تلسکوپ افق رویداد

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
تلسکوپ افق رویداد
نام‌های دیگرای‌اچ‌تی ویرایش این در ویکی‌داده
وبگاهeventhorizontelescope.org ویرایش در ویکی‌داده
تلسکوپ‌هاGreenland Telescope
IRAM 30-meter telescope
Large Millimeter Telescope
Submillimeter Array
آرایه میلی‌متری بزرگ آتاکاما
آزمایش مسیریاب آتاکاما
تلسکوپ جیمز کلرک ماکسول
تلسکوپ زیرمیلیمتری هاینریش هرتز
تلسکوپ قطب جنوب ویرایش این در ویکی‌داده
Related media on Wikimedia Commons
تلسکوپ افق رویداد
نام‌های دیگرای‌اچ‌تی ویرایش این در ویکی‌داده
نوعastronomical interferometer
international collaboration
research collaboration
رصدخانه نجومی ویرایش این در ویکی‌داده
وبگاهeventhorizontelescope.org ویرایش در ویکی‌داده
تصویری با پرتو ایکس از کمان ای* (در وسط) و دو اکوی نور از یک انفجار اخیر (در دایره)
نخستین نگاره واقعی یک سیاهچاله که توسط تلسکوپ افق رویداد EHT گرفته شده‌است.[۱][۲]

تلسکوپ افق رویداد، اِوِنت هورایزن یا تلسکوپ ئی‌اچ‌تی ،(انگلیسی: Event Horizon Telescope) یا (EHT) یک تلسکوپ پژوهشی برای ساخت یک آرایهٔ بزرگ تلسکوپی است که شامل یک شبکهٔ جهانی تلسکوپ‌های رادیویی و ترکیب اطلاعات از چندین ایستگاه بین‌المللی تداخل‌سنجی خط پایه بسیار طولانی (VLBI) در اطراف زمین است. هدف این است که محیط فضای مجاور سیاهچاله‌های غول پیکر و فوق‌العاده پرجرم را با تفکیک‌پذیری زاویه‌ای و توان به‌اندازه بزرگی که بتواند برای حل و فصل ساختارها در مقیاس بزرگ قابل مقایسه با سیاهچالهٔ افق رویداد را رصد کند. در میان هدف‌های رصدی این پروژه، دو سیاهچاله با بزرگترین اندازهٔ وضوح فضایی در مرکز فوقانی کهکشان بیضوی مسیه ۸۷ و کمان ای* در راه شیری هستند.[۳][۴][۵][۶][۷]

در تاریخ ۱۰ آوریل ۲۰۱۹ نخستین تصویر سیاهچاله در کهکشان مسیه ۸۷ توسط همکاران EHT در اختیار عموم قرار گرفت.[۸]

آرایه این مشاهدات را با طول موج ۱٫۳ میلی‌متری و با تفکیک محدود نظری پراکندگی ۲۵ میکروآرک ثانیه به وجود آورد. طرح‌های آینده شامل بهبود تفکیک‌پذیری آرایه با اضافه کردن تلسکوپ‌های جدید و مشاهدات با طول موج کوتاه‌تراست.[۲][۹]

بررسی اجمالی[ویرایش]

EHT از تعداد بسیاری از رصدخانه‌های رادیویی یا تلسکوپ‌های رادیویی در سراسر جهان تشکیل شده‌است تا کار یک تلسکوپ بزرگ (به‌اندازهٔ زمین) را حساسیت بالا و با رزولوشن بالا را پدیدآورد. با استفاده از تکنیک تداخل سنجی بسیار طولانی پایه (VLBI)، بسیاری از آنتن‌های رادیویی مستقل که توسط صدها یا هزاران مایل فاصله از هم جدا شده‌اند و می‌توانند به صورت همزمان برای ایجاد یک تلسکوپ مجازی با قطر مؤثر کل سیاره مورد استفاده قرار گیرند.[۱۰] این تلاش شامل توسعه و استفاده از گیرنده‌های قطبی دوگانه زیرمیلیمتر، استانداردهای فرکانس بسیار پایدار است که امکان اتصال به تداخل‌سنجی بسیار طولانی در ۲۳۰–۴۵۰ گیگاهرتز، پشت صحنه و ضبط کننده VLBI با پهنای باند بالا و همچنین راه‌اندازی سایت‌های جدید (VLBI submillimeter) را فراهم می‌کند.

پس از دریافت و ثبت نخستین داده‌ها در سال ۲۰۰۶، آرایه EHT همه‌ساله در مسیر افزودن رصدخانه‌های بیشتر به شبکهٔ جهانی تلسکوپ‌های رادیویی در حرکت بوده‌است. اولین تصویر سیاهچالهٔ غول‌پیکر کهکشان راه شیری؛ کمان ای* که انتظار می‌رفت در آوریل ۲۰۱۷ ساخته شود، بود.[۱۱][۱۲] اما چون رصدخانهٔ قطب جنوب در زمستان (آوریل تا اکتبر) بسته‌است، حمل و نقل داده‌های آن به تأخیر افتاد و پردازش آن‌ها تا دسامبر ۲۰۱۷؛ زمانی که انتقال صورت گرفت، انجام نشد.[۱۳]

داده‌های جمع‌آوری شده در دیسک‌های سخت توسط هواپیمای ویژه (اسنیکرنت) از تلسکوپ‌های مختلف به رصدخانه هیستاک اِم‌آی‌تی و مؤسسه اخترشناسی رادیویی ماکس پلانک، که در آن داده‌ها متقابلاً به هم همبسته و تجزیه و تحلیل گردیدند و بر روی شبکه کامپیوتری؛ که از حدود ۸۰۰ پردازنده ساخته شده، از طریق یک شبکه ۴۰ گیگابیت / ثانیه متصل شدند.[۱۴]

مسیه *۸۷[ویرایش]

گروه همکاری تلسکوپ افق رویداد در ۱۰ آوریل ۲۰۱۹ نخستین نتیجهٔ کار خود را در شش کنفرانس هم‌زمان مطبوعاتی در سراسر جهان اعلام کرد.[۱۵] این اعلامیه نخستین تصویر مستقیم سیاه‌چاله‌ای را نشان داد که سیاه‌چاله کلان‌جرم را در مرکز مسیه ۸۷ نشان می‌داد، که مسیه *۸۷ نام‌گذاری شده‌بود.[۲][۱۶][۱۷] نتایج علمی در یک سری متشکل از شش مقاله ارائه شد و در ژورنال اخترفیزیکی انتشار یافت.[۱۸]

این تصویر محکی برای نظریه نسبیت عام آلبرت اینشتین در شرایط شدید بود.[۱۰][۱۲] پیش از این بررسی‌ها نسبیت عام را با مشاهدهٔ حرکت ستارگان و ابرهای گازی در نزدیکی لبهٔ یک سیاهچاله سنجیده و آزموده بودند. با این حال، تصویری از یک سیاهچاله مشاهدات را باز هم به افق رویداد نزدیک تر می‌کند.[۱۹] نسبیت یک ناحیهٔ سایه‌مانند تاریک را که ناشی از خمش گرانشی و جذب نور است با تصویر مشاهده شده همخوانی دارد. در مقالهٔ منتشر شده آمده‌است: «به‌طور کلی، تصویر مشاهده شده مطابق با انتظارات از سایهٔ یک سیاهچالهٔ متریک کر چرخان همان‌گونه که توسط نسبیت عام پیش‌بینی شده‌است.»

نهادهای شرکت‌کننده در پروژه[ویرایش]

نمودار مختصری از مکانیزم VLBI EHT. هر آنتن که در فواصل گسترده‌ای پراکنده‌اند، به یک ساعت اتمی بسیار دقیق مجهز است. سیگنال‌های آنالوگ جمع‌آوری شده توسط آنتن به سیگنال‌های دیجیتال تبدیل می‌شوند و همراه با سیگنال‌های زمان ارائه شده توسط ساعت اتمی بر روی دیسک‌های سخت ذخیره می‌شوند. دیسک‌ها سپس به یک مکان مرکزی برای هماهنگ سازی ارسال می‌شوند. تصویر مشاهدات نجومی با پردازش اطلاعات جمع‌آوری شده از مکان‌های مختلف به دست می‌آید.

برخی از موسسات:[۲۰]

منابع[ویرایش]

  1. Overbye, Dennis (April 10, 2019). "Black Hole Picture Revealed for the First Time - Astronomers at last have captured an image of the darkest entities in the cosmos - Comments". The New York Times. Retrieved April 10, 2019.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ The Event Horizon Telescope Collaboration (April 10, 2019). "First M87 Event Horizon Telescope Results. I. The Shadow of the Supermassive Black Hole". The Astrophysical Journal Letters. 87 (1). Retrieved April 10, 2019.
  3. Viewing the Shadow of the Black Hole at the Galactic Center
  4. Polarimetric Imaging of the Massive Black Hole at the Galactic Center
  5. «Main project website». بایگانی‌شده از اصلی در ۱ سپتامبر ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱۰ آوریل ۲۰۱۹.
  6. Overbye, Dennis (8 June 2015). "Black Hole Hunters". NASA. Retrieved 8 June 2015.
  7. Overbye, Dennis; Corum, Jonathan; Drakeford, Jason (8 June 2015). "Video: Peering Into a Black Hole". The New York Times. ISSN 0362-4331. Retrieved 9 June 2015.
  8. * Shep Doeleman, on behalf of the EHT Collaboration (April 2019). "Focus on the First Event Horizon Telescope Results". The Astrophysical Journal Letters. Retrieved 2019-04-10.
  9. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام aasnova-20190410 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  10. ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ O'Neill, Ian (2 July 2015). "Event Horizon Telescope Will Probe Spacetime's Mysteries". Discovery News. Archived from the original on 17 May 2016. Retrieved 2015-08-21.
  11. Webb, Jonathan (8 January 2016). "Event horizon snapshot due in 2017". BBC News. Retrieved 2016-03-24.
  12. ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ Davide Castelvecchi (23 March 2017). "How to hunt for a black hole with a telescope the size of Earth". Nature. 543 (7646): 478–480. Bibcode:2017Natur.543..478C. doi:10.1038/543478a. PMID 28332538.
  13. "EHT Status Update, December 15 2017". eventhorizontelescope.org. Retrieved 2018-02-09.
  14. Mearian, Lucas (18 August 2015). "Massive telescope array aims for black hole, gets gusher of data". Computerworld. Retrieved 2015-08-21.
  15. "Media Advisory: First Results from the Event Horizon Telescope to be Presented on April 10th". Event Horizon Telescope. 1 April 2019. Retrieved 10 April 2019.
  16. Lu, Donna (April 12, 2019). "How do you name a black hole? It is actually pretty complicated". New Scientist. London. Retrieved April 12, 2019. “For the case of M87*, which is the designation of this black hole, a (very nice) name has been proposed, but it has not received an official IAU approval,” says Christensen.
  17. Gardiner, Aidan (12 April 2018). "When a Black Hole Finally Reveals Itself, It Helps to Have Our Very Own Cosmic Reporter - Astronomers announced Wednesday that they had captured the first image of a black hole. The Times's Dennis Overbye answers readers' questions". The New York Times. Retrieved 15 April 2019.
  18. "Astronomers Capture First Image of a Black Hole". European Southern Observatory. 10 April 2019. Retrieved 10 April 2019.
  19. Lisa Grossman, Emily Conover (10 April 2019). "The first picture of a black hole opens a new era of astrophysics". Science News. Retrieved 10 April 2019.
  20. "Affiliated Institutes". eventhorizontelescope.org (به انگلیسی). Archived from the original on 20 April 2019. Retrieved 2019-04-10.

پیوند به بیرون[ویرایش]