جنگ داخلی نیجریه
| جنگ داخلی نیجریه | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بخشی از جنگ سرد و استعمارزدایی از آفریقا | |||||||||
| |||||||||
| طرفهای درگیر | |||||||||
| فرماندهان و رهبران | |||||||||
|
| ||||||||
جنگ داخلی نیجریه (انگلیسی: Nigerian Civil War) (۶ ژوئیه ۱۹۶۷–۱۵ ژانویه ۱۹۷۰) که با نامهای جنگ بیافرا یا جنگ نیجریه-بیافرا نیز شناخته میشود، جنگی بود که بین نیجریه و جمهوری بیافرا، یک کشور جداییطلب که در سال ۱۹۶۷ استقلال خود را از نیجریه اعلام کرده بود، درگرفت. نیجریه توسط ژنرال یعقوب گون و بیافرا توسط سرهنگ دوم چوکوومکا «امکا» اودومگوو اوجوکو رهبری میشد. این درگیری ناشی از تنشهای سیاسی، قومی، فرهنگی و مذهبی بود که پیش از استعمارزدایی رسمی نیجریه توسط بریتانیا از سال ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۳ وجود داشت. علل فوری جنگ در سال ۱۹۶۶ شامل یک کودتای نظامی، یک کودتای متقابل و کشتارهای ضد مردم ایگبو در منطقه شمالی بود. کشتارها و مهاجرت ایگبوهای بازمانده از منطقه شمالی به سرزمینهای ایگبو در منطقه شرقی، رهبری منطقه شرقی (که دو سوم جمعیت آن ایگبو بود) را به این نتیجه رساند که دولت فدرال نیجریه از آنها محافظت نخواهد کرد و آنها باید خود را در یک بیافرای مستقل محافظت کنند.
در عرض یک سال، نیروهای دولتی نیجریه، بیافرا را محاصره کردند و تأسیسات نفتی ساحلی و شهر پورت هارکورت را تصرف کردند. محاصره به عنوان یک سیاست عمدی در طول بنبست بعدی اعمال شد که منجر به گرسنگی گسترده غیرنظامیان بیافرا شد. در طول ۲ سال و نیم جنگ، حدود ۱۰۰۰۰۰ تلفات نظامی وجود داشت، در حالی که بین ۵۰۰۰۰۰ تا ۲ میلیون غیرنظامی بیافرا بر اثر گرسنگی جان باختند.
در کنار جنگ همزمان ویتنام، جنگ داخلی نیجریه یکی از اولین جنگهای تاریخ بشر بود که برای مخاطبان جهانی از تلویزیون پخش شد. در اواسط سال ۱۹۶۸، تصاویر کودکان گرسنه و دچار سوءتغذیه بیافرا، رسانههای جمعی کشورهای غربی را اشباع کرد. وضعیت اسفناک بیافرا که از گرسنگی رنج میبرد، به موضوعی مشهور در کشورهای خارجی تبدیل شد و افزایش قابل توجهی در بودجه و اهمیت سازمانهای غیردولتی بینالمللی ایجاد کرد. بیافرا در طول پل هوایی بیافرا، کمکهای بشردوستانه بینالمللی را از غیرنظامیان دریافت کرد، رویدادی که الهامبخش تشکیل پزشکان بدون مرز پس از پایان جنگ بود. بریتانیا و اتحاد جماهیر شوروی حامیان اصلی دولت نیجریه بودند، در حالی که فرانسه، اسرائیل (پس از ۱۹۶۸) و برخی دیگر از کشورها از بیافرا حمایت میکردند. موضع رسمی ایالات متحده آمریکا بیطرفی بود و نیجریه را «مسئولیتی از سوی بریتانیا» میدانست، اما برخی امتناع از به رسمیت شناختن بیافرا را به نفع دولت نیجریه تفسیر میکنند.
این جنگ چالشهای درون جنبش پانآفریقا را در مراحل اولیه استقلال آفریقا از حکومت استعماری برجسته کرد و نشان داد که ماهیت متنوع مردم آفریقا ممکن است موانعی را برای دستیابی به وحدت مشترک ایجاد کند. علاوه بر این، این امر کاستیهای اولیه در سازمان وحدت آفریقا را روشن کرد. این جنگ همچنین منجر به حاشیهنشینی سیاسی مردم ایگبو شد، زیرا نیجریه از پایان جنگ تاکنون هیچ رئیسجمهور ایگبو دیگری نداشته است و این امر باعث شد برخی از مردم ایگبو باور کنند که به خاطر جنگ بهطور ناعادلانهای مجازات میشوند. از پایان جنگ، ناسیونالیسم ایگبو و همچنین گروههای مختلف جداییطلب نئوبیافرا مانند مردم بومی بیافرا و جنبش برای تحقق دولت مستقل بیافرا ظهور کردهاند.
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ Uche, "Oil, British Interests and the Nigerian Civil War" (2008), p. 130. "In reality, however, the British government supplied many more arms than it was publicly prepared to admit. Apart from direct arms supplies, it provided military intelligence to the Nigerian government and may have helped it to access sophisticated arms and mercenaries through third parties."
- ↑ Achebe, Chinua (2012). There was a country: a personal history of Biafra. New York: Penguin. pp. 104, 154. ISBN 978-1-59420-482-1.
The initial neutrality of the USSR's Western rivals, including Britain and the United States in particular, I gather, provided an opening for the Soviets to send MiG fighters and technical assistance to the Nigerians, thereby including the region in the cold war theater.
- ↑ Sadleman, StephenIsrael, Nigeria and the Biafra civil war, 1967–70 (2000). The Ties That Divide. Columbia University Press. p. 86. ISBN 978-0-231-12229-0. Retrieved 8 June 2018.
- ↑ Diamond, Stanley (2007). "Who Killed Biafra?". Dialectical Anthropology. 31 (1/3): 339–362. doi:10.1007/s10624-007-9014-9. JSTOR 29790795. S2CID 144828601.
- ↑ Stremlau 2015, p. 237.
- ↑ Malcolm MacDonald: Bringing an End to Empire, 1995, p. 416.
- ↑ Ethnic Politics in Kenya and Nigeria, 2001, p. 54.[full citation needed]
- ↑ Africa 1960–1970: Chronicle and Analysis, 2009, p. 423.[full citation needed]
- ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ ۹٫۲ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref> غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نامafricamasterweb.comوارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ ۱۰٫۲ ۱۰٫۳ ۱۰٫۴ Ijalaye, David A. (July 1971). "Was 'Biafra' at Any Time a State in International Law?". American Journal of International Law. 65 (3): 553–554. doi:10.1017/S0002930000147311. JSTOR 2198977. S2CID 152122313. Retrieved 18 August 2022.
- ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ ۱۱٫۲ ۱۱٫۳ ۱۱٫۴ Hurst, Ryan (2009-06-21). "Republic of Biafra (1967–1970)" (به انگلیسی). Retrieved 2024-01-11.
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Nigerian Civil War». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۸ ژوئیه ۲۰۲۵.
 | این یک مقالهٔ خرد نیجریه است. میتوانید با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |
خطای یادکرد: خطای یادکرد: برچسب <ref> برای گروهی به نام «persian-alpha» وجود دارد، اما برچسب <references group="persian-alpha"/> متناظر پیدا نشد. ().