جامعه زنان انقلاب اسلامی
 | این مقاله به دلیل مقاله دارای ساختار نیست نیازمند تمیزکاری است. لطفاً تا جای امکان آنرا از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید، سپس این برچسب را بردارید. محتویات این مقاله ممکن است غیر قابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشد یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کرده باشد. |
 |
 | این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. (نوامبر ۲۰۱۸) |
جامعهٔ زنان انقلاب اسلامی ایران؛ حزبی ملی-مذهبی است؛ که به دبیرکلی اعظم علایی طالقانی فرزند آیت‌الله طالقانی به همراهی، تعدادی از زنان فعال در امور اجتماعی، سیاسی و فرهنگی در سال‌های قبل انقلاب اسلامی شروع به فعالیت کرد. این حزب پس از سالها فعالیت و تلاش، برای اخذ مجوز از وزارت کشور نهایتاً در تاریخ ۱ خرداد ۱۳۶۹ مرامنامه و اساسنامهٔ خود را به تصویب مجمع عمومی و سپس کمیسون احزاب در وزارت کشور رساند و در تاریخ ۴ آذر ۱۳۷۱ موفق به اخذ پروانهٔ تأسیس از وزارت کشور شد.[۱]ازجمله اعضای این تشکل علاوه بر طاهره طالقانی دبیرکل میتوان به خانمها و آقایان صدیقه کنعانی، فاطمه طاهری، صدیقه مقدم، محمد علی اکرمی راد، جواد رحیم پور سردبیر پیام ابراهیم ، غلامرضاجعفری مدیرمسئول پایگاه خبری ایرانیان فردا،جعفرزمانی، فاطمه پزشک، رقیع زارع پور، منیژه فتحی، غلامرضاشادبختی، زهرا زالی، معصومه دهقان، حانیه علیزاده، جهان میر پیش بین، مژگان خانزاده، حسین ارغوانی، فرزین اجلالی، زهره محققی، منصوره حمصیان اتفاق، سرور صحرا نورد، سعیده سعیدی، فاطمه بیگدلی آذری، حمیدرضا رسولیان، فرح آقا محسنی و... اشاره کرد
حزب جامعه زنان انقلاب اسلامی | |
|---|---|
| رهبر | اعظم طالقانی |
| دبیرکل | طاهره طالقانی |
| بنیان‌گذار | محمود طالقانی |
| بنیان‌گذاری | ۱۳۷۱ |
| روزنامه | مجله پیام ابراهیم |
| مرام سیاسی | ملی-مذهبی |
مرامنامه حزب[ویرایش]
این حزب در مقدمه مرامنامه خود با اشاره به انقلاب مشروطه و نهضت ملی به بیان ریشه‌های فکری خود پرداخته و بیان می‌کند که خود را در جریان ملی-مذهبی تعریف می‌کند و می‌آورد: "نهصت مشروطه و نهضت ملی شدن صنعت نفت زمینه پیدایش جریانات ملی و ملی-مذهبی با هدف استقلال کشور و نفی حاکمیت بیگانه، عدالت در برخورداری ملت از حقوق شهروندی، برابری و برادری گردید و حرکت انقلابی مردم ایران در بهمن 57را رقم زد و با همین آرمان به پیروزی رسید."[۲]
همچنین در ذیل مبانی فکری و عقیدتی خود می‌آورد:
"۱. تأکید بر هویتی برخاسته از جریان نوگرایی و نواندیشی دینی
- تاکید بر ارزشهای اولیه انقلاب
- تلاش در توسعه و تحکیم مبانی و شاخص‌ها و ارگان دموکراسی.
شاخص‌های دموکراسی:(اصل حاکمیت مردم، نظارت همگانی، قدرت دوره ای، اصالت قانون،
تفکیک قوا، آزادی اندیشه، بیان و سیاسی، برابری سیاسی و حقوقی (و ارکان دموکراسی) قانون
اساسی، احزاب سیاسی و مطبوعات آزاد و مستقل)
۴. باور به توسعه همه‌جانبه سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و حفاظت از منابع طبیعی
کشور (توسعه پایدار)
۵. باور به تمامیت ارضی و انسجام جغرافیایی ایران، پاسداری از استقلال کشور و اقتدار ملی ملت
ایران.
- به رسمیت شناختن نقش جامعه مدنی در تغییرات سیاسی اجتماعی و تحولات قدرت.
- باور به مشی اصلاحات کنشگرانه، تغییرات تدریجی و فرایند محوری در مسیر تغییر.
- پرداختن و تعریف مسئله زنان ذیل جریان دموکراسی خواهی، آزادی طلبی و حقوق بشر.
- به رسمیت شناختن هویت یکپارچه ملی با تأکید بر احقاق حقوق همه اقوام و گرایش‌های
فرهنگی اجتماعی و سیاسی مسالمت جو، متأثر از نگاه رحمانی دین و اعلامیه جهانی حقوق بشر.
۱۰. باوربه لزوم کاربرد روشهای خشونت پرهیز و مسالمت جو و تأکید بر رواداری و تساهل و
تسامح."[۲]