ذخیره‌گاه دریایی

ذخیره‌گاه دریایی نوعی منطقه حفاظت‌شده دریایی است که دارای حفاظت قانونی در برابر ماهیگیری یا توسعه است. تا سال ۲۰۰۷ کمتر از ۱ درصد از اقیانوس‌های جهان به عنوان ذخایر دریایی کنار گذاشته شده بود.^[۱] از مزایای آن می‌توان به افزایش تنوع، تراکم، زیست‌توده، اندازه بدن و پتانسیل تولیدمثلی ماهیگیری و سایر گونه‌ها در محدوده آنها اشاره کرد.^[۲]

تا سال ۲۰۱۰، دانشمندان بیش از ۱۵۰ ذخیره‌گاه دریایی را در حداقل ۶۱ کشور مطالعه کرده و تغییرهای زیست‌شناختی داخل ذخیره‌گاه را زیرنظر گرفتند. تعداد گونه‌ها در هر مطالعه از ۱ تا ۲۵۰ و اندازه ذخیره‌گاه از ۰٫۰۰۶ تا ۸۰۰ کیلومتر مربع (۰٫۰۰۲ تا ۳۱۰ مایل مربع) متغیر بود.^[۳] در سال ۲۰۱۴، انجمن جهانی پارک‌ها، برای ایجاد مناطق ممنوع در حدود ۳۰ درصد از هر زیستگاه در سطح جهان را هدفگذاری کرد.^[۴]

جستارهای بیشتر

منابع

↑ Ben Halpern. "Marine reserves".
↑ White, A. T.; Green, A. L. (2014). "Introduction". Coastal Management. 42 (2): 81–86. doi:10.1080/08920753.2014.877758.
↑ "The Science of Marine Reserves". Archived from the original on 2003-03-23.
↑ "World Parks Congress recommends target of 30% no-take MPA coverage worldwide" (PDF). MPA News. December 2014. Retrieved 4 January 2015.

[1] Ben Halpern. "Marine reserves".

[:0-2] White, A. T.; Green, A. L. (2014). "Introduction". Coastal Management. 42 (2): 81–86. doi:10.1080/08920753.2014.877758.

[3] "The Science of Marine Reserves". Archived from the original on 2003-03-23.

[4] "World Parks Congress recommends target of 30% no-take MPA coverage worldwide" (PDF). MPA News. December 2014. Retrieved 4 January 2015.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]