حیاتی گیلانی

کمال‌الدین حیاتی گیلانی شاعر قرن دهم و یازدهم هجری قمری بود.

حیاتی در رشت زاده شد و تا ابتدای جوانی در آنجا زندگی کرد. در جوانی او با دربار کارکیا خان احمد خان ارتباط داشت. در جوانی به کار تجارت پرداخت و به کاشان سفرها کرد. در آنجا با شاعران آن سامان آشنایی پیدا کرد. او به کاشان و سپس به هند و دربار اکبر شاه رفت. نقل شده جهانگیر شاه به اندازه وزن حیاتی به او طلا داد. حیاتی از راه خدمت در دربار امرای هند ثروتمند شد. او در سرایش انواع شعر ماهر بود.

از آثار وی تغلق نامه (در بحر خسرو و شیرین نظامی)، مثنوی سلیمان و بلقیس و دیوان وی است. وی در ۱۰۲۸ در اکبر آباد درگذشت و در همان‌جا مدفون است.

منابع

• اسلامی، بنیاد دائرةالمعارف (۲۰۱۶-۰۳-۲۱). «دانشنامه جهان اسلام بنیاد دائرةالمعارف اسلامی». دانشنامه جهان اسلام بنیاد دائرةالمعارف اسلامی. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۲ نوامبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۲-۱۲.
• «حیاتی - دائرةالمعارف بزرگ اسلامی». مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. ۲۰۱۹-۱۲-۰۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۲-۱۲.
• یوسف، اسماعیل‌زاده؛ سیدمهدی، نوریان؛ اصغر، باباصفری علی. «تحقیق در مثنوی سلیمان و بلقیس حیاتی گیلانی و تطبیق آن با کتب قصص الانبیا؛ تفسیر و تاریخ به همراه شرح احوال و آثار شاعر». SID.ir (به اردو). دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۲-۱۲.
• زاده، اسماعیل (۲۰۰۹-۰۸-۲۳). «آثار حیاتی گیلانی». آینه پژوهش. ۲۰ (۱۱۶-۱۱۷): ۸۱–۸۸. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۲-۱۲.