جدایی‌خواهی زبانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

جدایی‌خواهی زبانی یا تجزیه‌طلبی زبانی نگرشی است که از جدایی زبان‌گونه‌ها از زبانی که تاکنون متعلق به آن بوده‌است، پشتیبانی می‌کند تا این گونه به عنوان زبان متمایزی تلقی شود. این وضعیت در ابتدا به دست زبان‌شناسان اجتماعی کاتالان تحلیل شد[۱] اما می‌توان آن را در سایر نقاط جهان نیز تشخیص داد.

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. For example:
    • STRUBELL Miquel (1991) "Catalan in Valencia: the story of an attempted secession", Swiss Academy of Social Science Colloquium on Standardization: Parpan / Chur (Grisons) 15–20 April 1991
    • PRADILLA Miquel Àngel (1999) "El secessionisme lingüístic valencià", in: PRADILLA Miquel Àngel (1999) (ed.) La llengua catalana al tombant del mil·leni, Barcelona: Empúries, p. 153-202.
    • Article "secessionisme lingüístic", in: RUIZ I SAN PASCUAL Francesc, & SANZ I RIBELLES Rosa, & SOLÉ I CAMARDONS Jordi (2001) Diccionari de sociolingüística, coll. Diccionaris temàtics, Barcelona: Enciclopèdia Catalana.