خیابان انقلاب اسلامی
 | |
|---|---|
 | |
| خیابان شاهرضا | |
 | |
| اطلاعات مسیر | |
| طول | ۵ کیلومتر (۳٫۱ مایل) |
| تقاطع‌های بزرگ | |
| انتهای شرقی |  میدان امام حسین خیابان دماوند خیابان هفده شهریور |
| انتهای غربی | میدان انقلاب خیابان آزادی خیابان کارگر |
| موقعیت | |
| شهرهای بزرگ | تهران بزرگ |
| سامانه بزرگراهی | |
| بزرگ‌راه‌های ایران آزادراه‌ها | |
خیابان انقلاب اسلامی (نام پیشین: خیابان شاهرضا)[۱] خیابانی غربی-شرقی و یکی از خیابان‌های مهم و مرکزی شهر تهران به درازای ۵ کیلومتر است که از سوی غرب از میدان انقلاب و در دنبالهٔ خیابان آزادی آغاز شده و در سوی شرقی در میدان امام حسین و آغاز خیابان دماوند پایان می‌یابد. قسمت شمالی این خیابان مربوط به شهرداری منطقه ۶ و ۷ و قسمت جنوبی آن مربوط به شهرداری منطقه ۱۱ و ۱۲ می‌باشد.
این خیابان به‌علت جای‌گرفتن دانشگاه تهران و کتابفروشیهای بزرگ و نشریات در کنارهٔ آن، از خیابان‌های مهم تهران است که یکی از خیابان‌های اصلی شهر در راهپیمایی‌ها و از کانون‌های گردهمایی‌های خیابانی به شمار می‌آید. این خیابان پیش از انقلاب اسلامی به یادبود رضاشاه پهلوی، خیابان شاهرضا نامیده می‌شد.
مسیر[ویرایش]
خیابان انقلاب اسلامی (شاهرضا) از شرق از میدان امام حسین (شهناز/فوزیه) آغاز شده و در جهت غربی نخست خیابان نظام‌آباد (آیت‌الله مدنی) و سپس گرگان (سرتیپ نامجو) آن را قطع می‌کند. خیابان انقلاب سپس در جهت غربی به پل چوبی می‌رسد. پل چوبی تقاطع خیابان انقلاب با خیابان سپاه است. خیابان سپاه از سمت شمال شرق از میدان عشرت‌آباد (سپاه) می‌آید و تا دروازه شمیران ادامه دارد. تقاطع‌های مهم بعدی خیابان انقلاب پس از پل چوبی به ترتیب عبارتند از: پیچ شمیران، دروازه دولت، میدان فردوسی، چهارراه کالج، چهارراه پهلوی (ولی عصر) و در انتها، میدان انقلاب (۲۴ اسفند).[۲]
پیچ شمیران نام محلی است که جاده قدیم شمیران (خیابان دکتر علی شریعتی) از خیابان انقلاب منشعب شده و به سمت شمال شرق می‌رود. دروازه دولت هم در تقاطع روزولت (دکتر مفتح) با انقلاب قرار دارد. کمی جلوتر از دروازه دولت، خیابان لاله‌زار نو از خیابان انقلاب منشعب می‌شود که از خیابان‌های قدیمی و معروف تهران است. پس از آن، خیابان سپهبد قرنی (سپهبد زاهدی) در گذر خود از خیابان انقلاب و تبدیل شدن به خیابان فردوسی، میدان فردوسی را تشکیل می‌دهد. بیشتر به سمت غرب، تقاطع انقلاب و خیابان حافظ، چهارراه کالج نام دارد که در دو سوی آن دانشگاه پلی‌تکنیک (صنعتی امیرکبیر) و تالار رودکی (وحدت) به اضافه سفارت روسیه از مکان‌های قابل توجه این محل هستند. خیابان انقلاب سپس در ادامه راه تئاتر شهر را در سمت چپ خود دارد و به چهارراه پهلوی (ولیعصر) می‌رسد. جلوتر از این چهارراه راستهٔ کتابفروشیهای جلو دانشگاه تهران شروع می‌شود و خیابان انقلاب با گذر از سردر دانشگاه تهران و سپس تالار مولوی در سمت راست خود نهایتاً به میدان انقلاب (۲۴ اسفند) می‌رسد که ادامه آن در همان راستای خیابان انقلاب پس از این میدان، خیابان آزادی (آیزنهاور سابق) نام‌گذاری شده‌است.[۳]
مترو[ویرایش]
ایستگاه‌های مترو امام حسین (در ابتدای خیابان)، دروازه دولت، میدان فردوسی، تئاتر شهر، و میدان انقلاب اسلامی در این خیابان قرار دارند.
تقاطع ها[ویرایش]
نگارخانه[ویرایش]
-
تابلوی خیابان انقلاب -
-
خیابان ۱۶ آذر -
خیابان انقلاب از نمای شرق به غرب -
خیابان انقلاب تقاطع خیابان ولیعصر -
پژوهشگاه فرهنگ و هنر
(خانه رستم گیو) -
_Street_8.jpg)
_Street_1.jpg)
ایستگاه‌های مترو[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ «انقلاب نام کدام خیابان‌ها را عوض کرد؟». خبرگزاری ایسنا. ۱۶ بهمن ۱۳۹۲. دریافت‌شده در ۱۶ بهمن ۱۳۹۲.
- ↑ اطلس کامل تهران. تهران: مؤسسه جغرافیایی و کارتوگرافی گیتاشناسی، ۱۳۸۵. صفحات ۱۳۹ و ۲۸۱.
- ↑ اطلس کامل تهران. تهران: مؤسسه جغرافیایی و کارتوگرافی گیتاشناسی، ۱۳۸۵. صفحات ۱۳۹ و ۲۸۱.
- اطلس کامل تهران. تهران: مؤسسه جغرافیایی و کارتوگرافی گیتاشناسی، ۱۳۸۵.ISBN 964-342-181-3
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ خیابان انقلاب اسلامی موجود است. |