دیاستول

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
وضعیت قلب در جریان دیاستول بطنی.

دیاستول[۱] (به انگلیسی: Diastole) یا انبساط قلب حالت استراحت بطن قلب است. دیاستول اصطلاحی است که در تعریف بازگشت قلب به حالت پیش از انقباض (سیستول) گفته می‌شود. درحقیقت مدت زمانی که پس از انقباض قلب، بطن‌ها پر از خون می‌شوند، قلب به حالت پیش از سیستول بازگشته و دیاستول رخ می‌دهد. در حین رخ دادن دیاستول بطنی، بطن ها در حالت استراحت و در زمان دیاستول دهلیز، دهلیز ها ، در حالت استراحت هستند. واژهٔ دیاستول، برگرفته از واژهٔ یونانی διαστολη، به معنی آماس و ورم‌کردگی است.[۲]

هنگام سمع قلب فاصله بین صدای اول و صدای دوم قلبی (S2) با زمان سیستول قلب مطابقت دارد و این زمان به طور طبیعی کوتاهتر از زمان بین صدای دوم و اول (دیاستول) است.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. «انبساط قلب» [علوم پایهٔ پزشکی] هم‌ارزِ «diastole»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر سیزدهم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
  2. Diastole. Merriam-Webster Online Dictionary. 24 August 2008.