خانه محتشم

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
خانه محتشم
نامخانه محتشم
کشورایران
استاناستان فارس
شهرستانشیراز
اطلاعات اثر
کاربریخانه
دیرینگیدوره زند
دورهٔ ساخت اثردوره زند، دوره قاجار
اطلاعات ثبتی
شمارهٔ ثبت۱۵۵۷
تاریخ ثبت ملی۲ آبان ۱۳۵۶

خانه محتشم مربوط به دوره زند - دوره قاجار است و در شیراز، خیابان شاهپور سابق واقع شده و این اثر در تاریخ ۲ آبان ۱۳۵۶ با شمارهٔ ثبت ۱۵۵۷ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.[۱]

خانه تاریخی محتشم روبروی بنای تاریخی دیوانخانه کریمخانی در خیابانی کنار ارگ کریمخانی در شیراز قرار دارد و از قدیمی‌ترین خانه‌ها در شیراز محسوب می‌شود

مدخل اصلی خانه در خیابان شاپور واقع است علاوه بر آن دو درب دیگر نیز در کوچه بن‌بست شمالی قرار دارد.

این خانه از دو بخش تشکیل شده‌است. یک قسمت در شرق که مربوط به دوره قاجار است و بخشی که قدیمی تر بوده و در غرب قرار گرفته و مربوط به دوران زندیه است.

ساختمان اصلی آن در سمت غرب واقع شده‌است. سنگ ایوان حجاری شده و نقش‌های جالب و برجسته حیوانات وحشی و گل‌ها بر آن کنده شده‌است. پشت بام این قسمت که فقط منحصر به تالار اصلی می‌شود شیروانی است.

ساختمان بخش غربی دو طبقه است که طبقه زیرین از حیاط به اندازه دو پله بالاتر است؛ و شامل یک ارسی با شاه‌نشین و گچبری است. سقف‌های چوبی با نقاشی رنگ و روغن است. در دو طرف شاه‌نشین دو اطاقک پستو مانند دیده می‌شود. برای رفتن به طبقه بالا دو راهرو در اطراف شاه‌نشین قرار دارد که در انتهای راهروها پله‌ها قرار گرفته‌است. در سمت راست و چپ این راهروها دو اتاق سه دری روی اتاق‌های سه دری پایین است؛ و دو اتاق موسوم به نمازخانه که دید به تالار اصلی دارد. اتاق‌های طبقه بالا همانند طبقه زیرین دارای تزئینات گچبری و سقف‌های چوبی نقاشی شده‌است. در نمای این ساختمان دو ستون سنگی به چشم می‌خورد که بین درک‌ها قرار گرفته‌است. جرزهای دارای تزئینات کاشی کاری است.

در سمت شرق ساختمان که قاجاری است مشرف به خیابان می‌باشد، این ساختمان دو طبقه و فاقد هنرهای تزئینی است. در سمت شمال جمعاً شش اتاق تو در تو است که راهروی ورودی آن از وسط است. در قسمت زیرین، زیرزمین است که جنبه انباری دارد

. محور تقارن بنا به صورت شرقی و غربی است.

درمقایسه این بنا با تعدادی از بناهای دوران زندیه وقاجاریه تشابه گره کاری‌های موجود در ارسی‌ها وپنجره با ارگ کریمخانی کاملأمشهوداست.

ورودی ساختمان از طریق راهرویی به طول هفت متر با دیوارهای آجری امکان‌پذیر می‌شود. در کنار این راهرو و در جوار ضلع شرقی تزئین کاشی هفت رنگ از زیبایی خاصی برخوردار است. در ضلع غربی نیز یک ایوان با دوستون سنگی وسقف چوبی نقاشی شده خودنمایی می‌کند و ارسیهایی که به ایوان بازمی‌شوند مزین به تزئینات چوبی بسیار ظریف وآینه کاری هستند. این ایوان که به آن شاه‌نشین می‌گفته‌اند با گچ بری‌های زیبایی تزئین شده که نظر هربینده‌ای رابه خود جلب می‌کند وضلع جنوبی بنا دیواری مزین به طاقنماست.

حیاط مصفای این بنای تاریخی حالت یک باغ کوچک را دارد که در وسط آن دوحوض سنگی ساخته‌اند، در وسط حوض که به صورت شرقی -غربی طراحی شده چند فواره سنگی وجود دارد.

حجاری‌ها و نقوش برجسته گل وبوته وتصاویر حیوانات بر روی سنگ‌های ازاره که ازجنس گندمک است، سقف‌های چوبی نقاشی شده بارنگ‌های زنده ونقوش ظریف ومتنوع ایوان‌ها وطاق‌های گچ بری شده، کاشیکاری، آینه کاری و گره چینی روی ارسی‌ها و درک‌های چوبی ازجمله تزئینات این بنای تاریخی هستند.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. «دانشنامهٔ تاریخ معماری و شهرسازی ایران‌شهر». وزارت راه و شهرسازی. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۶ اکتبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۱۰ اکتبر ۲۰۱۹.