دو جزم تجربه‌گرایی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

«دو جزم تجربه گرایی » (Two Dogmas of Empiricism) مقاله‌ای از فیلسوف تحلیلی، ویلارد کواین است که در سال 1951 منتشر شد. بر اساس دیدگاه گادفری-اسمیت، این مقاله بعضاً به عنوان مهم‌ترین مقاله فلسفی قرن بیستم تلقی می‌شود. این مقاله به دو جنبه اصلی فلسفه اثبات‌گرایی منطقی حمله می‌کند: اولی، دسته‌بندی ترکیبی و تحلیلی میان حقایق تحلیلی و حقایق ترکیبی است و دومی، مفهوم فروکاست‌گرایی.[۱][۲]


"دو جزم" از شش بخش تشکیل شده. چهار بخش اول بر مفهوم و معنای تحلیلی بودن گزاره‌ها متمرکز است و دو بخش آخر بر فروکاست‌گرایی. کواین بر روی نظریه معنایی که توسط اثبات‌گرایان منطقی ارائه شده، متمرکز می‌شود. همچنین او نظریه کل‌گرایانه خود را درباره معنا، ارائه می‌دهد.

منابع[ویرایش]

  1. "Peter Godfrey-Smith". Wikipedia (به انگلیسی). 2021-08-10.
  2. Linsky, Leonard (1970). "Analytic/Synthetic and Semantic Theory". Synthese. 21 (3/4): 439–448. ISSN 0039-7857.