توریوم

توریم، ₉₀Th
توریم
تلفظ	‎/ˈθɔːriəm/‎ (THOR-ee-əm)
ظاهر	silvery white
جرم اتمی استاندارد (Ar، استاندارد)	۲۳۲٫۰۳۷۷(۴)
توریم در جدول تناوبی
	اکتینیم ← توریم → پروتاکتینیم
عدد اتمی (Z)	90
گروه	گروه n/a
دوره	دوره 7
بلوک	بلوک-f
دسته	Actinide
آرایش الکترونی	[Rn] 6d2 7s2
لایه الکترونی	2, 8, 18, 32, 18, 10, 2
ویژگی‌های فیزیکی
فاز در STP	جامد
نقطه ذوب	2115 K (1842 °C, 3348 °F)
نقطه جوش	5061 K (4788 °C, 8650 °F)
چگالی (near r.t.)	11.7 g/cm3
حرارت همجوشی	13.81 kJ/mol
آنتالپی تبخیر	514 kJ/mol
ظرفیت حرارتی مولی	26.230 J/(mol·K)
ویژگی‌های اتمی
عدد اکسایش	+1, +2, +3, +4 (a weakly basic اکسید)
الکترونگاتیوی	مقیاس پائولینگ: 1.3
انرژی یونش	1st: 587 kJ/mol ; 2nd: 1110 kJ/mol ; 3rd: 1930 kJ/mol ;
شعاع اتمی	empirical: 179 pm
شعاع کووالانسی	pm 206±6
	خط طیف نوری توریم
دیگر ویژگی ها
ساختار بلوری	(fcc)
سرعت صوت thin rod	2490 m/s (at 20 °C)
انبساط حرارتی	11.0 µm/(m·K) (at 25 °C)
رسانندگی گرمایی	54.0 W/(m·K)
رسانش الکتریکی	147 n Ω·m (at 0 °C)
رسانش مغناطیسی	پارامغناطیس
مدول یانگ	79 GPa
مدول برشی	31 GPa
مدول حجمی	54 GPa
نسبت پواسون	0.27
سختی موس	3.0
سختی ویکرز	350 MPa
سختی برینل	400 MPa
شماره ثبت سی‌ای‌اس	7440-29-1
ایزوتوپ‌های توریم
	نمایش; بحث; ویرایش; \| منابع

توریوم یا توریُم (Thorium) یک عنصر شیمیایی فلزی پرتوزا با علامت اختصاری Th و عدد اتمی ۹۰ است. توریوم عنصری فلزی، نقره‌ای‌رنگ، نرم، پرتوزا و کمی سمی و از سوخت‌های اتمی است. از نمک‌های توریوم برای تهیه توری چراغ گاز و چراغ زنبوری استفاده می‌شود.^[۳]‎

توریوم خالص به رنگ نقره‌ای است ولی در مجاورت هوا به علت ترکیب با اکسیژن و تشکیل دی‌اکسید توریوم کدر شده و به رنگ سیاه در می‌آید. این فلز نسبتاً نرم و چکش‌خوار بوده و نقطه ذوب بالایی دارد. توریوم از لحاظ شیمیایی یک اکتینید الکتروپوزیتیو با ظرفیت ۴ و کاملاً فعال می‌باشد به نحوی که اگر به ذرات ریز تبدیل شود می‌تواند در هوا شعله‌ور گردد.

خواص فیزیکی عنصر توریوم:

عدد اتمی: ۹۰
جرم اتمی: ۲۳۲٫۰۳۸۱
نقطه ذوب: C° ۱۷۵۰
نقطه جوش: C° ۴۷۸۸
شعاع اتمی: pm ۱۷۹
ظرفیت: ۴
رنگ: سفید نقره ای
حالت استاندارد: جامد
نام گروه: آکتنیدها

از عنصرهای سنگین با عدد اتمی بزرگتر از ۸۳ فقط توریم و اورانیوم به عنوان نوکلید دیرینه در طبیعت یافت می‌شوند.

منابع[ویرایش]

↑ Meija, J.; et al. (2016). "Atomic weights of the elements 2013 (IUPAC Technical Report)". شیمی محض و کاربردی(نشریه). 88 (3): 265–91. doi:10.1515/pac-2015-0305.
↑ Magnetic susceptibility of the elements and inorganic compounds, in Handbook of Chemistry and Physics 81st edition, CRC press.
↑ انوری، حسن: فرهنگ روز سخن، تهران: سخن، ۱۳۸۳. ص۳۵۰.

این یک مقالهٔ خرد شیمی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

[CIAAW2016-1] Meija, J.; et al. (2016). "Atomic weights of the elements 2013 (IUPAC Technical Report)". شیمی محض و کاربردی(نشریه). 88 (3): 265–91. doi:10.1515/pac-2015-0305.

[magnet-2] Magnetic susceptibility of the elements and inorganic compounds, in Handbook of Chemistry and Physics 81st edition, CRC press.

[3] انوری، حسن: فرهنگ روز سخن، تهران: سخن، ۱۳۸۳. ص۳۵۰.

[۱]

[۲]

[۳]

زبان‌ها

منابع[ویرایش]