درگاه:شیراز/گفتارنیک/۴

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

شیراز معدن لب لعل است و کان حسن// من جوهری مفلس از آن‌رو مشوشم
از بس‌که چشم مست در این شهر دیده‌ام// حقا که می نمی‌خورم اکنون و سرخوشم
شهری است پرکرشمه و خوبان ز شش جهت// چیزیم نیست ورنه خریدار هر ششم

حافظ