دنباله‌دار بیلا

دنباله‌دار بیلا
	دنباله دار بیلا در فوریه ۱۸۴۶، بزودی پس از شناسایی به دو قطعه تقسیم شد
کشف
کاشف	ویلهلم فون بیلا
تاریخ کشف	۲۷ فوریه ۱۸۲۶
نام‌گذاری اجرام آسمانی	1772; 1806 I; 1832 III;; 1846 II; 1852 III;; 1826 D1
مشخصات مداری A
مبدأ	September 29, 1852
اوج و حضیض	6.190 AU
اوج و حضیض	0.8606 AU
Semi-major axis	۳٫۵۲۵۳ واحد نجومی
خروج از مرکز مداری	۰٫۷۵۵۹
تناوب مداری	۶٫۶۱۹ سال ژولینی
انحراف مداری	۱۲٫۵۵۰°
TJupiter	۲٫۵۳۱
Last perihelion	۲۴ سپتامبر ۱۸۵۲
Next perihelion	Disintegrated in 1852

دنباله‌دار بیلا (انگلیسی: Biela's Comet) با (نام رسمی: ۳دی/ بیلا) یک دنباله‌دار دوره‌ای از خانوادهٔ مشتری بود که اولین بار در سال ۱۷۷۲ توسط اخترشناسان مونتین و مسیه رصد شد و سرانجام در سال ۱۸۲۶ توسط ویلهلم فون بیلا به عنوان یک دنباله‌دار دوره‌ای شناخته شد. به دنبال آن مشاهده شد که آن دنباله‌دار به دو قسمت تقسیم شده‌است و از سال ۱۸۵۲ تاکنون دیگر مشاهده نشده‌است. در نتیجه، در حال حاضر دنباله‌دار بیلا یک دنباله‌دار نابود شده در نظر گرفته شده، هرچند به نظر می‌رسد که بقایای آن برای مدتی به صورت بارش شهابی، آندرومیدید هنوز باقی مانده‌اند.

کشف[ویرایش]

این دنباله‌دار نخستین بار در ۸ مارس سال ۱۷۷۲ توسط ژاک لیباکس مونتین مشاهده شد^[۲] و در همان دورهٔ ظهور بود که توسط مونتنی نیز به صورت مستقل مشاهده و ثبت شد. در سال ۱۸۰۵ توسط ژان لویی پل مغز ثبت شد، اما در آن زمان یکی بودن آن شیء دانسته نبود. پس از ظهور ۱۸۰۵ تلاش‌های زیادی توسط گاوس (۱۸۰۶) و بسل (۱۸۰۶) برای محاسبهٔ قطعی مدار انجام شد. گاوس و اولبرز هر دو شباهت بین دنباله دارهای ۱۸۰۵ و ۱۷۷۲ را مشاهده کردند اما آنها قادر به اثبات وجود پیوندی بین این دو نبودند.^[۲]