ستیز اسرائیل و اعراب

«جنگ عرب‌ها و اسرائیل (ابهام‌زدایی)» به اینجا تغییرمسیر دارد. برای دیگر کاربردها جنگ عرب‌ها و اسرائیل (ابهام‌زدایی) (ابهام‌زدایی) را ببینید.

ستیز اسرائیل و اعراب
طرف‌های اصلی درگیری اعراب و اسرائیل آبی: اسرائیل مشکی: فلسطین سبز: عراق، سوریه، اردن، لبنان و مصر
تاریخ ۱۵ می ۱۹۴۸ – اکنون (۷۵ سال، ۱ هفته و ۶ روز) فاز اصلی: ۱۹۴۸–۱۹۸۲ موقعیت خاورمیانه نتایج جز در یک مورد موفقیت جزئیِ عرب‌ها، در بقیه موارد اسرائیل پیروز شد. جنگ ۱۹۴۸ جنگ ۱۹۵۶ جنگ شش روزه جنگ یوم کیپور جنگ اسرائیل و لبنان (۲۰۰۶)
طرف‌های درگیر
اسرائیل پشتیبانی‌شده توسط: ایالات متحده آمریکا (۱۹۶۷–اکنون)	اتحادیه عرب مصر (۱۹۴۸–۱۹۷۸) اردن (۱۹۴۸–۱۹۹۴) سودان (۱۹۴۸–۲۰۲۰) لبنان (۱۹۴۸–اکنون) عراق (۱۹۴۸–اکنون) سوریه (۱۹۴۸–اکنون) سازمان آزادی‌بخش فلسطین (۱۹۶۴–۱۹۹۳) حکومت خودگردان فلسطین (۲۰۰۵–۲۰۰۰) نوار غزه (۲۰۰۶–اکنون) پشتیبانی‌شده توسط: اتحاد جماهیر شوروی (۱۹۶۷–۱۹۹۱) ایران (۱۹۷۹–اکنون)

کشورهای عربی و در رأس آن‌ها سوریه و مصر به‌طور رسمی ۴ بار در سال‌های ۱۹۴۸، ۱۹۵۶، ۱۹۶۷ و ۱۹۷۳ با اسرائیل وارد جنگ شدند و جز در یک مورد که موفقیت جزئی داشتند در بقیه موارد شکست خوردند.

جنگ ۱۹۴۸ (جنگ استقلال)

مقالهٔ اصلی: جنگ عرب‌ها و اسرائیل (۱۹۴۸)

در سال ۱۹۴۸ قیمومت بریتانیا بر فلسطین در روز ۱۴ مه پایان یافت و در همان روز کشور اسرائیل رسماً اعلام موجودیت کرد. درست فردای آن روز، ارتش‌های کشورهای عربی و گروه زیادی از چریک‌های داوطلب عرب به محدوده ی کشور تازه‌تأسیس اسرائیل از چند جبهه حمله بردند و جنگ استقلال اسرائیل از ماه مه ۱۹۴۸ تا ژوئیه ی ۱۹۴۹ به طول انجامید که نهایتاً به شکست عرب‌ها منتهی شد.

جنگ ۱۹۵۶ (کانال سوئز)

مقالهٔ اصلی: بحران سوئز

پس از روی کار آمدن جمال عبدالناصر و اعلام ملی شدن کانال سوئز و بستن آن توسط دولت مصر در سال ۱۹۵۶ میلادی، کشور اسرائیل که مدعی بود حق عبور بی‌ضرر آن به آبهای آزاد خدشه دار شده، برای باز گشایی کانال سوئز اقدام نمود.

مجمع عمومی سازمان ملل، این تهاجم یک‌جانبه به مصر را محکوم کرد و خواهان آتش‌بس فوری شد، اگر چه انگلیس و فرانسه آن را وتو کردند اما نهایتاً کانال سوئز برای مصر ملی اعلام شد.

جنگ ۱۹۶۷ (جنگ ۶ روزه)

مقالهٔ اصلی: جنگ شش‌روزه

در سال ۱۹۶۷ میلادی ارتش اسرائیل در پی تحریکات کشورهای عربی، طی ۶ روز صحرای سینا، کرانه باختری رود اردن، نوار غزه، بلندی‌های جولان (بلندی‌های گولان) و شهر قنیطره را به اشغال درآورد و بر تمام اورشلیم مسلط گردید. در پایان، اراضی تحت اداره ی اسرائیل به بیش از ۳ برابر افزایش پیدا کرد.

با این جنگ حدود ۱ میلیون نفر دیگر از عرب‌های سرزمین‌های اشغال‌شده توسط اسرائیل آواره شدند و کشور اسرائیل با تسلط بر بلندی‌های جولان سوریه به ۵۵ کیلومتری دمشق نزدیک شد.

قطعنامه ۲۴۲ شورای امنیت در پایان جنگ، اسرائیل را ملزم به تخلیه ی آن مناطق کرد، اما این قطعنامه تاکنون به مرحله ی اجرا درنیامده‌است.

جنگ ۱۹۷۳ (اصطکاک یا یوم کیپور)

مقالهٔ اصلی: جنگ یوم کیپور

کشورهای عربی در یک عملیات غافلگیرانه در سال ۱۹۷۳ اقدام به حمله به استحکامات خط بارلو واقع در شرق کانال سوئز و بلندی‌های جولان کردند. در هنگام انعقاد قرارداد آتش‌بس، نیروهای مصری قسمت‌های شمالی ساحل شرقی کانال سوئز را به کنترل خود درآورده بودند اما ارتش اسرائیل از کانال سوئز گذشته و در خاک مصر در غرب کانال سوئز پیشروی کرده بود. در جبهه ی سوریه هم قسمت‌های دیگری از ارتفاعات جولان، به تصرف اسرائیل در آمد.

جنگ اسرائیل و حزب‌الله لبنان (۲۰۰۶)

مقالهٔ اصلی: جنگ اسرائیل و لبنان (۲۰۰۶)

جنگ اسرائیل و لبنان، در ایران معروف به جنگ ۳۳ روزه، در لبنان معروف به جنگ ژوئیه و در اسرائیل معروف به جنگ دوم لبنان، نام مجموعه درگیری‌هایی است که از تاریخ ۱۲ ژوئیه ی سال ۲۰۰۶ بین نیروهای دفاعی اسرائیل و حزب‌الله لبنان به وقوع پیوست و دامنه ی آن ،شمال اسرائیل و سراسر لبنان را دربرگرفت و با قطعنامه ۱۷۰۱ شورای امنیت در تاریخ ۱۴ اوت ۲۰۰۶ پایان یافت، به‌طوری که مرزی در این جنگ تغییر نکرد، و دربارهٔ پیروزی در این جنگ هم اختلاف‌نظرهایی به‌وجود آمد. هرکدام از طرفین درگیری، خود را پیروز می‌خواند یا دیگری را شکست خورده معرفی می‌کرد.

موضع‌گیری‌های دیپلماتیک

روابط دیپلماتیک با دو دولت اسرائیل و فلسطین:

منابع

• حسن واعظی (۱۳۷۹)، نبرد نابرابر (روند ظهور و سقوط رژیم صهیونیستی)، تهران: انتشارات سروش، شابک [[ویژه:منابع کتاب/964

-435-542-3|۹۶۴ -۴۳۵-۵۴۲-۳]]

• یان بلک، بنی موریس (۱۳۷۲)، جنگ‌های نهایی اسرائیل، تاریخ ناگفته جنگ‌های اسرائیل، ترجمهٔ جمشبد زنگنه، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی
• قاضی اسماعیل ربابه (۶۸)، استراتژی اسرائیل، ترجمهٔ محمد رضا فاطمی، نشر سفید