جک نیکلسون

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
جک نیکلسون
نیکلسون در سال ۲۰۰۱
نام هنگام تولدجان جوزف نیکلسون
زادهٔ۲۲ آوریل ۱۹۳۷ ‏(۸۷ سال)
نپتون سیتی، نیوجرسی، ایالات متحده
پیشه
  • بازیگر
  • فیلم‌ساز
سال‌های فعالیت۱۹۵۵–۲۰۱۰
آثارفهرست کامل
همسر(ها)ساندرا نایت (ا. ۱۹۶۲–۱۹۶۸)
شریک(های)
زندگی
فرزندان۶، شامل لورن و ری
جایزه(ها)فهرست کامل

جان جوزف نیکلسون (انگلیسی: John Joseph Nicholson؛ زادهٔ ۲۲ آوریل ۱۹۳۷) بازیگر و فیلم‌ساز بازنشستهٔ آمریکایی است.[۱] او در موارد بسیاری یکی از بزرگ‌ترین بازیگران سدهٔ بیستم دانسته می‌شود.[۲][۳] نیکلسون طی پنج دهه فعالیت، افتخارات متعددی شامل سه جایزه اسکار، سه جایزه بفتا، شش جایزه گلدن گلوب و یک جایزه گرمی دریافت کرد. همچنین جایزه یک عمر دستاورد هنری بنیاد فیلم آمریکا در سال ۱۹۹۴ و جایزه مرکز کندی در سال ۲۰۰۱ به او داده شد. در بسیاری از فیلم‌هایش، او نقش افراد شورشی علیه ساختار اجتماعی را بازی می‌کرد.[۴]

نیکلسون دو جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد برای بازی در دیوانه از قفس پرید (۱۹۷۵) و بهتر از این نمی‌شه (۱۹۹۷) و یک اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای بازی در شرایط مهرورزی (۱۹۸۳) برنده شد. دیگر فیلم‌هایی که برایشان نامزد اسکار شد عبارتند از: ایزی رایدر (۱۹۶۹)، پنج قطعه آسان (۱۹۷۰)، آخرین مأموریت (۱۹۷۴)، محله چینی‌ها (۱۹۷۴)، سرخ‌ها (۱۹۸۱)، شرف خانواده پریتزی (۱۹۸۶)، آیرن‌وید (۱۹۸۷)، چند مرد خوب (۱۹۹۲) و درباره اشمیت (۲۰۰۲). دیگر نقش‌های قابل توجه او در فیلم‌های هم‌خوابگی (۱۹۷۱)، درخشش (۱۹۸۰)، دل‌سوختگی (۱۹۸۶)، اخبار تلویزیون (۱۹۸۷)، بتمن (۱۹۸۹)، هوفا (۱۹۹۲)، مریخ حمله می‌کند! (۱۹۹۶)، یکی باید کوتاه بیاید (۲۰۰۳)، رفتگان (۲۰۰۶) و فهرست آرزوها (۲۰۰۷) بودند.

نیکلسون سه فیلم گفت، بران (۱۹۷۱)، رهسپار جنوب (۱۹۷۸) و دو جیک (۱۹۹۰) را کارگردانی کرده است. او یکی از تنها سه بازیگر مردی است که برنده سه جایزه اسکار شده‌اند و یکی از دو بازیگری است که برای بازی در فیلم‌هایی که در هر دهه از دهه ۱۹۶۰ تا ۲۰۰۰ ساخته شده‌اند (در کنار مایکل کین) نامزد جایزه اسکار شده‌اند. ۱۲ بار نامزدی اسکار، او را به نامزدشده‌ترین بازیگر مرد تاریخ اسکار تبدیل کرده است.

آغاز زندگی[ویرایش]

جک جوزف نیکلسون در ۲۲ آوریلِ ۱۹۳۷ در نپتون سیتی، نیوجرسی زاده شد.[۵][۶] مادرش جون فرنسس نیکلسون (۱۹۱۸–۱۹۶۳) یک شوگرل بود.[۷][۸] مادر نیکلسون تبار ایرلندی، انگلیسی، آلمانی و ولزی داشت. نیکلسون خود را ایرلندی دانسته و خودش را با نمایش‌نامه‌نویس یوجین اونیل (که نقشش را در سرخ‌ها بازی کرد) مقایسه کرده است.[۹] مادرش در سال ۱۹۳۶ با یک شومن ایتالیایی-آمریکایی به‌نام دونالد فورچیلو ازدواج کرد.[۱۰]: ۸ [۱۱] زندگی‌نامه‌نویس پاتریک مک‌گیلیان می‌گوید مدیر برنامهٔ جون، یعنی اِدی کینگ که زادهٔ لتونی بود، می‌تواند پدر خونی نیکلسون باشد.[۱۲] منابع دیگر حاکی از آن است که جون از هویت پدر نامطمئن بود.[۷]

از آنجایی که جون تنها ۱۷ سال داشت و ازدواج نکرده بود، والدینش موافقت کردند که نیکلسون را به‌عنوان فرزند خود بزرگ کنند، بدون اینکه اصل و نسب واقعی او فاش شود و جون هم در نقش خواهر او باشد.[۱۳] در سال ۱۹۷۴، محققان مجله تایم خبردار شدند و به نیکلسون اطلاع دادند که «خواهر» او، یعنی جون، در واقع مادرش است و «خواهر» دیگرش، یعنی لورین، واقعاً خالهٔ اوست.[۱۴] تا این زمان، هم مادر و هم مادربزرگش به‌ترتیب در سال ۱۹۶۳ و ۱۹۷۰ درگذشته بودند. نیکلسون در خصوص فهمیدن این موضوع گفت: «رخداد بسیار دراماتیکی بود، اما چیزی نبود که من آن را آسیب‌زا بدانم… من از لحاظ روانی کاملاً شکل گرفته بودم».[۱۳]

نیکلسون در نپتون سیتی، نیوجرسی بزرگ شد.[۱۰]: ۷  پیش از آغاز دبیرستان، خانواده او به آپارتمانی در اسپرینگ لیک، نیوجرسی نقل مکان کردند.[۱۰]: ۱۶ [۱۵] «نیک»، همان‌طور که برای دوستان دبیرستانی‌اش شناخته‌شده بود، در دبیرستان ماناسکوان در همان حوالی تحصیل کرد. او در این دبیرستان از سوی کلاس سال ۱۹۵۴ به‌عنوان «دلقک کلاس» انتخاب شد. او هر روز برای یک سال تحصیلی کامل در تنبیه بازداشتی مدرسه بود.[۶] یک تئاتر و یک جایزه نمایشی در مدرسه به اقتباس از او نام‌گذاری شده است. در سال ۲۰۰۴، نیکلسون به‌همراه خاله‌اش لورین در جلسهٔ تجدید دیدار ۵۰ ساله دبیرستان خود شرکت کرد.[۱۰]

خدمت نظامی[ویرایش]

نیکلسون در سال ۱۹۵۷ به گارد ملی هوایی کالیفرنیا پیوست.[۱۶] او گاهی این اقدام را کوششی برای نرفتن به سربازی اجباری توصیف می‌کرد؛[۱۷] قانون خدمت گزینشی در دوران جنگ کره هنوز به قوت خود باقی بود و مشمولین ملزم بودند دو سال خدمت تمام‌وقت داشته باشند. پس از پایان دوره آموزش مقدماتی نیروی هوایی در پایگاه نیروی هوایی لاکلند،[۱۷] نیکلسون رزمایش آخر هفته و آموزش سالیانه دو هفته‌ای را به‌عنوان مأمور آتش‌نشان در واحد نظامی مستقر در فرودگاه ون نایس انجام داد.[۱۷] طی بحران ۱۹۶۱ برلین، نیکلسون برای چند ماه به خدمت طولانی‌مدتی فراخوانده شد[۱۷] و در پایان دوران سربازی در سال ۱۹۶۲ از خدمت ترخیص شد.[۱۸]

زندگی شخصی[ویرایش]

در زندگی شخصی نیکلسون، او بابت ناتوانی در تشکیل خانواده بدنام بود؛[۱۹] او پدر شش فرزند از پنج زن است اما فقط یک بار ازدواج کرده است.[۲۰] نیکلسون در سال ۱۹۶۲ با ساندرا نایت، یکی از بازیگران فیلم وحشت، ازدواج کرد که در سال ۱۹۶۶ از هم جدا شدند.[۲۱] این زوج یک دختر به نام جنیفر (زادهٔ ۱۹۶۳) داشتند.[۲۲]

سوزان آنسپاک، هم‌بازی نیکلسون در فیلم پنج قطعه آسان، ادعا کرد که پسرش کالب (زادهٔ ۱۹۷۰) که پدر قانونی او مارک گدارد بود، در واقع پسر خونی نیکلسون بود.[۲۳][۲۴] نیکلسون در سال ۱۹۸۴ گفت که او در این مورد متقاعد نشده است،[۲۵] اما در سال ۱۹۹۶، کالب گفت که نیکلسون او را به‌عنوان پسرش در خفا شناخته است.[۲۶][۲۷] نیکلسون تا سال ۱۹۹۸ علناً کالب را به‌عنوان پسرش پذیرفت و گفت که آن‌ها اکنون با هم کنار می‌آیند.[۲۸]

نیکلسون در سال‌های ۱۹۷۱ و ۱۹۷۲ با خواننده میشل فیلیپس (همسر سابق بهترین دوستش دنیس هاپر) در رابطه بود. فیلیپس در این مدت دچار سقط جنین شد.[۲۹][۳۰] طولانی‌ترین رابطهٔ نیکلسون از ۱۹۷۳ تا ۱۹۹۰ با بازیگر آنجلیکا هیوستون بود که ۱۷ سال به درازا انجامید. عاشقانهٔ پراکندهٔ آنها شامل چندین دوره رابطه با زنان دیگر، به‌ویژه با بازیگر جیل سنت جان[۳۱] و مدل دانمارکی وینی هالمن بود. ظاهراً نیکلسون از هالمن صاحب یک دختر به نام هانی (زادهٔ ۱۹۸۲) شد. نیکلسون هرگز به‌طور علنی این فرزند را نپذیرفت.[۳۲] رابطهٔ نیکلسون با هیوستون زمانی که بازیگر/پیشخدمت ربکا بروسارد به‌وسیلهٔ نیکلسون باردار شد، به پایان رسید. نیکلسون و بروسارد دو فرزند داشتند: لورین (زادهٔ ۱۹۹۰) و ریموند (زادهٔ ۱۹۹۲).[۳۲][۳۳] این زوج در سال ۱۹۹۴ از هم جدا شدند و در همان سال، نیکلسون با پیشخدمت جینین گورین ظاهراً یک دختر به نام تسا (زادهٔ ۱۹۹۴) داشت.[۲۰] نیکلسون علناً پدر بودن خود را اذعان نکرده است.[۳۴]

نیکلسون در اواخر دههٔ ۱۹۹۰ با بازیگر لارا فلین بویل وارد رابطه شد. این دو ابتدا در سال ۲۰۰۰ از هم جدا شدند، اما دوباره به هم پیوستند و در سال ۲۰۰۴ برای همیشه از یکدیگر جدا شدند. پس از آن نیکلسون با سوپر مدل انگلیسی کیت ماس وارد رابطه شد.[۳۵] در سال ۲۰۰۶، نیکلسون با بازیگر پاز د لا ورتا دیدارهای عاشقانه داشت.[۳۶]

دیدگاه‌های سیاسی[ویرایش]

نیکلسون خود را «دموکرات ایرلندی تا آخر عمر» نامیده است، گرچه که گفته از هر رئیس‌جمهوری حمایت می‌کند.[۳۷] او از جرج مک‌گاورن در انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۹۷۲، مایکل دوکاکیس در سال ۱۹۸۸، هیلاری کلینتون در سال ۲۰۰۸ و برنی سندرز در سال ۲۰۲۰ حمایت کرد.[۳۸][۳۹]

نیکلسون از انرژی خورشیدی، آزادسازی مواد مخدر، قوانین انحصار، و افزایش حقوق معلمان حمایت می‌کند.[۳۹] اگرچه او شخصاً مخالف سقط جنین است، اما حامی حق انتخاب است. او در این باره گفت: «زیرا خودم یک فرزند نامشروع هستم، و گرفتن هر موضع دیگری ریاکارانه است.»[۴۰]

اعتقادات دینی[ویرایش]

نیکلسون به‌عنوان پیروی کاتولیک رومی بزرگ شد و این دین را ستایش کرده است.[۴۱] ادعا شده است که برخی از نقش‌های سینمایی نیکلسون در دههٔ ۱۹۷۰ تحت تأثیر مذهب کاتولیک بوده است.[۴۲] نیکلسون در سال ۱۹۹۲ هنگام مصاحبه با ونتی فر گفت که در حال حاضر به خدا اعتقاد ندارد.[۴۳]

آثار و جایزه‌ها[ویرایش]

مقاله‌های اصلی: فیلم‌شناسی جک نیکلسون و فهرست جایزه‌ها و نامزدی‌های جک نیکلسون

نیکلسون در طول دوران حرفه‌ای خود در ۸۰ فیلم ظاهر شد.[۴۴] برخی از فیلم‌هایش عبارتند از:

با ۱۲ نامزدی اسکار (هشت اسکار بازیگری و چهار اسکار بازیگری نقش دوم)، نیکلسون بیشترین نامزدی اسکار بازیگر مرد در تاریخ آکادمی اسکار دارد. تنها نیکلسون (۱۹۵۰–۲۰۲۰)، مایکل کین (۱۹۶۰–۲۰۰۰)، مریل استریپ (۱۹۷۰–۲۰۱۰)، پل نیومن (۱۹۵۰–۱۹۶۰، ۱۹۸۰–۲۰۰۰) و لارنس الیویه (۱۹۳۰– ۲۰۰۰) نامزد اسکار بازیگری (نقش اول یا دوم) در پنج دهه شده‌اند.

در ۲۰۱۲، نیکلسون به همراه بانوی اول میشل اوباما، اسکار بهترین فیلم را معرفی کردند. او تابحال هشت بار در این مراسم (۱۹۷۲٬۱۹۷۷٬۱۹۷۸٬۱۹۹۰٬۱۹۹۳٬۲۰۰۶٬۲۰۰۷٬۲۰۱۲) اسکار بهترین فیلم را معرفی کرده است. نیکلسون یک عضو فعال و رای‌دهنده در اسکار است.

منابع[ویرایش]

  1. ↑ Fear, David (April 22, 2021). "Jack Nicholson: 25 Essential Movies". رولینگ استون. Retrieved September 12, 2021.
  2. ↑ Ross, Graeme (April 20, 2017). "Jack Nicholson's twelve greatest performances". Independent. London. Archived from the original on December 22, 2017. Retrieved July 6, 2020.
  3. ↑ Chilton, Charlotte (May 8, 2020). "Jack Nicholson's Life in Photos". اسکوایر (مجله). New York City. Archived from the original on July 12, 2020. Retrieved July 6, 2020.
  4. ↑ Katz, Ephraim. The Film Encyclopedia, HarperCollins (2012) pp. 1079–1080
  5. ↑ "Jack Nicholson Biography Film Actor (1937–)". Biography.com. Retrieved August 7, 2015.
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ Davies, Hunter (February 23, 1993). "INTERVIEW / Great film, Jack, now let's talk about you: Jack Nicholson". The Independent. London.
  7. ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ Marx, Arthur (Summer 1995). "On His Own Terms". Cigar Aficionado. Archived from the original on March 31, 2010.
  8. ↑ Douglas, Edward (2004). Jack: The Great Seducer – The Life and Many Loves of Jack Nicholson. New York: HarperCollins. p. 14. ISBN 978-0-06-052047-2.
  9. ↑ Dennis McDougal, Five Easy Decades: How Jack Nicholson Became the Biggest Movie Star in Modern Times (Hoboken, N.J. : John Wiley & Sons, 2008), p. 229
  10. ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ ۱۰٫۲ ۱۰٫۳ McDougal, Dennis (October 2007). Five Easy Decades: How Jack Nicholson Became the Biggest Movie Star in Modern Times. Wiley. ISBN 978-0-471-72246-5.
  11. ↑ Berliner, Eve. Marriage certificate of June Nilson and Donald Furcillo بایگانی‌شده در اکتبر ۱۱, ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine. Young Jack Nicholson: Auspicious Beginnings. Evesmag.com. 2001.
  12. ↑ McDougal, Dennis (October 2007). Five Easy Decades: How Jack Nicholson Became the Biggest Movie Star in Modern Times. Wiley. pp. 8, 278. ISBN 978-0-471-72246-5.
  13. ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ Jack Nicholson Biography, Biography.com
  14. ↑ Collins, Nancy. The Great Seducer: Jack Nicholson. Rolling Stone, March 29, 1984,
  15. ↑ Nicholson, Jack. "No Getting Away From NJ: Hollywood legend Jack Nicholson attempts to elucidate the definitive quality of New Jersey" بایگانی‌شده در مارس ۲۴, ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine, New Jersey Monthly, November 15, 2010. Retrieved July 14, 2011. "I grew up on the Shore … in Neptune, Neptune City, Manasquan, and Spring Lake. Graduated from Manasquan [High School]. No offense to Atlantic City, but, where we grew up, we called it 'The Shore'."
  16. ↑ Cumming, Calum (2014). Jack Nicholson. Bloomington, IN: Author House. p. 18. ISBN 978-1-4918-9225-1.
  17. ↑ ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ ۱۷٫۲ ۱۷٫۳ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام McGilligan وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  18. ↑ Jack Nicholson, p. 18.
  19. ↑ "The Living Legends Of Sex". Maxim Online. January 19, 2019. Retrieved January 14, 2021.
  20. ↑ ۲۰٫۰ ۲۰٫۱ Macke, Johnni (February 20, 2023). "Jack Nicholson's Family Guide: His 6 Children, Grandchildren and the 1 Woman He Married". Us Weekly.
  21. ↑ Humphrey, Zara (September 30, 2019). "Jack Nicholson: The Hollywood Heartbreaker". Ninjajournalist.com. Retrieved July 14, 2021.
  22. ↑ Abramovitch, Seth (December 17, 2019). "Meet Duke Nicholson, Jack's Grandson and In-Demand Actor". The Hollywood Reporter. Retrieved July 14, 2021.
  23. ↑ Bergan, Ronald (April 11, 2018). "Susan Anspach obituary". The Guardian. Retrieved July 14, 2021.
  24. ↑ Gates, Anita (April 5, 2018). "Susan Anspach, 75, Dies; Daring Actress in Maverick Films". The New York Times. Archived from the original on March 28, 2019. Retrieved March 15, 2019.
  25. ↑ "Jack Nicholson Interview". Rolling Stone. March 29, 1984. p. 18. Archived from the original on August 27, 2013. Retrieved August 15, 2011. I yearn for honesty in life. I'd tell anybody any living thing about me.
  26. ↑ Gliatto, Tom (July 1, 1996). "The House That Jack Owns". People. Retrieved July 14, 2021.
  27. ↑ Abcarian, Robin (May 29, 1996). "Never a Borrower or a Lender Be—Especially in Hollywood". Los Angeles Times. Retrieved March 15, 2019.
  28. ↑ "Jack Nicholson: The Badass Hollywood Star". RollingStone. March 19, 1998.
  29. ↑ Weller, Sheila (November 20, 2007). "California Dreamgirl". Vanity Fair. Retrieved July 14, 2021.
  30. ↑ Gritten, David (April 26, 1982). "Michelle Phillips Is a Mama Again, and Grainger Hines Is a Papa, but Don't Bill Them as Mr. and Mrs". People. Retrieved July 14, 2021.
  31. ↑ "Jill St John". glamourgirlsofthesilverscreen.com. Retrieved July 14, 2021.
  32. ↑ ۳۲٫۰ ۳۲٫۱ "The women Jack Nicholson loved and lost: In pictures". The Telegraph. January 13, 2015. Archived from the original on August 12, 2018.
  33. ↑ Boardman, Madeline (December 16, 2014). "Jack Nicholson, Daughter Lorraine Nicholson Make Rare Public Appearance Together". US Weekly. Retrieved July 14, 2021.
  34. ↑ McDougal, Dennis (2008). Five Easy Decades: How Jack Nicholson Became the Biggest Movie Star in Modern Times. New York City: John Wiley & Sons. p. 351. ISBN 978-0-471-72246-5.
  35. ↑ Cooper, Michelle (September 29, 2010). "September 29". Vogue. Retrieved July 14, 2021.
  36. ↑ "Paz De La Huerta's 10 Most Scandalous Moments". Complex.com. February 13, 2012. Retrieved July 14, 2021.
  37. ↑ "Jack Nicholson goes public with his politics". Today.com. December 20, 2007. Retrieved December 7, 2020.
  38. ↑ "From Ariana Grande to Donald Glover: the celebrities endorsing Democrats for president". The Guardian. January 31, 2020.
  39. ↑ ۳۹٫۰ ۳۹٫۱ "Jack Nicholson goes public with his politics". TODAY.com (به انگلیسی). December 20, 2007. Retrieved February 23, 2023.
  40. ↑ "NAMES IN THE NEWS: Nicholson Split on Abortion". Los Angeles Times. August 15, 1990.
  41. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام adherents وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  42. ↑ "The religion of Jack Nicholson, actor". October 9, 2015. Archived from the original on October 9, 2015. Retrieved February 28, 2023.
  43. ↑ Smith, Warren Allen (2002). Celebrities in Hell. Fort Lee, New Jersey: Barricade Books. ISBN 978-0-557-66605-8. I don't believe in God now", Nicholson told a 1992 Vanity Fair interviewer. But: "I can still work up an envy for someone who has faith. I can see how that could be a deeply soothing experience.
  44. ↑ Bailey, Jeremy (November 7, 2023). "Jack Nicholson Still Refusing Movie Offers 13 Years After Last Role, Would Rather 'Sit Under a Tree and Read a Book'" (به انگلیسی). TheWrap. Archived from the original on November 8, 2023. Retrieved November 8, 2023.

Jack Nicholson: The Complete Film Guide by Don Shiach, B.T. Batsford Press, 1999

Jack: The Biography of Jack Nicholson by John Parker, John Blake press, 2007

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=جک_نیکلسون&oldid=39367639»