دانشگاه علوم پزشکی تبریز
 لوگوی دانشگاه علوم پزشکی تبریز | |
| وابستگی | وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی |
|---|---|
| رئیس | بهمن نقی پور[۱] |
| اعضای هیئت علمی | ۸۶۱[۲] |
| دانشجویان | ۸۳۴۶[۲] |
| تحصیلات تکمیلی | ۱۹۰۲[۲] |
| موقعیت | تبریز |
| وبگاه | |
دانشگاه علوم پزشکی تبریز،که با نام کامل دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی-درمانی تبریز، یکی از دانشگاه‌های شهر تبریز است.[۳] این دانشگاه دارای ۱۲ دانشکده است.
منابع[ویرایش]
- ↑ «ریاست دانشگاه - دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تبریز». https://www.tbzmed.ac.ir/. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۱۲-۱۱. پیوند خارجی در
|وبگاه=وجود دارد (کمک) - ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ «دانشگاه علوم پزشکی تبریز». سامانه علم‌سنجی دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۸ فوریه ۲۰۱۹.
- ↑ «آموزش عالی». فرمانداری تبریز. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ مه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱۵ ژانویهٔ ۲۰۱۰.
| قطب ۱ |  | |
|---|---|---|
| قطب ۲ | ||
| قطب ۳ | ||
| قطب ۴ | ||
| قطب ۵ | ||
| قطب ۶ | ||
| قطب ۷ | ||
| قطب ۸ | ||
| قطب ۹ | ||
| قطب ۱۰ | ||
| دانشکده‌های مستقل | ||
دانشکده ها[ویرایش]
دانشگاه علوم پزشکی تبریز شامل ۱۲ دانشکده زیر است :
- دانشکده پزشکی
- دانشکده دندان پزشکی
- دانشکده داروسازی
- دانشکده پیراپزشکی
- دانشکده علوم توان بخشی
- دانشکده تغذیه و علوم غذایی
- دانشکده پرستاری و مامایی
- دانشکده بهداشت
- دانشکده علوم نوین پزشکی
- دانشکده طب سنتی
- دانشکده مدیریت و اطلاع رسانی پزشکی
- پردیس بین المللی جلفا
پیشینه[ویرایش]
دانشگاه تبریز، در اواخر جنگ جهانی دوم، در سال ۱۳۲۴، توسط سید جعفر پیشه‌وری تأسیس شد.[۱] مکان اولیه آن در محل دانشسرای پسران در میدان دانشسرا بوده و ریاست آن را جهانشاهلو بر عهده داشت. در نخستین سال گشایش، تعداد ۱۷۹ دانشجو در رشته‌هایی از جمله پزشکی مشغول به تحصیل شدند.پس باز پس‌گیری تبریز توسط ارتش شاهنشاهی ایران و استقبال آن توسط مردم این دانشگاه با پذیرش ۱۶۰ دانشجو در دو دانشکده پزشکی و ادبیات، به‌طور رسمی فعالیت آموزشی خود را آغاز نمود.
پس از انقلاب اسلامی، دانشکده پزشکی از دانشگاه تبریز منفک شده و به‌طور مستقل فعالیت‌های آموزشی و پژوهشی و درمانی خود را تحت عنوان دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی تبریز ادامه داد.[۲]
مراکز تحقیقاتی دانشگاه[ویرایش]
دانشگاه علوم پزشکی تبریز دارای ۱۵ مرکز تحقیقاتی است:
- NPMC مدیریت خدمات بهداشتی درمانی
- مرکز تحقیقات کاربردی علوم دارویی
- مرکز تحقیقات بیوتکنولوژی
- مرکز تحقیقات سل و بیماری‌های ریوی
- مرکز تحقیقات ریز فناوری دارویی (نانو تکنولوژی)
- مرکز تحقیقات گوارش و کبد
- مرکز تحقیقات علوم تغذیه
- مرکز تحقیقات قلب و عروق
- مرکز تحقیقات بیماری‌های عفونی و گرمسیری
- مرکز تحقیقات هماتولوژی، انکولوژی
- مرکز تحقیقات علوم اعصاب
- مرکز تحقیقات سلامت زنان
- مرکز تحقیقات آموزش علوم پزشکی
- مرکز تحقیقات ایمونولوژی
- مرکز رشد واحدهای فناور فراورده‌های دارویی
ریاست دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی-درمانی تبریز از ابتدای تأسیس:[۳]
نصرت‌الله جهانشاهلو افشار
خان‌بابا بیانی منوچهر اقبال سجادی محسن هشترودی عزالممالک اردلان محمدشفیع امین
عباسقلی گلشاییان غلامعلی بازرگان
هوشنگ منتصری منوچهر تسلیمی[[علی‌اکبر حسنعلی‌حبیب زاهدی محمدعلی صفاری
محمدعلی فقیه قباد فتحیابوالفتح ثقةالاسلامی
حسین صادقی شجاع سید کاظم مداین حسین صادقی شجاع مسعود پزشکیان نماینده کنونی مردم تبریز در مجلس شورای اسلامی محمد نوری
احمدعلی خلیلی علیرضا جوادزاده
محمدحسین صومی
بهمن نقی پور
نخستین استادان[ویرایش]
نخستین استادان دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی-درمانی تبریز:[۳][۴]
پیوند به بیرون[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ «تاریخچهٔ دانشگاه تبریز». سایت شخصی رضا همراز. ۴ دی ۱۳۸۸. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ سپتامبر ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۲۵ شهریور ۱۳۹۱.
- ↑ «دانشگاه علوم پزشکی تبریز». سامانه علم‌سنجی دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۸ فوریه ۲۰۱۹.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ «تاریخچهٔ دانشگاه». روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی-درمانی تبریز. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ ژانویه ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۱۶ ژانویهٔ ۲۰۱۰.
- ↑ «تاریخچه - دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تبریز». www.tbzmed.ac.ir. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۱۲-۱۱.
| قطب ۱ | | |
|---|---|---|
| قطب ۲ | ||
| قطب ۳ | ||
| قطب ۴ | ||
| قطب ۵ | ||
| قطب ۶ | ||
| قطب ۷ | ||
| قطب ۸ | ||
| قطب ۹ | ||
| قطب ۱۰ | ||
| دانشکده‌های مستقل | ||