دسترس‌پذیری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
یک نشان عمومی برای نمایش حق دسترسی‌پذیری، با نشانه صندلی چرخدار
در کشور برزیل همه اتوبوس‌هایی که در سامانه حمل و نقل عمومی این کشور فعالیت می‌کنند، برای معلولان جسمی-حرکتی مناسب‌سازی شده‌اند.
یک تاکسی دسترس پذیر برای معلولان در نمایشگاه اتومبیل توکیو، سال ۲۰۰۹.
نمونه‌ای از یک اتوبوس تراموای که با اتصال یک رمپ مناسب‌سازی شده‌است.

دسترس‌پذیری[۱] یا دست‌یابی‌پذیری[۲] یک عبارت کلی است به معنی بیشینه میزانی که یک سامانه یا یک ابزار، برای بیشترین شمار استفاده‌کنندگان، دسترسی‌پذیر باشد. به عبارتی دیگر، دسترسی‌پذیری، میزان و درجه آسان بودنِ دسترسی است، چیزی که با آن بتوان به یک جایگاه مشخص، از هر مسیر و جایگاهی رسید و «دسترسی» داشت. دسترسی‌پذیری نباید با کارایی اشتباه گرفته شود، چیزی که آسانی استفاده شدن یک ابزار، یک فضا یا یک سرویس، برای هر کاربر را شرح می‌دهد. «دسترسی‌پذیری» می‌تواند به این صورت هم شرح داده شود: قابلیت دسترسی برای به کار انداختن یک سامانه یا یک ابزار، برای سود و هدفی خاص.

معنای دیگر «دسترسی‌پذیری» در زمینه ناتوانی‌های جسمی افراد است، و حقی که آن‌ها برای دسترسی به هر سامانه یا ابزاری را دارند، همچنین ابزاری که این کاربران را توانمند می‌کند تا به حق دسترسی خود برسند. مانند نرم‌افزارهای خواننده صفحه‌های وب، صندلی‌های چرخ‌دار و دیگر ابزار.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. دسترس‌پذیری از معادل‌های مصوب فرهنگستان زبان و ادب فارسی به جای accessibility در انگلیسی است. «فرهنگ واژه‌های مصوّب فرهنگستان: 1376 تا 1385، بخش لاتین». فرهنگستان زبان و ادب فارسی. ص. ۳. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۲ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۳۱ دسامبر ۲۰۱۱.
  2. دست‌یابی‌پذیری واژه پیشنهادی شورای عالی انفورماتیک به جای accessibility در انگلیسی و بر اساس واژه‌نامهٔ انجمن کامپیوتر می‌باشد. «واژه‌نامه مرجع برای ترجمه محیط لینوکس» (PDF). شورای عالی انفورماتیک. بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۱۲ ژانویه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۳۱ دسامبر ۲۰۱۱.