پرش به محتوا

حاتحور

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
حاتحور
ایزدبانوی عشق و زیبایی
ویژگی‌ها: سری به شکل گاو
مکان فرقه: جبلین و دندره
اطلاعات شخصی
جنسیت: مؤنث
پدر: خنوم یا رع
مادر: نیت
فرزندان: ماعت
وابستگان: سرکت، سخمت، باستت
معادل یونانی: Ἅθωρ
فهرست اساطیر مصر

حاتحور[۱][۲] (مصری باستان: ḥwt-ḥr، ت.«منزلگاه حوروس[۳][۴]»ِ ‏عربی مصری: حاتحور) یا حات‌حور یا حَت‌حور که برخی منابع فارسی آن را هاتور و حاثور هم نوشته‌اند،[الف] یکی از مهم‌ترین ایزدبانوان مصر باستان است که خدای عشق، زیبایی، پشتیبان زنان، موسیقی، مادری و لذت نام برده می‌شود و همچنین خیلی از مصریان معتقدند ازدواج‌های فراعنه توسط حاتحور انتخاب می‌گشت و تا گفته نماند بهترین زوج‌ها رو برای هم پیدا می‌کرد.[۵] حاثور همچنین به‌شکل فردی تصویر شده‌است که به مردگان برای حیات جدید در دنیای دیگر خوشامد می‌گوید.[۶] او همچنین ایزدبانوی عشق، زیبایی و تبرک‌بخشندهٔ آوازخوانان، رقصندگان و هنرمندان نیز بود و همچنین به زنان کمک می‌کرد تا بچه‌های خود را به دنیا بیاورند.[۶] او با آسمان یکی پنداشته می‌شد و مهم‌ترین همتای مؤنث رع به‌شمار می‌رفت، به این ترتیب حاثور، این بزرگ مادر کیهانی ایزدی بود که ریشه در عصر کهن‌سنگی داشت.

حاتحور را «بانوی چنار» می‌خوانند. پرستش‌گاه اصلی او شهر دندره، جنوب ابیدوس بود. در تصاویر وی معمولاً یا گاو یا زنی با شاخ‌های گاو تصور می‌شده‌است.[۴] در نزاع بین ست و حوروس، وی از حوروس حمایت کرد و حتی هنگامی که چشم حوروس توسط سث زخمی شده بود، آن را با شیر غزال شفا می‌دهد.[۷] معبد حاثور در جبلین است.

تصویری از حاتحور در پرستش‌گاه اصلی در دندره

نگارخانه

[ویرایش]

یادداشت‌ها

[ویرایش]
  1. نام این ایزدبانوی مصر باستان در منابع فارسی به اشکال گوناگون نوشته شده است. سودابه فضائلی در کتاب دوجلدی فرهنگ غرایب آن را «حاتحور» نوشته است که به تلفظ اصلی آن وفادار است. علی‌اصغر بهرامی و فرنگیس مزداپور در ترجمهٔ خود از کتاب اساطیر خاورمیانه به قلمِ ساموئل هنری هوک آن را به صورت «هاتور» نویسه‌گردانی کرده‌اند. ابوالقاسم اسماعیل‌پور در ترجمه خود از کتاب اساطیر مصر اثر جی. ویو و همچنین عباس مخبر در ترجمه‌اش از کتاب جهان اسطوره‌ها ۱ اثر مشترک لوسیلا برن، جین ف. گاردنر، ر.ی. پیج، جرج هارت و میرانداجین گرین آن را به صورت «حاثور» نوشته‌اند.

منابع

[ویرایش]
  1. «عید در مصر باستان». دانشنامۀ تاریخ جهان. ۱۷ مارس ۲۰۱۷.
  2. مظفری، سولماز؛ زارعی، کیوان (۱۴۰۱). «بررسی خویشکاری اسطورۀ «گاو»» (PDF). دوفصلنامهٔ پژوهش‌های میان‌رشته‌ای زبان و ادبیات فارسی. ۱ (۲): ۲۳۴-۲۰۱. دریافت‌شده در ۱ خرداد ۱۴۰۴.
  3. Hathor and Thoth: two key figures of the ancient Egyptian religion, Claas Jouco Bleeker, p22-102, BRILL, 1973, ISBN 978-90-04-03734-2
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ اساطیر مصر، ژ. ویو صفحه ۵۲
  5. The ancient Egyptian pyramid texts, Peter Der Manuelian, translated by James P. Allen, p432, BRILL, 2005, ISBN 90-04-13777-7 (also commonly translated as "House of Horus")
  6. ۶٫۰ ۶٫۱ The Illustrated Encyclopedia of Ancient Egypt, Lorna Oakes, Southwater, p157-159, ISBN 1-84476-279-3
  7. اسطوره‌های مصری، جرج هارت، ترجمه عباس مخبر صفحه ۴۲

اساطیر مصر،ورونیکا ایونس،ترجمه باجلان فرخی،انتشارات اساطیر،۱۳۷۵.

پیوند به بیرون

[ویرایش]