حاجی آقا آکتور سینما
حاجی آقا آکتور سینما | |
---|---|
کارگردان | اوانس اوهانیانس |
تهیهکننده | اوانس اوهانیانس |
نویسنده | اوانس اوهانیانس |
بازیگران | حبیبالله خان مراد آسیا قسطانیان زما اوگانیانس عباسخان طاهباز عباسقلیخان عدالتپور |
فیلمبردار | پائولو پاتومکین |
مدت زمان | ۱۰۰ دقیقه |
کشور | ایران |
زبان | صامت با میاننویسهایی به زبانهای فارسی، فرانسه و روسی[۱] |
حاجی آقا آکتور سینما (۱۳۱۲) دومین فیلم ایرانی از اوانس اوگانیانس است. این فیلم بهمدت چهار روز از چهارشنبه ۱۱ بهمن تا شنبه ۱۴ بهمن ۱۳۱۲ در تهران اکران شد.[۲] حاجی آقا آکتور سینما فیلمی سیاه و سفید و صامت است و تنها فیلمِ بازمانده از سینمای صامت ایران محسوب میشود. این فیلم شرایط متغیّر سیاسی و اجتماعی ایران از سنت به مدرنیته را نشان میدهد.[۳]
خلاصه داستان
[ویرایش]«رژیسور» [کارگردانِ سینما] (اوانس اوهانیانس)، درحالیکه بهدنبالِ داستانی برای فیلمِ خود میگردد، با این پیشنهاد روبهرو میشود که از حاجی آقا (حبیبالله مراد) ــ که شخص متمکن و متلونالمزاجی است و با سینما و نمایش مخالف است ــ بهطور مخفیانه فیلم بگیرد. داماد (عباس طاهباز)، نوکر (عباسقلی عدالت پور) و دختر حاجی آقا (آسیا قسطانیان) تمهیدها و اسباب کار را فراهم میآورند. حاجی آقا در پی مفقودشدن ساعت بغلی خود به نوکرش پوری بدگمان میشود و در خیابانهای شهر، همراه دامادش پرویز، به تعقیب او میپردازد. حاجی آقا ابتدا گذرش به مطب مسیو آبی دندانساز (غلامعلی سهرابی) میافتد و سپس با مرتاض (اوانس اوگانیانس) روبهرو میشود که ادعا میکند میتواند ساعت حاجی را پیدا کند. او عملیاتی مثل ظاهرکردن روح دختر و دامادش را در حضور حاجی انجام میدهد. رژیسور از همهی این ماجراها فیلم میگیرد و حاجی آقا پس از تماشای آن به سینما بهعنوان یکی از وسایل تربیت و تهذیب اخلاق عمومی اعتقاد میآورد.[۴]
بازیگران
[ویرایش]- اوانس اوهانیانس در نقش رژیسور و مرتاض
- حبیبالله خان مراد در نقش حاجی آقا
- آسیا قسطانیان در نقش پروین، دختر حاجیآقا
- عباس طاهباز در نقش داماد
- عباسقلی عدالتپور در نقش نوکر
- غلامعلی سهرابی در نقش مسیو آبی
- زما اوهانیان در نقش پری، دختر کوچک حاجی آقا[۵]
پانویس
[ویرایش]- ↑ «حاجی آقا، اکتور سینما». وبگاه آفتاب.
- ↑ «حاجی آقا آکتور سینما». وبگاه سوره سینما.
- ↑ «Haji Agha, Actor E-Cinema». وبگاه asiaticafilmmediale.it. بایگانیشده از اصلی در ۲۰ نوامبر ۲۰۰۸.
- ↑ بهارلو، عباس (۱۳۸۹). فیلمشناخت ایران. قطره.
- ↑ http://www.sourehcinema.com/Title/Title.aspx?id=138109110002
منابع
[ویرایش]- امید، جمال (بهار ۱۳۷۴). تاریخ سینمای ایران ۱۳۵۷–۱۲۷۹. تهران: انتشارات روزنه.
- امینی، احمد (۱۳۷۲). صد فیلم تاریخ سینمای ایران. تهران: موسسهٔ فرهنگی هنری شیدا. ص. ۱۳-۹.