۸/۱۱/۱۷.
- ↑ جمالی، ویکتوریا: برنامه انسان و کره مسکون. در: مجله «محیط‌شناسی» سال ۱۳۵۵ - شماره ۶. صص ۱۷۷ تا ۱۸۰
