پرش به محتوا

جماهیر خودمختار اتحاد شوروی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

یک جمهوری خودمختار شورایی سوسیالیستی (روسی: автономная советская социалистическая республика، АССР) نوعی واحد اداری در اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی بود که برای کشورهای خاصی ایجاد شد. جمهورهی‌های خودمختارها جایگاهی پایین‌تر از جمهوری‌های اتحادیه ای تشکیل دهنده اتحاد جماهیر شوروی داشتند، اما بالاتر از استان‌های خودمختار و ناحیه‌های خودگردان بودند.

به عنوان مثال، در جمهوری فدراتیو سوسیالیستی روسیه شوروی، روسای دولت خودمختار رسماً اعضای دولت جمهوری روسیه بودند. بر خلاف جمهوری‌های اتحادیه، جمهوری‌های خودمختار تنها زمانی حق داشتند که خود را از اتحادیه جدا کنند که جمهوری اتحادیه‌ای حاوی آنها این کار را انجام می‌داد، و همچنین این حق را داشتند که جدا از آنها در اتحادیه بمانند. سطح استقلال سیاسی، اداری و فرهنگی که آنها از آن برخوردار بودند با گذشت زمان متفاوت بود - در دهه 1920 (Korenizatsiya)، دهه ۱۹۵۰ پس از مرگ ژوزف استالین، و در عصر برژنف بسیار مهم بود.[۱]

آذربایجان شوروی

[ویرایش]

گرجستان شوروی

[ویرایش]

روسیه شوروی

[ویرایش]

قانون اساسی روسیه شوروی در سال ۱۹۷۸ شانزده جمهوری خودمختار را در داخل روسیه شوروی به رسمیت شناخت. وضعیت آنها از اکتبر ۲۰۰۷ در فدراسیون روسیه در پرانتز آورده شده‌است:

استان خودمختار گورنو-آلتای (جمهوری آلتای کنونی)، استان خودمختار آدیگه (جمهوری آدیگه کنونی)، استان خودمختار کاراچای-چرکس (جمهوری کراچای-چرکس کنونی) و استان خودمختار خاکاسی (جمهوری خاکاسیای فعلی) همگی به این استان تبدیل شدند. ASSR در سال ۱۹۹۱، در آخرین سال اتحاد جماهیر شوروی. فقط استان خودمختار یهودی وضعیت استان خودمختار خود را در روسیه حفظ کرد.

۷

جمهوری‌های خودمختار دیگری نیز در دوره‌های قبلی تاریخ شوروی در داخل RSFSR وجود داشتند:جمهوری خودمختار کریمه (۱۸ اکتبر ۱۹۲۱). – ۳۰ ژوئن ۱۹۴۵; اکنون جمهوری کریمه، سرزمین مورد مناقشه بین اوکراین و فدراسیون روسیه)

اوکراین شوروی

[ویرایش]

ازبکستان

[ویرایش]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. Cornell, Svante E. , Autonomy and Conflict: Ethnoterritoriality and Separatism in the South Caucasus – Case in Georgia بایگانی‌شده در ۲۰۰۷-۰۶-۳۰ توسط Wayback Machine. Department of Peace and Conflict Research, Report No. 61. p. 89-90. University of Uppsala, شابک ‎۹۱−۵۰۶−۱۶۰۰−۵.