درخت انجیر معابد

درخت انجیر معابد (چاپ ۱۳۷۹)، آخرین رمان چاپ شدهٔ احمد محمود است.

رمان درخت انجیر معابد از بسیاری جهات در ادبیات ایران کم‌نظیر است. از جملهٔ این ویژگی‌ها به تعدد پرسوناژهای اثر می‌توان اشاره کرد. در این رمان حدود ۲۴۰ شخصیت خلق شده که حدود ۶۰ تای آن‌ها به‌طور مستقیم در داستان نقش دارند. دیگر ویژگی قابل ذکر نوع خاص حرکت در زمان است که با استفاده از عوامل مشترک در گذشته و حال انجام می‌شود و خواننده گاهی دقیقاً نمی‌داند در چه ظرف زمانی قرار دارد. موضوع داستان درختی است به نام انجیر معابد، که در مناطق جنوب ایران رشد می‌کنند و ریشه‌های هوایی و پیش رونده دارد. در فرهنگ مردم ایران این درخت درختی مقدس است. داستان از آنجایی شکل خاص به خود می‌گیرد که در تلاشی برای قطع کردن درخت، از آن خون جاری می‌شود. داستان حول و حوش اعضای خانواده‌ای می‌گذرد که این درخت در منزل آنان قرار دارد.

جوایز

• ۱۳۷۹ - برندهٔ دورهٔ اول جایزهٔ هوشنگ گلشیری به عنوان بهترین رمان.

منابع

• در ایرانیکا
• محمود، احمد (۱۸ خرداد ۱۳۹۲). درخت انجیر معابد. معین. شابک ۹۶۴-۵۶۴۳-۶۸-۶.
• صالحی، انوش؛ دست غیب، عبدالعلی؛ مجابی، جواد؛ اصغری، حسن؛ بهار لو، محمد (مهر ۱۳۸۰). «خوانش درخت انجیر معابد (نوشته احمد محمود)». گلستانه - شماره ۳۲. دریافت‌شده در ۱۸ ژوئیه ۲۰۱۴.
• سریاداوودی حموله. «نقد و تحلیل رمان درخت انجیر معابد احمد محمود». نشریهٔ فرهنگی، هنری و ادبی «متن نو». دریافت‌شده در ۱۸ ژوئیه ۲۰۱۴.