دین باستانی سامی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
احتمالا تندیس ایشتار الهه بین النهرینی در موزه لوور

دین باستانی سامی عبارت است از اعتقادات مبتنی بر چندخدایی مردمان سامی در خاور نزدیک باستان و شمال شرقی آفریقا. این باورها با اساطیر میان‌رودانی درهم‌تنیدگی بسیاری داشته‌است. به نظر می‌رسد که باورهای آغازین سامیان در آینده به سه دسته بخش شده‌باشد: دین کنعانی در سرزمین شام، دین آشوروبابلی که متأثر از باورهای سومریان بوده، و باورهای پیشااسلامی عرب.

پانتئون نیاسامی[ویرایش]

  • ایلو (اکدیال (اوگاریت، فنیقی، عبریالوهیم (عبری)، الله (عربی)، خدای آسمان، سرکردهٔ پانتئون
  • اشیره (عبری)، اثرت (اوگاریتی)، ثرت (عربی جنوبی باستان) الات (اکدی)، الّات (عربی)، زنخدای نامی
  • عثترو، خدای مذکر باروری
  • عثترتو ، ایشتار (اکدی)، عشتروت (فنیقی و عبری)، زنخدای باروری
  • هدّو، هددو، ادد (اکدی)، هد (اوگاریتی)، ادودوس (فنیقی)، خدای توفان. ریشهٔ این نام به‌احتمال به معنای تندر است. این خدا را با نام بعل نیز می‌شناسند.
  • شمشو، شپش (اوگاریتی)، شمش (عربی جنوبی باستان)، شمش (اکدی)، در اصل به معنای خورشید است. شمشو زنخدای خورشید است، ولی شمش خدایی نرینه است.
  • وریخو، با معنای لغوی ماه، یرخ (اوگاریتی)، یاریه (عبری)، خدای ماه

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]