پرش به محتوا

دیلی استار

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
دیلی استار
نوعروزنامه
قطعروزنامه نیم‌قطع
صاحب(ان) امتیازروزنامه ریچ پالاس
ناشرریچ پالاس
ویراستارجان کلارک (مقاله)، اندرو گیلپین (آنلاین)
بنیان‌گذاری۲ نوامبر ۱۹۷۸؛ ۴۶ سال پیش (۱۹۷۸-0۲}})
جهت‌گیری سیاسیحزب کارگر (بریتانیا) (تاریخی)
از نظر سیاسی خنثی (جاری)
دفتر مرکزیکاناری وارف
لندن،
بریتانیا
شمارگان۱۱۷٬۶۶۸[۱]
روزنامه‌های
خواهرخوانده
دیلی استار ساندی
وبگاه

دیلی استار یک روزنامه تبلوید است که از سال ۱۹۷۸ روزهای دوشنبه تا شنبه در بریتانیا منتشر می‌شود. دیلی استار ساندی نسخه خواهر دیلی‌استار در سال ۲۰۰۲، با کارکنان جدیدی راه اندازی شد. در سال ۲۰۰۹، دیلی استار ده‌هزارمین شماره خود را منتشر کرد. جان کلارک سردبیر بخش مقالات و اندرو گیلپین سردبیر نسخه وب هستند.[۲]

در آغاز انتشار روزنامه فقط در شمال و میدلندز و در منچستر منتشر شد، این روزنامه توسط صاحبان آن زمان روزنامه‌های اکسپرس، خانه ترافالگار، طراحی شد تا همراهی دیلی میرر و سان در شمال را به خود اختصاص دهد. همچنین در نظر گرفته شده بود که از کمبود ظرفیت مطبوعات خیابان گریت آنکوتس در منچستر استفاده شود، زیرا دیلی اکسپرس در حال از دست دادن تیراژ بود. دیلی استار اولین چاپ شب خود را به مبلغ ۱۴۰۰۰۰۰ فروخت. قیمت جلد آن در طول سال‌ها کاهش یافته است تا با رقیب خود د سان (روزنامه) رقابت کند.[۳]

دیلی استار توسط ریچ پالاس منتشر شده است. این روزنامه عمدتاً حول داستان‌های افراد مشهور، ورزش، و اخبار/ شایعات دربارهٔ برنامه‌های تلویزیونی محبوب، مانند سریال‌های تلویزیونی و برنامه‌های تلویزیونی متمرکز شده است، اگرچه در زمان‌های اخیر از آنچه فرهنگ بیداری می‌داند نیز انتقاد کرده است.

تاریخچه

[ویرایش]

در سال ۱۹۷۸ دیلی استار ابتدا به عنوان بخشی از روزنامه‌های اکسپرس جهت استفاده از ماشین‌های چاپی که به دلیل کاهش تیراژ دیلی اکسپرس کارشان پایین آمده بود ایجاد شد. در سال ۲۰۰۰ توسط نورترن و شل خریداری شد و در سال ۲۰۱۸ به ریچ پالاس فروخته شد.[۴]

جنجال‌ها

[ویرایش]

جفری آرچر

[ویرایش]

در سال ۱۹۸۷، روزنامه در یک دعوی افترای پرمخاطب که توسط جفری آرچر انجام شده بود، شکست خورد، که منجر به پرداخت ۵۰۰۰۰۰پوند غرامت شد، به دلیل اتهامات مربوط به دخالت آرچر با مونیکا کوگلان بود. لوید ترنر، سردبیر روزنامه دیلی استار، شش هفته پس از محاکمه اخراج شد. با این حال، روزنامه همیشه روی داستان خود ایستاده بود و در ۱۹ ژوئیه ۲۰۰۱ آرچر به اتهام شهادت دروغ و انحراف مسیر عدالت در دادگاه ۱۹۸۷ مجرم شناخته شد و در مجموع به چهار سال زندان محکوم شد. این روزنامه بعداً پیشنهادی را برای بازپس‌گیری ۲٫۲ میلیون پوند - پرداخت اولیه به اضافه بهره و خسارت آغاز کرد. در اکتبر ۲۰۰۲،[۵] گزارش شد که این اقدام با پرداخت ۱٫۵ میلیون پوندی خارج از دادگاه توسط آرچر به پایان رسیده است.[۶]

فاجعه هیلزبورو

[ویرایش]

در ۱۸ آوریل ۱۹۸۹، سه روز پس از فاجعه هیلزبورو که در آن ۹۷ هوادار باشگاه لیورپول در یک بازی نیمه نهایی جام حذفی فوتبال به‌طور مرگباری مجروح شدند، روزنامه دیلی استار سرمقاله‌ای در صفحه اول با نام «دزدیده شدن هواداران مرده توسط اراذل مست» منتشر کرد و ادعا نمود که باشگاه لیورپول دست به سرقت هواداران مجروح یا کشته شده خود در این فاجعه کرده است. این ادعاها، همراه با ادعاهایی مبنی بر حمله هواداران به افسران پلیس در حال کمک به مجروحان، در چندین روزنامه دیگر منتشر شد، اگرچه محتوای پوشش روزنامه سان - به ویژه مقاله صفحه اول در ۱۹ آوریل - بود که بیشترین جنجال را به همراه داشت. . تحقیقات بعدی نشان داد که همه ادعاهای مطرح شده نادرست بودند.[۷]

منابع

[ویرایش]
  1. "Daily Star". Audit Bureau of Circulations. 12 November 2024. Retrieved 25 November 2024.
  2. "All change as Daily Express and Daily Star editors leave following Trinity Mirror buyout". March 2018. Retrieved 16 August 2018.
  3. "Red-top papers prepare for marketing war". London Evening Standard. Archived from the original on 9 June 2010. Retrieved 7 June 2010.
  4. Greenslade, Roy (2018-10-28). "Fallen Star: how the tabloid with dreams of being a leftwing Sun fell from grace". The Guardian (به انگلیسی). ISSN 0261-3077. Retrieved 2020-08-29.
  5. Raphael, Adam (1989). My Learned Friends: an Insider's View of the Jeffrey Archer Case and Other Notorious Actions. ISBN 978-1-85227-094-0.
  6. Hall, Sarah (2 October 2002). "Archer pays back libel award in £1.5m settlement with Star". The Guardian. Retrieved 24 October 2022.
  7. "The Immediate Aftermath – The Media Reaction – Hillsborough Football Disaster". Contrast.org. Retrieved 3 December 2011.

پیوند به بیرون

[ویرایش]