دومین مرگ
| دومین مرگ | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 ساختار دومین مرگ در Fas یا (APO-1/CD95)[۱] | |||||||||||
| شناسه‌ها | |||||||||||
| نماد | Death | ||||||||||
| پی‌فم | PF00531 | ||||||||||
| اینترپرو | IPR000488 | ||||||||||
| SMART | DEATH | ||||||||||
| PROSITE | PDOC50017 | ||||||||||
| SCOPe | 1ddf / SUPFAM | ||||||||||
| سی‌دی‌دی | cd01670 | ||||||||||
| |||||||||||
دومِـین مرگ (انگلیسی: Death domain) یا به‌اختصار «DD»، یک حوزه یا بخش ساختاری از پروتئین است که در برخی فعل‌وانفعالات خاص آن شرکت می‌کند و از ۶ مارپیچ آلفا تشکیل شده‌است. دومین مرگ، زیرواحدی از یک موتیف پروتئینی موسوم به تاشدگی (چین) مرگ است که از لحاظ ساختمانی و توالی ترکیبی، با دومین مجری مرگ (DED) و همچنین دومین بکارگیرنده و جذب کاسپازها یعنی CARDs در ارتباط است و مسیرهای عملکردی و خواص تعاملی مشابه و یکسانی دارند.[۲] دومِـین‌های مرگ با اتصال به یکدیگر، «اولیگومر» می‌سازند.
پستانداران پروتئین‌های دارای دومِـین مرگِ فراوان و گوناگونی هستند.[۳] در درون این پروتئین‌ها، دومِـین مرگ در ترکیب با دومین‌های دیگری همچون CARDs، دومین‌های مجری مرگ، تکرارهای آنکرین، تاشدگی‌های متصل‌شونده به کاسپاز، دومین‌های کیناز، زیپ‌های لوسین، توالی‌های غنی از لوسین، دومین‌های TIR و ZU5 دیده می‌شوند.[۴]
برخی پروتئین‌های حاوی دومِـین مرگ، از طریق تعامل با کاسپازها و NF-κB، در تنظیم آپوپتوز، التهاب، نقش دارند که لازمه‌اش، انجام فعل‌وانفعالاتی با فاکتور نکروز تومور و گیرنده سیتوکین است.[۵][۶] در انسان ۸ گیرنده از مجموعِ ۳۰ گیرندهٔ TNF شناخته‌شده، در انتهای سیتوپلاسمی خود دارای دومینِ مخصوص برای اتصال به «دومین مرگ» هستند که تعدادی از آنها جهت پیام‌دهی (سیگنالینگ) از روشِ فعال‌سازیِ کاسپازها استفاده می‌کنند.
پروتئین‌های حاوی دومِـین مرگ همچنین با دستگاه ایمنی ذاتی مرتبط هستند و از طریق پروتئین‌های واسطی چون «MyD88»، با گیرنده‌های تی‌ال‌آر ارتباط برقرار می‌کنند.[۷]
منابع[ویرایش]
- ↑ Huang B, Eberstadt M, Olejniczak ET, Meadows RP, Fesik SW (1996). "NMR structure and mutagenesis of the Fas (APO-1/CD95) death domain". Nature. 384 (6610): 638–41. doi:10.1038/384638a0. PMID 8967952.
- ↑ Weber CH, Vincenz C (August 2001). "The death domain superfamily: a tale of two interfaces?". Trends Biochem. Sci. 26 (8): 475–81. doi:10.1016/S0968-0004(01)01905-3. PMID 11504623.
- ↑ Feinstein E, Kimchi A, Wallach D, Boldin M, Varfolomeev E (September 1995). "The death domain: a module shared by proteins with diverse cellular functions". Trends Biochem. Sci. 20 (9): 342–4. doi:10.1016/S0968-0004(00)89070-2. PMID 7482697.
- ↑ Reed JC, Doctor KS, Godzik A (June 2004). "The domains of apoptosis: a genomics perspective". Sci. STKE. 2004 (239): re9. doi:10.1126/stke.2392004re9. PMID 15226512.
- ↑ Wajant H (2003). "Death receptors". Essays Biochem. 39: 53–71. doi:10.1042/bse0390053. PMID 14585074.
- ↑ Bhardwaj A, Aggarwal BB (September 2003). "Receptor-mediated choreography of life and death". J. Clin. Immunol. 23 (5): 317–32. doi:10.1023/A:1025319031417. PMID 14601641.
- ↑ O'Neill LA, Dunne A, Edjeback M, Gray P, Jefferies C, Wietek C (2003). "Mal and MyD88: adapter proteins involved in signal transduction by Toll-like receptors". J. Endotoxin Res. 9 (1): 55–9. doi:10.1179/096805103125001351. PMID 12691620.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Death domain». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۹ ژانویه ۲۰۱۸.
 | این یک مقالهٔ خرد زیست‌شناسی مولکولی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |