حوزه علمیه

حوزهٔ علمیه نهادی آموزشی-مذهبی برای آموزش طلاب در زمینهٔ علوم دینی و آماده‌سازی آنان برای دریافت مقام علمی با عنوان روحانی می‌باشد.

اسلامی

نوشتار اصلی: حوزه علمیه (شیعه)

در حوزهٔ علمیه اسلامی دروس سطح عالی در زمینهٔ مذهب ارائه می‌شود و بعضی از طلاب در داخل حوزه در خوابگاه‌هایی با عنوان اختصاصی «حجره» زندگی و تحصیل می‌کنند. در حوزه‌های علمیه شیعه علوم اسلامی و دروسی همانند:

1. ادبیات عرب (شامل علوم: ۱-صرف، ۲-نحو، ۳-معانی، ۴-بیان و ۵-بدیع) برای استفاده صحیح از قرآن و روایات اسلامی که منابع دین اسلام اند.
2. منطق ارسطویی برای برداشت‌های علمی صحیح از منابع اسلامی.
3. کلام (آشنایی با عقاید اسلام و شیعه).
4. فقه اسلامی
5. اصول فقه
6. فلسفه اسلامی

به صورت تخصصی و فوق تخصصی و در سطوح عالی علمی در دوره‌ای ۱۲ ساله آموزش داده می‌شود؛ و در طول این مدت طلاب برای ورود به درس خارج که بالاترین تحصیلات علمی در حوزه و معادل دکتری دانشگاهی است آماده می‌شوند. در حوزه‌های علمیه پس از طی پایه ۶ مدرک کاردانی علوم انسانی، پس از طی پایه ۹ مدرک کارشناسی علوم انسانی، پس از طی پایه ۱۰ مدرک کارشناسی ارشد علوم انسانی، داده می‌شود.

مسیحی

در حوزه‌های علمیهٔ مسیحی، تأکید زیادی بر خواندن و فهمیدن انجیل و فراگیری مهارت‌های لازم برای انجام کار کشیشی صورت می‌گیرد.

مراحل و مقاطع تحصیلی

• مقدمات (دیپلم) = پایه ۱، ۲ و ۳
• سطح ۱ (کاردانی) = پایه ۴، ۵ و ۶
• سطح ۲ (کارشناسی) = پایه ۷ و ۸
• سطح ۳ (کارشناسی ارشد) = پایه ۹ و ۱۰
• سطح ۴ درس خارج (دکترا) = دروس خارج

یعنی کسانی که موفق به طی پایه ۹ بشوند معادل لیسانس را دریافت می‌کنند و کسانی که پایه ۱۰را دریافت می‌کنند معادل فوق لیسانس می‌شود.

مدرس

مَدْرَس واژه‌ای عربی به معنای محل درس دادن است. مَدرَس یکی از اجزای مدارس سنتی حوزه علمیه است که محل درس دادن یا کتابخانه بوده‌است. در کنار مدرس‌ها، حجره‌ها نیز علاوه بر کارکرد اقامتی، فضایی نیز برای تدریس بوده‌است.

مدارک معادل

نوشتار اصلی: مدرک حوزوی

جستارهای وابسته

• حوزهٔ علمیه (شیعه)

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Seminary». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۶ دسامبر ۲۰۱۴.