دوورا آسکارلی

کتابی ایتالیایی که شامل ترجمه به ایتالیایی قافیه‌دار توسط دوورا آسکارلی است.

اسرائیلی آمریکایی. سینسیناتی، اوهایو. ۱۹-۰۴-۱۸۶۷. صفحهٔ ۶.

دوورا آسکارلی شاعر ایتالیایی قرن شانزدهم بود که در رم ایتالیا زندگی می‌کرد. آسکارلی احتمالاً اولین زن یهودی بود که کتابی از آثار خودش منتشر کرد.

زندگی‌نامه

اطلاعات کمی در مورد دِوورا آسکارلی وجود دارد و برخی از اطلاعات موجود متناقض است. تقدیم‌نامه کتاب او، کابین خلبان اورانتی، نشان می‌دهد که او در قرن شانزدهم در رم زندگی می‌کرده و با جوزف آسکارلی ازدواج کرده است. آسکارلی که گمان می‌رود در طبقه بازرگانان ایتالیایی متولد شده باشد، تحصیل‌کرده بود و می‌توانست زمانی را به ترجمه و سایر نوشته‌ها اختصاص دهد. هیچ نام خانوادگی در رابطه با آسکارلی ذکر نشده است. برخی گفته‌اند که او و همسرش ممکن است پسرعمو یا پسرعمو بوده و بنابراین نام خانوادگی یکسانی داشته‌اند. می‌توان ارتباطاتی بین خانواده آسکارلی و رهبران کاتالان در رم پیدا کرد.

آپارتمان‌های اورانتی

کتاب آسکارلی با عنوان «خانهٔ دعا» در سال ۱۶۰۱ در ونیز منتشر شد. این کتاب شامل ترجمه متون مذهبی از عبری به ایتالیایی و همچنین اشعاری به زبان ایتالیایی است که توسط خود آسکارلی سروده شده است. این کتاب گاهی با نام متن اول خود، «مئون ها-شوآلیم» یا «محل دعاکنندگان» شناخته می‌شود.

نحوه انتشار کتاب نیز مورد بحث است. برخی منابع ادعا می‌کنند که یکی از دوستان آسکارلی به نام دیوید دلا روکا اثر او را پس از مرگش منتشر کرده است. برخی دیگر ادعا می‌کنند که روکا، یک یهودی رومی، اجازه انتشار آثارش را در ونیز نداشته است و به احتمال زیاد روکا صرفاً به آسکارلی که هنوز زنده است در انتشار آثارش کمک کرده است. ناشر، دانیل زانتی، مسیحی بود که کتاب‌های یهودی منتشر می‌کرد.

اولین شعر این کتاب، مئون ها-شوآلیم، بخشی از «مِقداش مِآت، ایل تمپیو» یا «پناهگاه کوچک»، شعری برای یوم کیپور است که توسط موسی ریتی اهل پروجا (۱۳۸۸–۱۴۵۹) سروده شده است. ترجمه آسکارلی متن را به ایتالیایی قافیه‌دار تبدیل می‌کند.

آسکارلی دو غزل سروده که در این کتاب منتشر شده‌اند. غزل اول، «تصویر سوزانا» بر اساس داستان ساختگی سوزانا است. در غزل دوم، «هر آنچه در من از بهشت است»، راوی کسب فضایل از بهشت را مانند زنبوری از گل‌ها توصیف می‌کند. اگرچه این شعر ناشناس است، اما به ویژه به عنوان یک خودزندگی‌نامه تفسیر شده است زیرا نام دِوورا یا دِبورا به معنی «زنبور» است.

بر اساس اشعارش، آسکارلی به عنوان «پرهیزگار»، «متین و گوشه‌گیر» توصیف شده است. برخی دیگر استدلال کرده‌اند که لحن عبادی اشعار آسکارلی ممکن است مطابق با نقش‌های جنسیتی زمان او انتخاب شده باشد.

کتابشناسی

• هنری، سوندرا و امیلی تایتز. نوشته شده از تاریخ: میراث پنهان زنان یهودی که از طریق نوشته‌ها و نامه‌هایشان آشکار می‌شود. نیویورک: ۱۹۷۸. صفحات ۱۳۰–۱۳۱ شامل دو غزل به زبان ایتالیایی آسکارلی است که توسط ولادیمیر روس به انگلیسی ترجمه شده است.