درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد
 | این مقاله کامل نیست. (اوت ۲۰۱۹) |
 | این مقاله نیازمند تمیزکاری است. لطفاً تا جای امکان آنرا از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید، سپس این برچسب را بردارید. محتویات این مقاله ممکن است غیر قابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشد یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کرده باشد. |
 | این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. (اوت ۲۰۱۹) |
درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش یا به اختصار ACT مخلوطی از ۴ رویکرد توجه آگاهی، پذیرش، تعهد و تغییر رفتار است و هدف کلی آن در نهایت رسیدن به انعطاف‌پذیری روانی است به گونه ای که نیاز به حذف یا از بین بردن احساس بد نباشد، بلکه به رغم وجود این احساس فرد به سوی رفتار مبتنی بر ارزش اندیشیده حرکت کند. این روش توسط استیون هیز (Steven C. Hayes)در سال ۱۹۸۲ معرفی شد، و جزو درمانهای موج سوم رفتاردرمانی محسوب می‌شود. دو مبنای فلسفی اکت، بافت گرایی عملکردی (functional contextualism) و نظریه چارچوب رابطه ای relational frame theory است که ریشه آنها در فلسفه رفتارشناسی رادیکال بی‌اف اسکینر است.[۱]
اهداف اصلی اکت[ویرایش]
- همجوشی زدای شناختی یعنی سعی کند کمتر افکار، تصویرهای ذهنی، احساسات یا خاطرات خود را عینی سازی کند یعنی مانند واقعیت بداند (عملی که ناخوادگاه برای ساده کردن مقوله‌های انتزاعی با عینی کردن آنها انجام می‌شود)
- به جای اینکه مانند رفتار درمانی شناختی سعی شود افکار یا احساسات ناخوشایند کنترل شود، این رویدادهای ذهنی فقط مشاهده و پذیرفته شوند
- در لحظه حال حضور داشته باشد (توجه آگاهی) علاقه به لحظه حال نشان دهد و باز باشد
- خود متعالی فرد کشف شود و فرد به جنبه ای از خودش که نظاره گر رویدادهای زندگی و وقایع زندگی اش است دست یابد
- فرد بتواند ارزشهای خودش را روشن کند دربارهٔ آنها بیندیشد تا زندگی معنامند کرده و انعطاف‌پذیری روانی اش را افزایش دهد.
- عمل متعهدانه در جهت رسیدن به ارزشها[۲]
سایکوپاتولوژی از نظر اکت[ویرایش]
رنج روانی فرد به دلیل افسردگی یا اضطراب نیست بلکه دلایل رنج عبارتند از:
- همجوشی با افکار (آنچه که می‌اندیشم واقعیت است)
- اجتناب از تجربه درونی Experiential avoidance و سعی در حذف یا کم کردن تجربیات ذهنی ناخوشایند.
- زندگی در حسرت گذشته یا ترس از آینده.
- چسبیدن به تصویری نادرست از خود که بر اساس روایتی تحریف شده و تمرکز بر ناتوانیها ایجاد شده.
- واضح نبودن ارزشها و تمرکز صرف بر مشکلات.
- بی عملی، اجتناب و تکانشی رفتار کردن.[۳]
پانویس[ویرایش]
- ↑ «Radical behavioral psychotherapy: Two contemporary examples (1993)».
- ↑ «The Impact of Treatment Components Suggested by the Psychological Flexibility Model: A Meta-Analysis of Laboratory-Based Component Studies».
- ↑ پروتکل و روش‌های درمانی. (۲۰۱۷-۰۱-۱۸). «درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش چیست؟». سایت رسمی محمد جانبلاغی. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۸ ژوئن ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۴-۲۹.
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Acceptance and commitment therapy». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱ خرداد ۱۴۰۰.