پرش به محتوا

دودمان ساتواهنه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
Satavahana Empire

𑀲𑀸𑀢𑀯𑀸𑀳𑀦
Sātavāhana
Satavahana Empire
ح. ۲۲۸ BCEح. ۲۲۴ CE
Approximate extent of the Satavahana Empire, in the early 1st century CE.[۱]
پایتختپیتان
امراواتی، اندراپردش
زبان(های) رایجپراکریت
زبان سانسکریت (Rarely)
دین(ها)
هندوئیسم[۲][۳]
بودیسم
حکومتMonarchy
راجه 
• 228–205 BCE
Simuka (first)
• 217–224 CE
Pulumavi IV (last)
دوره تاریخیClassical India
• بنیان‌گذاری
ح. ۲۲۸ BCE
• فروپاشی
ح. ۲۲۴ CE
پیشین
پسین
Maurya Empire
Kanva dynasty
Western Kshatrapas
Andhra Ikshvaku
Chutu dynasty
Vakataka dynasty
Pallava dynasty
Abhira dynasty
امروز بخشی ازهند[۴]

دودمان ساتَواهَنَه (انگلیسی: Satavahana dynasty) یک سلسلهٔ باستانی قدرتمند در هند بودند که از اواخر قرن دوم پیش از میلاد تا اوایل قرن سوم میلادی بر بخش‌های وسیعی از جنوب و مرکز هند حکومت می‌کردند. قلمرو آنها عمدتاً شامل مناطق امروزی آندرا پرادش، تلانگانا و مهاراشترا می‌شد، اما در دوره‌های مختلف، حکومتشان به بخش‌هایی از گجرات، مادیا پرادش و کرناتکه نیز گسترش یافت.

ساتواهنه‌ها نقش مهمی در تاریخ هند ایفا کردند. آنها حامی هنر، معماری و فرهنگ بودند و آثار باستانی بسیاری از دوران حکومت آنها به جای مانده است. از جمله مهم‌ترین این آثار می‌توان به استوپاهای بودایی در آمراواتی و نقش‌برجسته‌های غارهای آجانتا و الورا اشاره کرد.

ساتواهنه‌ها به دلیل سیاست مذهبی آزادمنشانه‌شان نیز مشهور بودند. آنها از هر دو مذهب هندوئیسم و بودیسم حمایت می‌کردند و به پیروان هر دو مذهب اجازه می‌دادند که آزادانه به عبادت و فعالیت‌های مذهبی خود بپردازند. این سیاست مذهبی آزادمنشانه به رشد و شکوفایی هر دو مذهب در دوران حکومت ساتواهنه‌ها کمک کرد.

زبان رسمی دربار ساتواهنه‌ها، پراکریت بود، اما از زبان سانسکریت نیز در نوشته‌ها و کتیبه‌های آنها استفاده می‌شد. ساتواهنه‌ها همچنین در تجارت و با زرگانی با امپراتوری روم فعال بودند و سکه‌های رومی بسیاری در قلمرو آنها یافت شده است.

پس از حدود ۴۵۰ سال حکومت، امپراتوری ساتواهنه در اوایل قرن سوم میلادی به دلیل عوامل مختلفی مانند شورش‌های داخلی و حمله قبایل خارجی رو به زوال گذاشت و به چندین پادشاهی کوچک‌تر تقسیم شد. با این حال، میراث فرهنگی و تاریخی ساتواهنه‌ها تا به امروز در هند باقی مانده است.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. Schwartzberg, Joseph E. (1978). A Historical atlas of South Asia. Chicago: University of Chicago Press. p. 145, map XIV.1 (e). ISBN 0-226-74221-0.
  2. Sinopoli 2001, p. 172.
  3. "The Satavahana Phase". academic.oup.com. Retrieved 2022-10-29.
  4. K.M., Dayashankar (26 September 2014). "Koti Lingala, a major pilgrim destination". The Hindu. Retrieved 25 February 2020.

پیوند به بیرون

[ویرایش]