پرش به محتوا

خاک قمری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نقش جای پای باز آلدرین در پروژه آپولو ۱۱ بر روی خاک ماه

خاک قمری یا خاک ماه، عبارت است از اندازه ذرات سنگ‌پوشه در کره ماه که در قالب سلنوگرافی مکشوف و یا استحصال می‌گردد. خواص آن به طور قابل‌توجهی می‌تواند با خصوصیات خاک زمینی متفاوت باشد. خصوصیات فیزیکی خاک قمری در وهله نخست نتیجه تجزیه مکانیکی بازالت و آنورتوزیت است که در اثر ضربات مداوم رویداد برخوردی و پدیده‌بمباران ذرات اتمی شارژشده میان‌ستاره‌ای در طول سال‌های مدید و متوالی شکل گرفته است.

برخلاف آنچه گفته شده که خاک ماه طعم و بوی باروت مصرف‌شده را می‌دهد، اما چنین چیزی درست نیست.[۱] خاک ماه از انواع ذرات شامل قطعات سنگ، قطعات تک‌معدنی و انواع شیشه‌ها از جمله ذرات آگلوتینه و همچنین کلوخ‌های آتشفشانی برخوردی تشکیل شده است.[۲]

منابع

[ویرایش]
  1. "The Mysterious Smell of Moondust". Science Mission Directorate. 2006-01-30. Archived from the original on 5 December 2017. Retrieved 2023-08-16.
  2. Heiken, Grant (1991). Lunar sourcebook : a user's guide to the moon. Cambridge England New York: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-33444-0. OCLC 23215393.