جان اروینگ

جان ایروینگ
جان ایروینگ
زاده	John Wallace Blunt, Jr.; ۳ مارس ۱۹۴۲ ‏(۸۳ سال); اکسیتر، نیوهمپشایر، ایالات متحده
پیشه	نویسنده، و فیلم‌نامه‌نویس
کار(های) برجسته	The World According to Garp, دعا برای اوون مینی
جوایز مهم	جایزه اسکار بهترین فیلم‌نامه اقتباسی
وبگاه
	http://john-irving.com/

جان اروینگ (انگلیسی: John Irving؛ زادهٔ ۳ مارس ۱۹۴۲) نویسنده و فیلم‌نامه‌نویس اهل ایالات متحده آمریکا است.

وی برنده جوایزی همچون جایزه اسکار بهترین فیلم‌نامه اقتباسی شده‌است.

زندگی‌نامه

جان وینسلو اروینگ با نام «جان والاس بلانت جونیور» پس از پدر بیولوژیکی‌اش که طی جنگ جهانی دوم بر فراز برمه سرنگون شد، در اکستر نیوهمپشایر به دنیا آمد. مادرش، فرانسیس وینسلو اروینگ، با کالین FN اروینگ، که در بخش تاریخ در آکادمی فیلیپ اکستر تدریس می‌کرد، ازدواج کرد. نام اروینگ در شش سالگی زمانی‌که ناپدری‌اش او را به فرزندخواندگی پذیرفت، از نظر قانونی به جان وینسلو اروینگ تغییر یافت.^[۱] جان اروینگ در همان مدرسه آمادگی پسرانه که پدر خوانده‌اش در آن تدریس می‌کرد تحصیل نمود. او در سال ۱۹۶۱ از اکستر فارغ‌التحصیل شد و وارد دانشگاه شد. او در سال ۱۹۶۴ با همسر اولش شایلا لیری ازدواج کرد که از او صاحب دو پسر به نام‌های کالین و برندان شد. او مدرک لیسانس خود را از دانشگاه نیوهمپشایر دریافت کرد و اولین اثر خود، داستان کوتاه «یک شاخه زمستانی» را در Redbook منتشر کرد. ایروینگ در سال ۱۹۸۷ با یک کارگزار ادبی به نام جانت ترنبال ازدواج کرد. اودر سال ۱۹۹۸ صاحب پسر سوم خود به نام اورت شد.^[۲] او در سال‌های پایانی زندگی‌اش به‌عنوان نویسنده واقع‌گرای داستانی دیده می‌شود، که تمایلی جذاب به نوشتن داستان‌هایی دارد که حول ترکیبات غیرعادی جنسی، خشونت، عشق، خانواده، کمدی و چگونگی وجود چنین عناصری در بشریت می‌چرخند. جان اروینگ و خانواده‌اش در حاضر در دورست ورمونت و در تورنتو، آنتاریو، کانادا زندگی می‌کنند.^[۳]

آثار

رمان «مرد روش آب» او در سال ۱۹۷۲ منتشر شد، در همان سال اروینگ به‌عنوان نویسنده در محل اقامت در دانشگاه آیوا منصوب شد. در رمان «هتل نیوهمپشایر» ۱۹۸۱ گروهی متشکل از شخصیت‌های عجیب و غریب را ارائه کرد.^[۴]

او در سال ۱۹۸۹ رمان‌های «دعا برا اوون مینی» را منتشر کرد، که با عنوان (سایمون برچ) در سال ۱۹۹۸ اقتباس شد. «پسر سیرک» در سال ۱۹۹۴ و «بیوه‌ای برای یک سال» در سال ۱۹۹۸ منتشر شد. همهٔ این‌ها به شهرت فزایندهٔ ایروینگ برای کتاب‌های پرفروش کمک کرد. اولین خاطرات او «دوست دختر خیالی» ۱۹۹۶ اولین بار در تلاش برای نجات پیگی اسنید گردآوری شد. در دههٔ گذشته، ایروینگ سه رمان و یک کتاب کودک منتشر کرد. دهمین رمان او «دست چهارم» ۲۰۰۱، داستانی در مورد یک گزارشگر تلوزیونی است. کتاب «کودکان» اروینگ در سال ۲۰۰۴ منتشر شد.^[۵]

یازدهمین رمان او «تا زمانی که تو را پیدا کنم» ۲۰۰۵، طولانی‌ترین رمان اروینگ تا به امروز است و شخصی‌ترین رمان اوست. رمان سال ۲۰۰۹ او به نام «آخرین شب در رودخانه پیچ خورده» که در کشور درخت‌کاری در شمال نیوهمپشایر اتفاق می‌افتد. در اکتبر ۲۰۲۲ ایروینگ، که وقتی ۸۰ ساله شد، پانزدهمین رمان خود را با نام «The Last» منتشر کرد. او در فیلم‌های «Simon Birch»، فیلم سینمایی «The Hotel New Hampshire» و فیلم سینمایی «The Door in the Floor» فعالیت داشته‌است. او همچنان به نوشتن رمان و اقتباس از آثار قبلی خود برای فیلم‌های سینمایی ادامه می‌دهد.^[۶]

منابع

↑ «John Irving». web.archive.org. ۲۰۱۳-۰۵-۱۷. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ مه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۵-۱۹.
↑ «John Irving». web.archive.org. ۲۰۱۳-۰۵-۱۷. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ مه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۵-۱۹.
↑ «John Irving». web.archive.org. ۲۰۱۳-۰۵-۱۷. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ مه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۵-۱۹.
↑ «John Irving». Academy of Achievement (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۵-۱۹.
↑ «John Irving». web.archive.org. ۲۰۱۳-۰۵-۱۷. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ مه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۵-۱۹.
↑ «John Irving». Academy of Achievement (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۵-۱۹.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «John Irving». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳۰ آوریل ۲۰۱۴.
«John Irving». دریافت‌شده در ۳۰ آوریل ۲۰۱۴.^{^{[پیوند مرده]}}

پیوند به بیرون

[1] «John Irving». web.archive.org. ۲۰۱۳-۰۵-۱۷. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ مه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۵-۱۹.

[2] «John Irving». web.archive.org. ۲۰۱۳-۰۵-۱۷. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ مه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۵-۱۹.

[3] «John Irving». web.archive.org. ۲۰۱۳-۰۵-۱۷. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ مه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۵-۱۹.

[4] «John Irving». Academy of Achievement (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۵-۱۹.

[5] «John Irving». web.archive.org. ۲۰۱۳-۰۵-۱۷. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ مه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۵-۱۹.

[6] «John Irving». Academy of Achievement (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۵-۱۹.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

ن ب و جایزه اسکار بهترین فیلم‌نامه اقتباسی
۱۹۴۰–۱۹۲۸	بنجامین گلازر (۱۹۲۸) هانس کرالی (۱۹۲۹) جوزف دابلیو. فارنهم، مارتین فلاوین، فرانسیس ماریون، و لنکس رابینسون (۱۹۳۰) هاوارد استابروک (۱۹۳۱) ادوین جی. برک (۱۹۳۲) ویکتور هیرمن و سارا میسون (۱۹۳۳) رابرت ریسکین (۱۹۳۴) دادلی نیکولز (۱۹۳۵) پیر کالینگز و شریدان گیبنی (۱۹۳۶) هاینتس هرالد، گِزا هرتزگ و نورمن ریلی رین (۱۹۳۷) ایان دلریمپل، سیسیل آرتور لوئیس، دابلیو. پی. لیپسکم، و جورج برنارد شاو (۱۹۳۸) سیدنی هاوارد (۱۹۳۹) دونالد اوگدن استوارت (۱۹۴۰)
۱۹۴۱–۱۹۶۰	سیدنی باکمن و سیتون آی. میلر (۱۹۴۱) جرج فروشل، جیمز هیلتون، کلودین وست و آرتور ویمپریس (۱۹۴۲) فیلیپ جی. اپستاین، جولیوس جی. اپستاین و هاوارد ئی کخ (۱۹۴۳) فرانک باتلر (نویسنده), و فرنک کوت (۱۹۴۴) چارلز براکت و بیلی وایلدر (۱۹۴۵) رابرت ای شروود (۱۹۴۶) جرج سیتون (۱۹۴۷) جان هیوستون (۱۹۴۸) جوزف ال. منکیه‌ویچ (۱۹۴۹) جوزف ال. منکیه‌ویچ (۱۹۵۰) هری براون و مایکل ویلسون (۱۹۵۱) چارلز شنی (۱۹۵۲) دانیل تاردش (۱۹۵۳) جرج سیتون (۱۹۵۴) پدی چایفسکی (۱۹۵۵) جان فارو، اس.جی. پرلمن و جیمز پو (۱۹۵۶) کارل فورمن و مایکل ویلسون (۱۹۵۷) آلن جی لرنر (۱۹۵۸) نیل پترسون (۱۹۵۹) ریچارد بروکس (۱۹۶۰)
۱۹۶۱–۱۹۸۰	ابی مان (۱۹۶۱) هورتون فوت (۱۹۶۲) جان آزبرن (۱۹۶۳) ادوارد آنهالت (۱۹۶۴) رابرت بولت (۱۹۶۵) رابرت بولت (۱۹۶۶) استرلینگ سیلیفنت (۱۹۶۷) جیمز گولدمن (۱۹۶۸) والدو سالت (۱۹۶۹) رینگ لاردنر جونیور (۱۹۷۰) ارنست تایدیمن (۱۹۷۱) فرانسیس فورد کوپولا و ماریو پوزو (۱۹۷۲) ویلیام پیتر بلتی (۱۹۷۳) فرانسیس فورد کوپولا و ماریو پوزو (۱۹۷۴) بو گولدمن و لورنس هابن (۱۹۷۵) ویلیام گلدمن (۱۹۷۶) آلوین سارجنت (۱۹۷۷) الیور استون (۱۹۷۸) رابرت بنتون (۱۹۷۹) آلوین سارجنت (۱۹۸۰)
۱۹۸۱–۲۰۰۰	ارنست تامپسون (۱۹۸۱) کوستا گاوراس و دانلد ئی. استیوارت (۱۹۸۲) جیمز ال. بروکس (۱۹۸۳) پیتر شیفر (۱۹۸۴) کرت لوتکی (۱۹۸۵) روث پراور جابوالا (۱۹۸۶) برناردو برتولوچی و مارک پپلو (۱۹۸۷) کریستوفر همپتون (۱۹۸۸) آلفرد یوری (۱۹۸۹) مایک بلیک (۱۹۹۰) تد تلی (۱۹۹۱) روث پراور جابوالا (۱۹۹۲) استیون زایلیان (۱۹۹۳) اریک راث (۱۹۹۴) اما تامپسون (۱۹۹۵) بیلی باب تورنتون (۱۹۹۶) برایان هالگلند و کرتیس هنسن (۱۹۹۷) بیل کاندن (۱۹۹۸) جان اروینگ (۱۹۹۹) استیون گیگان (۲۰۰۰)
۲۰۰۱–تاکنون	آکیوا گلدزمن (۲۰۰۱) رونالد هاروود (۲۰۰۲) فیلیپا بوینس، پیتر جکسون، و فرن والش (۲۰۰۳) الکساندر پین و جیم تیلور (۲۰۰۴) لری مک‌مرتری و دایانا اسانا (۲۰۰۵) ویلیام موناهان (۲۰۰۶) برادران کوئن (۲۰۰۷) سایمن بوفوی (۲۰۰۸) جفری اس فلچر (۲۰۰۹) آرون سورکین (۲۰۱۰) الکساندر پین، جیم رش و نت فکسون (۲۰۱۱) کریس تریو (۲۰۱۲) جان ریدلی (۲۰۱۳) گراهام مور (۲۰۱۴) چارلز راندولف و آدام مک‌کی (۲۰۱۵) بری جنکینز و تارل الوین مک‌کرینی (۲۰۱۶) جیمز آیووری (۲۰۱۷) کوین ویلمات، دیوید رابینوویتز، چارلی وچل و اسپایک لی (۲۰۱۸) تایکا وایتیتی (۲۰۱۹) کریستوفر همپتون و فلوریان زلر (۲۰۲۰) شان هیدر (۲۰۲۱) سارا پالی (۲۰۲۲) کورد جفرسون (۲۰۲۳) پیتر استران (۲۰۲۴)