توان خورشیدی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
 | این نوشتار به هیچ منبع و مرجعی استناد نمیکند. |
توان خورشیدی، (به انگلیسی: Solar power)، به تبدیل نور خورشید به الکتریسیته، به صورت مستقیم و با استفاده از سامانه فتوولتاییک یا غیرمستقیم، با استفاده از توان خورشیدی متمرکز، گفته می‌شود.
سامانه‌های توان خورشیدی متمرکز، از عدسی و آینه و سامانه‌های ردیاب، برای متمرکز کردن نور خورشید استفاده می‌کنند. همچنین سامانه‌های فتوولتاییک، با استفاده از اثر فوتوالکتریک، نور را به جریان الکتریکی تبدیل می‌کنند.
نیروگاه‌های توان خورشیدی متمرکز، در دهه ۱۹۸۰ ایجاد شدند. بزرگ‌ترین نیروگاه خورشیدی جهان، با توان ۳۵۴ مگاوات در بیابان موهاوی قراردارد.
نمونه‌هایی از استفاده از توان خورشیدی در ایران، نیروگاه خورشیدی یزد و نیروگاه خورشیدی شیراز هستند.
تقریبا نیمی از انرژی که به سمت زمین می آیند جذب سطح زمین میشوند.
میانگین تابش خورشیدی بر سطح زمین.انرژی خورشیدی تئوری قابل دریافت سطوح نقاط سیاه که روی نگاره زمین وجود دارد به تنهایی برای تامین 18 تراوات انرژی مصرفی جهان کافیست.
تمرکز نور خورشید[ویرایش]
استفاده از عدسی‌ها و آینه‌ها برای تمرکز نور خورشید از یک منطقه بزرگ در یک نقطه کوچک است.
