جمعیت ضد اسلام‌هراسی در فرانسه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
جمعیت ضد اسلام‌هراسی در فرانسه
بنیان‌گذاری۲۰۰۳
بنیان‌گذارسمی دباح
ستادپاریس، پلان سن دنیز
محدودهٔ فعالیت
فرانسه
خدماتآموزش، مشاوره حقوقی قضایی و مشاوره روانشناسی و اجتماعی، فعالیت‌های حقوقی و سیاسی
زمینهمبارزه ضد اسلام‌هراسی
اعضا
۱۲۰۰۰
افراد کلیدی
Samy Debah, Lila Charef
وبگاه

جمعیت ضد اسلام‌هراسی در فرانسه (CCIF) یک موسسهٔ غیردولتی و غیرانتفاعی فرانسوی است که در سال ۲۰۰۳ بنیانگذاری شده‌است؛ که نام قانونی دقیق آن ADDH-CCIF (انجمن دفاع از حقوق بشر - جمعیت ضد اسلام‌هراسی در فرانسه) می‌باشد.[۱]

هدف این جمعیت مبارزه با اسلام‌هراسی است. از منظر آنان اسلام هراسی چنین تعریف شده‌است: «مجموعه فعالیت‌هایی به منظور طرد یا تبعیض اجتماعی، یا خشونت علیه اشخاص حقوقی یا حقیقی به دلیل وابستگی واقعی یا فرضی به دین اسلام».[۲] برای نیل به این مقصود، CCIF اقدامات اسلام هراسی را شناسایی و تحلیل می‌کند. جمعیت از سال ۲۰۰۴ به صورت منظم هر سال یک گزارش سالانه منتشر می‌کند، این گزارش‌ها به زبان فرانسه و از طریق وبگاه رسمی جمعیت قابل دسترس است.[۳] CCIF رویدادهایی را با موضوع اسلام‌هراسی ترتیب می‌دهد و از قربانیان حمایت حقوقی، روانی و معنوی می‌کند.

فعالیت‌های آن‌ها، هم از نظر ماهوی و هم از لحاظ شکل بحث‌برانگیز و جنجالی است. آن‌ها به دلیل تعریف‌شان از رفتارهای اسلام‌هراسانه، ارزش داده‌های آماری، نزدیکی آن با اسلام‌گرایان (از جمله اخوان المسلمین) یا ایجاد یک رویکرد رقابت قربانی (یعنی با ایجاد فضای اجتماعی و رسانه‌ای قربانیان _بالفعل و واقعی یا بالقوه و ذهنی_ تشویق به واکنش اجتماعی می‌شوند)، مورد انتقاد هستند. با این همه این مؤسسه مدام از سوی کمیسیون ملی بررسی حقوق بشر پذیرفته می‌شود به دلیل اصل آزادی فعالیت‌های آنها مفید ارزیابی می‌شود.[۴]

معرفی[ویرایش]

تأسیس ADDH-CCIF در سال ۲۰۰۳ بود که به‌طور خاص به دنبال اظهارات کلود آمبرت (بنیانگذار و ویراستار روزنامه لو پوان در کانال خبری LCI شروع و ادامه یافت: «باید رو راست باشیم، من خودم تا حدودی اسلام‌هراس هستم و از گفتن آن ابایی ندارم».[۵]

بنیانگذار و رئیس انجمن سمی دباح است. به گفته سیلوین موییارد و برنادت سوواجت (به نقل از روزنامه لیبراسیون) او قبلاً یک واعظ تبلیغ بوده به نظر وی «اخوان المسلمینی بودن، جرم نیست، ولی من اخوانی نیستم».[۶]

در سال ۲۰۱۱، شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد به انجمن جایگاه مشورتی ویژه[یادداشت ۱][۷][۸] اعطا کرد.[۸] مشارکت ADDH-CCIF در فعالیت‌های مطابق منشور سازمان ملل متحد، موضوع گزارش چهار ساله‌ای است که به ECOSOC ارسال شده‌است، و آن را برای تجزیه و تحلیل به کمیته سازمان‌های غیردولتی ارسال می‌کند.[۹][۱۰]

اولین گزارش در ساله ۲۰۱۵ فرستاده شد. این گزارش از جمله متذکر می‌شود که ADDH-CCIF «...در نشست‌های خصوصی با سازمان‌های مردم نهاد دیگر و دفتر ژنو سازمان ملل از ۲۰ تا ۲۳ مارس ۲۰۱۴ شرکت کرده، همچنین یک تظاهرات هماهنگ با کمیسیون حقوق بشر اسلامی ترتیب داده‌است. سازمان در نشست سطح عالی شورای حقوق بشر، در ژنو، از یکم تا چهارم آوریل ۲۰۱۴ شرکت کرده‌است.»[۱۱]

CCIF همه ساله توسط سازمان امنیت و همکاری اروپا دعوت می‌شود.[۱۲]

سیاست[ویرایش]

نیکلاس سارکوزی در مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری سال ۲۰۱۲ اعلام کرد که جمعیت ضد اسلام‌هراسی در فرانسه و طارق رمضان متفق هستند که به فرانسوا اولاند رأی بدهند، این ادعا از سوی اولاند یک دروغ اعلام شد و از سوی رمضان نیز تکذیب شد. بر اساس یک گزارش داخلی پلیس، در همایشی که در تاریخ ۱۱ مارس ۲۰۱۲ در لیون فرانسه به میزبانی گروه‌های حامی فلسطین برگزار شد، -در حالی که اکثریت حاضران مسلمان بودند- حاضران تشویق شده‌اند که به فرانسوا اولاند رأی بدهند و یا به کاندیدایی که نسبت به اسلام موضع متعادل‌تری دارد. همچنین به گزارش فیگارو کمپین اولاند در مساجد فرانسه نیز برای اولاند تبلیغ کرده‌اند.[۱۳] به گزارش پایگاه خبری آتلانتیکو[یادداشت ۲] نیز جلسه‌ای با موضوع عدالت اجتماعی، فلسطین و اسلام‌هراسی در جمعه ۲۳ مارس ۲۰۱۲ برگزار شد که در این جلسه طارق رمضان، یوسف براکینی و مروان محمد از جمعیت ضد اسلام‌هراسی فرانسه، اعلام کردند که یا به فرانسوا اولاند رأی بدهید یا به حزبی که (حقوق) اسلام را نگه‌دارد. این گزارش آتلانتیکو به استناد گزارش اطلاعات داخلی پلیس محلی عنوان شده است.[۱۵][۱۶]

پای‌نویس[ویرایش]

یادداشت‌ها[ویرایش]

  1. ↑ جایگاه ویژه کنسولی به سازمان‍های مردم نهادی اعطا می‌شود که در زمینه‌ای خاص از فعالیت شورای اقتصادی صلاحیت دارند
  2. ↑ آتلانتیکو یک سایت خبری فرانسوی است که از سال 2011 شروع به کار کرده، عنوان آن از ترکیب نام مجله آمریکایی آتلانتیک و روزنامه آمریکایی پلیتیکو اقتباس شده. به گفته سایت خبری تلراما این پایگاه خبری نومحافظه‌کار است.[۱۴]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ Stéphanie Le Bars (۱ نوامبر ۲۰۱۲). «Les musulmans veulent que soit reconnue la réalité de l'islamophobie». فرانسه. لو موند. دریافت‌شده در ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۹.
  2. ↑ "Présentation du CCIF". www.islamophobie.net. 2011-11-14. Archived from the original on 23 September 2019. Retrieved 2016-10-28.
  3. ↑ "RAPPORTS DU CCIF" (به فرانسوی). Archived from the original on 7 اكتبر 2019. Retrieved 17 September 2019. {{cite web}}: Check date values in: |archive-date= (help)
  4. ↑ «Au Collectif contre l'islamophobie, de la suite dans les données». www.liberation.fr. ۳ آوریل ۲۰۱۶.
  5. ↑ "Claude Imbert, islamophobe déclaré". Acrimed (به فرانسوی). 26 اکتبر 2003.
  6. ↑ Sylvain Mouillard et Bernadette Sauvaget (۳ آوریل ۲۰۱۶). «Au Collectif contre l'islamophobie, de la suite dans les données». دریافت‌شده در ۱۷ سپتامبر ۲۰۱۹.
  7. ↑ صص: ۱۰–۱۱«سازمان ملل متحد فصل یک» (PDF). بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۲۲ نوامبر ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۲۳ شهریور ۱۳۹۸.
  8. ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ Fiche de l'ADDH sur le site de l'ECOSOC.
  9. ↑ Alice Géraud, Willy Le Devin (20 September 2013). "Les figures montantes du militantisme musulman". liberation.fr. Retrieved 2015-08-06. {{cite web}}: Cite has empty unknown parameters: |urltrad=، |subscription= و |coauthors= (help)
  10. ↑ Valentin Graff (7 October 2016). "Si, France 2, le CCIF a bien un statut consultatif auprès du Conseil économique et social de l'ONU". liberation.fr. {{cite web}}: Cite has empty unknown parameters: |urltrad=، |subscription= و |coauthors= (help)
  11. ↑ "Rapports quadriennaux pour la période 2011-2014 présentés par l'intermédiaire du Secrétaire général, en application de la résolution 1996/31 du Conseil économique et social" (PDF). undocs.org (به فرانسوی).
  12. ↑ Bastié, Eugénie (2016-08-23). "La montée en puissance du controversé Collectif contre l'islamophobie (CCIF)". Le Figaro. ISSN 0182-5852. Retrieved 2016-08-29..
  13. ↑ Jean-Marc Leclerc (۲۵ آوریل ۲۰۱۲). «Le camp de Nicolas Sarkozy dénonce une dérive à la limite du clientélisme». Le Figaro. دریافت‌شده در ۱۲ سپتامبر ۲۰۱۹.
  14. ↑ «Atlantico, le site des néo-conservateurs français est né». Télérama. 27-2-2011. دریافت‌شده در 18-09-2019. تاریخ وارد شده در |بازبینی=،|تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
  15. ↑ "Polémique Hollande/Sarkozy/Ramadan : le document exclusif qui montre les propos réels tenus par Tariq Ramadan" (به فرانسوی). atlantico.fr. 26 آوریل 2012. Retrieved 12 September 2019.
  16. ↑ Alain Gresh (26 آوریل 2012). "La chasse aux musulmans est ouverte". mondediplo (به فرانسوی). Retrieved 12 September 2019.

پیوند به بیرون[ویرایش]

جستارهای وابسته[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=جمعیت_ضد_اسلام‌هراسی_در_فرانسه&oldid=37772159»