لیکود

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از حزب لیکود)
لیکود

הַלִּיכּוּד
رهبربنیامین نتانیاهو
بنیان‌گذاری۱۹۷۳(اتحاد)
۱۹۸۸ (ائتلاف)
ستادساختمان مِتسُدات ضِعِو
خیابان شاه جرج
تل‌آویو، اسرائیل
اعضای ثبت‌نام کرده  (۲۰۱۲)۱۲۵٬۰۰۰
مرام سیاسیصهیونیسم
نئوصهیونیسم
محافظه‌کاری
صهیونیسم بازنگر[۱][۲]
لیبرالیسم اقتصادی[نیازمند منبع]
طیف سیاسیراست میانه و راست
کنست
۳۰ از ۱۲۰
نماد انتخاباتی
מחל
وبگاه

حزب لیکود (به عبری: הליכודبمعنای استحکام٬ از احزاب راست‌گرای سکولار[۳] در اسرائیل است.[۴][۵] این حزب در سال ۱۹۷۳ با هدف ایجاد یک تشکل پارلمانی با جهت‌گیری راست‌گرایانه در قبال حزب کارگر و دستیابی به حکومت، توسط مناخم بگین بنیان‌گذاری شد.[۶]

این حزب تاکنون چندین نوبت موفق به تشکیل دولت شده‌است. در انتخابات سال ۱۹۹۹ انتخابات زودرس موجبات شکست نتانیاهو را در قبال ایهود باراک فراهم کرد ولی در انتخابات سال ۲۰۱۵ با کسب ۳۰ کرسی از ۱۲۰ کرسی کنست در جایگاه نخست قرار گرفت.[۷]

احزاب ملی‌گرا و مذهبی به‌طور بالقوه متحدان حزب لیکود محسوب می‌شوند.[۸]

نتایج انتخابات کنست[ویرایش]

سال انتخابات رهبر حزب # آراء کلی % درصد آراء # تعداد کرسی
صاحب‌شده
+/-
انتخابات ۱۹۷۳ مناخم بگین ۴۷۳٬۳۰۹ ۳۰٫۲ (#۲)
۳۹ از ۱۲۰
افزایش ۷
انتخابات ۱۹۷۷ مناخم بگین ۵۸۳٬۹۶۸ ۳۳٫۴ (#۱)
۴۵ از ۱۲۰
افزایش ۴
انتخابات ۱۹۸۱ مناخم بگین ۷۱۸٬۹۴۱ ۳۷٫۱ (#۱)
۴۸ از ۱۲۰
افزایش ۳
انتخابات ۱۹۸۴ اسحاق شامیر ۶۶۱٬۳۰۲ ۳۱٫۹ (#۲)
۴۱ از ۱۲۰
کاهش ۷
انتخابات ۱۹۸۸ اسحاق شامیر ۷۰۹٬۳۰۵ ۳۱٫۱ (#۱)
۴۰ از ۱۲۰
کاهش ۱
انتخابات ۱۹۹۲ اسحاق شامیر ۶۵۱٬۲۲۹ ۲۴٫۹ (#۲)
۳۲ از ۱۲۰
کاهش 8
انتخابات ۱۹۹۶ بنیامین نتانیاهو ۷۶۷٬۴۰۱ ۲۵٫۱ (#۲)
۳۲ از ۱۲۰
بی‌تغییر ۰
انتخابات۱۹۹۹ بنیامین نتانیاهو ۴۶۸٬۱۰۳ ۱۴٫۱ (#۲)
۱۹ از ۱۲۰
کاهش ۸
انتتخابات۲۰۰۳ آریل شارون ۹۲۵٬۲۷۹ ۲۹٫۴ (#۱)
۳۸ از ۱۲۰
افزایش ۱۹
انتخابات ۲۰۰۶ بنیامین نتانیاهو ۲۸۱٬۹۹۶ ۰۹٫۰ (#۴)
۱۲ از ۱۲۰
کاهش ۲۶
انتخابات ۲۰۰۹ بنیامین نتانیاهو ۷۲۹٬۰۵۴ ۲۱٫۶ (#۲)
۲۷ از ۱۲۰
افزایش ۱۵
انتخابات ۲۰۱۳ بنیامین نتانیاهو ۸۸۴٬۶۳۱ ۲۳٫۳ (#۱)
۲۰ از ۱۲۰
کاهش ۷
انتخابات ۲۰۱۵ بنیامین نتانیاهو ۹۸۴٬۹۶۶ ۲۳٫۴ (#۱)
۳۰ از ۱۲۰
افزایش ۱۰

جستارهای وابسته[ویرایش]

طرح یینون

پانویس[ویرایش]

  1. Joel Greenberg (22 November 1998). "The World: Pursuing Peace; Netanyahu and His Party Turn Away from 'Greater Israel'". New York Times.
  2. Ethan Bronner (20 February 2009). "Netanyahu, Once Hawkish, Now Touts Pragmatism". New York Times.
  3. Israel in the Middle East: Documents and Readings on Society, Politics, and Foreign Relations, Pre-1948 to the Present, edited by Itamar Rabinovich, Jehuda Reinharz, (UPNE, 2008), page 462
  4. "Likud". Ynetnews. 27 November 2012.
  5. Baskin, Judith Reesa, ed. (2010). The Cambridge Dictionary of Judaism and Jewish Culture. Cambridge University Press. p. 304. To overcome Labor Party dominance, the bulk of center-right parties formed Likud.... In the early twenty-first century, Likud remains a major factor in the center-right political bloc.
  6. Bsisu, N. (2012). "Israeli Domestic Politics and the War in Lebanon" (PDF). Lights: the MESSA Journal. 29. Retrieved 23 March 2013.
  7. «Elections Results». کمیته مرکزی انتخابات Central Elections Committee. غیر رسمی. دریافت‌شده در ۲۰ مارس ۲۰۱۵. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
  8. حمایت لیبرمن احتمال نخست وزیری نتانیاهو را بیشتر کرد (بی‌بی‌سی فارسی)