خوآنای دوم، ملکه ناوار
| خوآنای دوم | |
|---|---|
 نیم‌تنه در موزه لوور، در اصل از صومعه ژاکوبن که قلب خوآنا در آن قرار داشت | |
| ملکه ناوار | |
| سلطنت | ۱ آوریل ۱۳۲۸ – ۶ اکتبر ۱۳۴۹ |
| تاجگذاری | ۵ مارس ۱۳۲۹ (پامپلونا) |
| پیشین | شارل یکم |
| جانشین | شارل دوم |
| حکمران شریک | فیلیپ سوم (۱۳۲۸–۱۳۴۳) |
| زاده | ۲۸ ژانویهٔ ۱۳۱۲ |
| درگذشته | ۶ اکتبر ۱۳۴۹ (۳۷ سال) پادشاهی ناوار |
| آرامگاه | پاریس |
| همسر(ان) | فیلیپ اورو (ا. ۱۳۱۸–۱۳۴۳) |
| فرزند(ان) | |
| دودمان | کاپتی |
| پدر | لوئی دهم، پادشاه فرانسه |
| مادر | مارگارت بورگوندی |
خوآنای دوم، ملکه ناوار (فرانسوی: Jeanne, اسپانیایی: Juana II, باسکی: Joana II؛ ۲۸ ژانویه ۱۳۱۲ [الف] – ۶ اکتبر ۱۳۴۹) از سال ۱۳۲۸ تا زمان مرگش در سال ۱۳۴۹ ملکه ناوار بود.
خوآنا تنها فرزند بازمانده از لوئی یکم، پادشاه ناوار و مارگارت بورگوندی بود. پدرش در سال ۱۳۱۴ با عنوان لوئی دهم بر تخت سلطنت فرانسه نشست. فرزند لوئی بودن به دلیل رسوایی مادرش در ماجرای تور دو نسل مورد تردید بود، اما لوئی قبل از مرگش در سال ۱۳۱۶ او را دختر مشروع خود اعلام کرد. با این حال، اشراف فرانسوی با ایده یک پادشاه زن مخالف بودند و برادر لوئی، فیلیپ پنجم، را به عنوان پادشاه انتخاب کردند. اشراف ناوار نیز به فیلیپ ادای احترام کردند. مادربزرگ مادری خوآنا، اگنس فرانسوی، و عمویش، اودو چهارم، دوک بورگوندی، تلاش‌هایی برای تصرف کنت‌نشین‌های شامپاین و بری (که میراث مادربزرگ پدری خوآنا، خوآنای یکم، ملکه ناوار بود) و تصرف آنها توسط خوآنا انجام دادند، اما سربازان سلطنتی فرانسه، حامیان خوآنا را شکست دادند. پس از آنکه فیلیپ پنجم دخترش را به ازدواج اودو درآورد و دو کنت‌نشین را به عنوان جهیزیه به او بخشید، اودو در مارس ۱۳۱۸ در ازای دریافت غرامت، از ادعای خوآنا بر شامپاین و بری صرف نظر کرد. در این زمان، ژاندارک با پسرعمویش فیلیپ اِورو (بعدها فیلیپ سوم، پادشاه ناوار) ازدواج کرد.
در سال ۱۳۲۲، برادرش شارل چهارم در فرانسه و ناوار جانشین فیلیپ پنجم شد، اما اکثر لردهای ناوار از سوگند وفاداری به او خودداری کردند. پس از مرگ شارل چهارم در سال ۱۳۲۸، ناواری‌ها فرماندار فرانسوی را اخراج کرده و خوآنا را پادشاه مشروع ناوار اعلام کردند. در فرانسه، فیلیپ والوآ با عنوان فیلیپ ششم تاجگذاری کرد. او با خوآنا و همسرش به توافقی رسید که در ازای سه کنت‌نشین، خوآنا از ادعاهای خود نسبت به شامپاین و بری صرف نظر کرد، در حالی که فیلیپ حق آنها را نسبت به پادشاهی ناوار به رسمیت شناخت. خوآنای دوم و فیلیپ سوم در مارس ۱۳۲۹ در کلیسای جامع پامپلونا تاجگذاری شدند. این زوج سلطنتی در طول سلطنت مشترک خود از نزدیک با هم همکاری داشتند، اما فیلیپ سوم فعال‌تر بود. با این حال، آنها عمدتاً در قلمرو فرانسوی خود زندگی می‌کردند و ناوار در غیاب آنها توسط فرمانداران اداره می‌شد. فیلیپ در سال ۱۳۴۳ درگذشت. خوآنا در سال ۱۳۴۹ میلادی بر اثر طاعون سیاه درگذشت و پسرش شارل دوم جانشین او شد.
منابع
[ویرایش]- ↑ Gui, Bernard (1855). "E floribus chronicorum auctore Bernardo Guidonis". In Guigniaut, Wailly (ed.). Recueil des historiens des Gaules et de la France (به Latin). Vol. XXI. Paris. p. 724.
{{cite book}}: نگهداری یادکرد:زبان ناشناخته (link)
- Bradbury, Jim (2007). The Capetians: Kings of France, 987–1328. Bloomsbury Academic. ISBN 978-1-85285-528-4.
- González Olle, Fernando (1987). "Reconocimiento del Romance Navarro bajo Carlos II (1350)". Príncipe de Viana. Gobierno de Navarra; Institución Príncipe de Viana. 1 (182): 705–707. ISSN 0032-8472. Retrieved 11 June 2016.
- Knecht, Robert (2007). The Valois: Kings of France, 1328–1589. Bloomsbury Academic. ISBN 978-1-85285-522-2.
- Monter, William (2012). The Rise of Female Kings in Europe, 1300–1800. Yale University Press. ISBN 978-0-300-17327-7.
- O'Callaghan, Joseph F. (1975). A History of Medieval Spain. Cornell University Press. ISBN 0-8014-9264-5.
- Sumption, Jonathan (1999). The Hundred Years War. Vol. 1: Trial by Battle. University of Pennsylvania Press. ISBN 978-0-8122-1655-4. OCLC 1328064591.
- Tuchman, Barbara W. (1978). A Distant Mirror: The Calamitious 14th Century. The Random House Publishing Group. ISBN 0-345-34957-1.
- Woodacre, Elena (2013). The Queens Regnant of Navarre: Succession, Politics, and Partnership, 1274–1512. Palgrave Macmillan. ISBN 978-1-137-33914-0.
خطای یادکرد: خطای یادکرد: برچسب <ref> برای گروهی به نام «persian-alpha» وجود دارد، اما برچسب <references group="persian-alpha"/> متناظر پیدا نشد. ().