خودپرداخت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

خودپرداخت‌[۱] یا فرانشیز یا کاستنی در یک ضمانت‌نامهٔ بیمه، مانند بیمهٔ مسئولیت یا بیمهٔ مسافرت یا بیمهٔ سلامت؛ درصد یا قسمتی از خسارت، که طبق شرایط بیمه‌نامه بعهده بیمه‌گذار است و بیمه‌گر نسبت به آن تعهدی ندارد، مگر آنکه در مورد نوع و نحوه محاسبه آن، توافق شده باشد.[۲][۳][۴][۵][۶][۷]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. «خودپرداخت» [عمومی] هم‌ارزِ «فرانشیز» (به فرانسوی: franchise)؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر اول. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۳۱-۱ (ذیل سرواژهٔ خودپرداخت)
  2. Harvey Rubin, Dictionary of Insurance Terms, 4th Ed. Baron's Educational Series, 2000
  3. , Arthur D. Postal, " CFA Attacks Insurers For ‘Overcharging’", National Underwriter, Jan 8, 2007
  4. "Loss Ratio definition". Retrieved 2010-03-23.
  5. James C. Robinson, "Use And Abuse Of The Medical Loss Ratio To Measure Health Plan Performance", Health Affairs, vol 16, No. 4, pp 176 - 187, 1997
  6. Knobbe, Lauren (22 July 2010). "Franken warns against weakening law on health-care spending". Minn Post. Retrieved 22 June 2013.
  7. Self-Insurance: An Alternative Path to Car Insurance or a Risky Bet?, Dr. Christine Berry, June 2011.