دوربین عکاسی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

دوربین عکاسی ابزاری برای ثبت تصویر است. دوربین‌های قدیمی به صورت آنالوگ تصاویر را بر روی فیلم ثبت میکردند. دوربین‌های امروزی تصاویر را بر روی کارت حافظه ذخیره می‌کنند. همچنین برخی دوربین‌ها دارای حافظه داخلی بوده که شما را از اسفاده کارت حافظه جداگانه بی‌نیاز می‌کنند.انواع دوربین ها انالوگ ودیجیتال هستند

تاریخچه[ویرایش]

در قرن‌های ۱۱ تا ۱۶ بشر از یک اتاقک تاریک (دوربین اولیه) به‌عنوان چیزی شبیه به دوربین استفاده می‌کرد. برای این منظور اتاق مکعب مستطیل کوچکی را که هرگز نوری به درون آن راه نمی‌یافت، آماده می‌کردند، در وجه جلوی آن سوراخی به قطر تقریبی یک میلی‌متر ایجاد می‌کردند، بدین ترتیب تصویر مناظر روبروی وجه دارای سوراخ روی دیوار یا پرده در وجه مقابل سوراخ در داخل اتاق منعکس می‌نمودند. این تصویر به صورت معکوس و بسته به قطر سوراخ وضوح بیشتر یا کمتری داشت به صورتی‌که هرچه قطر سوراخ کمتر بود، وضوح بیشتر یا به عکس با افزایش قطر سوراخ تصویر روشن‌تر با وضوح کمتری حاصل می‌گشت. البته این دستگاه بیشتر برای نمایش و نقاشی به کار می‌رفت و نقاشان اروپایی با نشاندن سوژه در جلوی سوراخ یا قرار دادن اتاقک در روبروی سن معروف می‌باشد. نخستین دوربین بنابر عقیده اروپاییان به دست نیوتن ابداع شد که به رابرت ون لی ون هوک نیز نسبت داده می‌شود. البته گفتنی است عدسی یا همان لنز را ابن هیثم بسیار پیش از ایشان می‌ساخته و از فروش آن کسب و کار داشته‌است.[نیازمند منبع] و بنابر شواهد تاریخی ابن هیثم اولین عکاس جهان می‌باشد.

نحوه کار دوربین‌های اولیه[ویرایش]

در سال ۱۵۶۸ دانیلو باربارو این اتاقک تاریک را با یک عدسی و یک دریچه قابل تغییر مجهز نمود. بدین وسیله می‌توانست تصاویر را واضحتر به درون اتاق منعکس کند. در سال ۱۸۰۰ توماس وج وود و همچنین همفری دیوی با استفاده از کاغذ مخصوص تصاویر غیرثابتی بدست آوردند. این کاغذ آغشته به محلولی بود که هرگاه در برابر نور آفتاب قرار می‌گرفت، رنگ اصلی خود را از دست می‌داد و به کلی سیاه می‌شد. آنگاه چون بر روی این کاغذ تصویر یا جسمی را قرار می‌دادند، قسمت‌هایی که از تابش نور مصون مانده بود، به رنگ خود باقی می‌ماند و اما سایر قسمت‌های کاغذ سیاه می‌شد. بدینگونه شبح نوری از اجسام بر روی آن کاغذ عکاسی می‌شد. با این روش تصویری بدست می‌آمد که آن نیز به مجرد نور دیدن، رنگ خود را از دست می‌داد و کاغذ یکپارچه سیاه می‌شد.[نیازمند منبع]

سیر دگرگونی و رشد[ویرایش]

در سال ۱۸۲۷ جوزف نیسفور نیپس با یک جعبه جواهرات یک دوربین بسیار ابتدایی ساخت و آن را با ذره بین، میکروسکوپ نوری مجهز نمود. با این دستگاه او می‌توانست فقط عکس‌های نگاتیو بردارد. سرانجام ویلیام تالبوت نخستین کسی بود که توانست عکسهای پوزیتیو هم بردارد، عکس‌هایی که ثابت و دائمی هم باقی می‌ماندند. این رویداد در سال ۱۸۳۵ رخ داد. در سال‌های بعد دوربین‌های پیشرفته‌ای به بازار عرضه شده و می‌شود.[نیازمند منبع]

ساختمان دوربین عکاسی[ویرایش]

تصویر قسمت‌های مختلف یک دوربین تک لنز را نشان می‌دهد # لنز دوربین # نگهدارنده لنز # دیافراگم # - # فیلم عکاسی # - # شاتر # دکمه کنترل سرعت عکسبرداری # - # چشمی # - # حلقه فوکوس

دوربین عکاسی از یک اتاقک تاریک تشکیل شده که بر جدارهای آن یک عدسی محدب با فاصله کانونی ثابت قرار دارد. در جدار مقابل این عدسی فیلم و بین فیلم و عدسی دیافراگم وجود دارد. علاوه بر این دوربین به دستگاه تنظیم فاصله (مسافت‌یاب نوری)، شاتر یا بندان، نورسنج (طیف‌سنج نوری)، منظره‌یاب و صفحه نمایش مجهز است.

طرز کار دوربین عکاسی[ویرایش]

طرز کار هر دوربین عکاسی متفاوت است و معمولاً در برگهٔ راهنمای هر دوربین طرز کار با آن گذاشته شده‌است.

انواع دوربین عکاسی از نظر سیستم ضبط تصویر[ویرایش]

انواع دوربین عکاسی از نظر قطع[ویرایش]

دوربین فیلم[ویرایش]

دوربینی است که می‌تواند لحظات را ثبت کند و بوسیلهٔ دست یا دستگاه‌های مکانیکی خودش تنظیم می‌شود و دارای فیلم است. قابل ذکر است که این دوربین‌ها کیفیت بهتری نسبت به دوربین‌های دیجیتال دارند. «با پیشرفت تکنولوژی ساخت فیلم؛ گستره دینامیکی تصاویری که توسط فیلم ثبت می‌شود از دوربین‌های گران‌قیمت دیجیتال هم بالاتر رفته‌است».[نیازمند منبع]

دوربین دیجیتال[ویرایش]

دوربینی است که اطلاعات تصویر را به صورت ارقام عددی در نوعی از حافظه کامپیوتری ذخیره می‌نماید.[۱] نحوهٔ کار دوربین‌های عکاسی دیجیتال بسیار مشابه کار دوربین‌های فیلمیِ قدیمی است. نور پس از عبور از لنز بر روی صفحهٔ حساس به نور می‌تابد. در دوربین‌های دیجیتال این صفحهٔ حساس یک «سنسور» الکتریکی است که همانند صفحه مانیتور (اما در جهت عکس) میزان فوتون‌های تابیده شده را به صورت یک جریان الکتریکی کالیبره شده به یک دستگاه مبدل می‌فرستد. مبدلِ آنالوگ به دیجیتال هم به نوبهٔ خود این اطلاعات را برای هر پیکسل به صورت عددی ما بین ۰–۲۲۵ (میزان روشنایی هر پیکسل) به کارت ذخیره‌سازی ارسال می‌کند. اطلاعات مربوط به تمام پیکسل‌های یک سنسور که حتی به ۱۶ میلیون هم در برخی دوربین‌های تخصصی‌تر می‌رسد، در کنار هم کلیت تصویر ضبط شده را می‌سازند.[نیازمند منبع]

برخی مارک‌های سرشناس دوربین بر پایه حروف الفبا[ویرایش]

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. Farlex Inc: definition of digital camera at the Free Dictionary; retrieved 7 September 2013

منابع[ویرایش]

  • بررسی فنی عکاسی – گرد آوری: دکتر داریوش گل گلاب، انتشارات جهاد دانشگاهی، چاپ دوم، تابستان ۱۳۷۰.
  • شفائیه، هادی (۱۳۷۲فن و هنر عکاسی، تهران: انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی
  • صفاکار، علی (۱۳۸۰). عکاسی و دوربین‌های عکاسی. تهران: انتشارات ابجد. شابک ۹۶۴-۶۴۱۷-۲۲-۱.
  • عباسی، اسماعیل (۱۳۸۵). فرهنگ عکاسی. تهران: سروش. شابک ۹۶۴-۳۷۶-۴۱۰-۹.
  • دانشنامه رشد.
  • «معین پناهنده»، تاریخچه عکاسی و ساختار دوربین، شماره ۱۶ ماهنامه آسمان شب
  • Ascher, Steven; Pincus, Edward (2007). The Filmmaker's Handbook: A Comprehensive Guide for the Digital Age (3 ed.). New York: Penguin Group. ISBN 978-0-452-28678-8.

پیوند به بیرون[ویرایش]

تاریخچه ساخت دوربین عکاسی